Również ze względu na swoją lokalizacjędziedzictwo kulturowe prowincji Oryol uważane było nie tylko za centrum, ale także za serce Rosji. Utworzenie jej głównego miasta, Orel, związane było z panowaniem Iwana Groźnego, a utworzenie wokół niego prowincji nastąpiło za czasów Katarzyny Wielkiej.
Czym była prowincja i jej główne miasto, możesz dowiedzieć się z tego artykułu.
Lokalizacja
Prowincja Oryol była częścią Imperium Rosyjskiego, a później Rosji Sowieckiej. Istniał od 1796 do 1928 r. Położone w europejskiej części kraju graniczyło z nim następujące prowincje:
- Kaługa, Tula, Kursk (północ).
- Kursk (południe).
- Woroneż (wschód).
- Smoleńska, Czernihów (zachód).
Obszar ten miał ponad czterdzieści sześć kilometrów kwadratowych, a populacja osiągnęła dwa miliony ludzi. Głównym miastem był Oryol.
Historia Ziemi
Prowincja Oryol powstała w XVIII wiekuwiek, ale jeszcze wcześniej Słowianie żyli na tych ziemiach. Najstarszymi mieszkańcami są Wiaticzi. W XI wieku stworzyli pierwsze miasta, które broniły się przed wrogimi plemionami Połowców i Pieczyngów.
Do XVI wieku ziemie podlegałyliczne ataki i ruiny spowodowane inwazją mongolsko-tatarską, a później rządy Litwy i Polski. Jednym z najważniejszych w tym okresie było księstwo briańskie, położone na ziemiach przyszłej prowincji.
Historia prowincji Oryol związana jest z pojawieniem sięmiasto Orel. Rok jego powstania uważa się za 1566. rok. Od tego czasu powstała dzielnica Oryol. W XVIII wieku prowincja Oryol była częścią prowincji kijowskiej, a później należała do Biełgorod, aż ostatecznie stała się administracyjno-terytorialną jednostką imperium.
Historia prowincji
W 1778 r. Była cesarzową Katarzyną IIWydano dekret, w wyniku którego utworzono prowincję Oryol. Początkowo był podzielony na trzynaście hrabstw, choć ich liczba zmieniała się w całej historii. Polityczne, religijne i kulturalne centrum stało się miastem Oryol.
Po 1917 r. Prowincja nadal istniała.jedenaście lat do jego zniesienia. W 1937 r. Utworzono region Oryol, który obejmował część byłej prowincji. Głównym miastem na obszarze wykształconym ponownie stał się Orzeł.
Miasto Orel
Prowincja Oryol, której zdjęcia przedstawiono wforma historycznych map zawsze była kojarzona z jej centralnym miastem. Został założony w 1566 r. (Jak wspomniano w Kronice Nikona). W tym czasie dekretem Iwana Czwartego Groźnego założono twierdzę Oryol, aby chronić południowe granice królestwa.
Od 1577 r. Znajdowała się tutaj osada kozacka. Mieszkali w nim Kozacy Miejscy. Osada miała własny drewniany kościół, który nazywał się Pokrovskaya.
W 1605 r. Miasto zostało zajęte przez False Dmitry Firstarmia. A dwa lata później stał się rezydencją Fałszywego Dmitrija Drugiego. Kilka lat później miasto zostało całkowicie zniszczone przez Polaków pod dowództwem A. Lisowskiego. Przywrócili go dopiero w 1636 r., Ponieważ miał szczególne znaczenie w ochronie ziem rosyjskich przed najazdami tatarskimi.
Stopniowo granica królestwa przesunęła się na południe.Dlatego na początku XVIII wieku forteca w Orelu została zniesiona, tracąc znaczenie obronne. Miasto zaczęło specjalizować się w handlu zbożem, a także stało się centrum utworzonej prowincji Oryol, która następnie przekształciła się w prowincję, a obecnie jest regionem Federacji Rosyjskiej.
Miasto zaczęło się rozwijać w XIX wieku.W tym okresie położono chodnik, utworzono miejską profesjonalną straż pożarną, ustanowiono łączność telegraficzną, rozwijała się bankowość, pojawiło się zaopatrzenie w wodę. Ułożona pokrywa kolejowa i autostradowa połączyła Oryola z ziemiami Ukrainy, regionu Wołgi, krajów bałtyckich i oczywiście Moskwy. To pozwoliło mu stać się głównym ośrodkiem transportu.
Znani ludzie z prowincji
Opis prowincji Oryol nie byłby kompletny bezodniesienia do wybitnych osobistości regionu. Na ziemiach znajdowało się wiele posiadłości szlacheckich rodzin znanych w Rosji. Nazwiska takich pisarzy, jak Turgieniew I. S., Fet A. A., Prishvin M. M., Pisarev D. I. są związane z regionem Oryol.
Pojawienie się na tych ziemiach dużej liczby pisarzy, filozofów, historyków wiąże się z piękną przyrodą, oryginalną kulturą ludową i mądrymi tradycjami chłopskimi.
