Nikolai Semenovich Leskov (1831-1895)) jest wspaniałym rosyjskim pisarzem, autorem nieśmiertelnej opowieści o Lefty i wielu innych dzieł, które znajdują się w Złotym Funduszu Literatury Rosyjskiej. Dzieciństwo i młodość Leskowa minęły w domu krewnych, drobnej szlachty. Ojciec był na służbie w izbie sądowej i prowadził śledztwo, nie było czasu na gospodarstwo domowe. Kiedy nadszedł czas przejścia na emeryturę, ojciec Leskowa bez żalu porzucił niekochaną pracę i nabył małą farmę o nazwie Panino w prowincji Oryol. Wtedy zaczęła się biografia pisarza Leskowa, złożona i sprzeczna. Dorastający Mikołaj Leskow w głębokiej dziczy zagrodowych osad zapoznał się z pierwotnie rosyjskim stylem życia, łykowymi butami i głodnym.
Dojrzewanie Nikołaja Leskowa
Nikolay Leskov, którego biografia jest szczegółowaopisuje swoje wczesne lata, uczył się w gimnazjum do szesnastego roku życia i być może udałoby mu się zdobyć przyzwoite wykształcenie, ale jego ojciec zmarł niespodziewanie. Na domiar złego, wkrótce na farmie wybuchł pożar, spłonął dom, a wraz z nim cała posiadłość. Aby jakoś związać koniec z końcem i wesprzeć słabą, chorą matkę, młody człowiek wstąpił do służby w komnacie dworskiej prowincji Oryol, gdzie niegdyś pracował jego ojciec. Do jego obowiązków należała praca biurowa, a dzięki naturalnej obserwacji Nikołaj Leskow zebrał obszerny materiał, z którego później korzystał w swoich powieściach, nowelach i opowiadaniach. Biografia Leskowa na jej łamach odzwierciedla cały okres jego pracy w sądownictwie.
W 1849 roku młody Leskov niespodziewanie dla siebieotrzymał wsparcie od brata swojej matki, kijowskiego naukowca S. Alferyeva. Na prośbę wybitnego krewnego został przeniesiony do Kijowa i podjął pracę w izbie skarbowej miasta jako zwykły urzędnik. Mieszkał ze swoim wujem, który był głównym lekarzem specjalistą w całym rejonie Kijowa. Cały kolor kijowskich profesorów, a nie tylko medyczny, stale gromadził się w domu. Dzięki nowym znajomym biografia Leskowa została szybko uzupełniona interesującymi stronami. Komunikował się z wykształconymi ludźmi jak gąbka, chłonąc informacje, którymi chętnie się z nim dzielił. Przyszły pisarz zapoznał się z twórczością wielkiego Tarasa Szewczenki, został przesiąknięty kulturą kijowską, zaczął studiować architekturę starożytnego miasta.
W 1857 roku Nikołaj Leskow opuścił państwosłużbę i został przyjęty do firmy w celu przesiedlenia rodzin chłopskich na nowe ziemie. Praca okazała się niełatwa, w sprawach rozliczenia osadników musieli podróżować po ogromnej Rosji. Materiał do przyszłych prac Leskowa został zebrany samodzielnie. A w 1860 roku biografia Leskowa została uzupełniona o nową stronę, został pisarzem. Na początku 1861 roku młody pisarz przeniósł się do Petersburga, zdecydowanie postanawiając poświęcić się dziennikarstwu. Pierwsze publikacje znalazły się w „Zapiskach Ojczyzny”. Następnie Leskow przekazał prasie kilka opowiadań i nowel, wśród których znalazły się „Lady Makbet z okręgu Mtsensk”, „Rozbójnik”, „Życie kobiety”.
Działalność publicystyczna pisarza Nikołaja Leskowa i jego późniejsze prace
W 1862 roku Leskov został zatrudniony w almanachu„Northern Bee” jako korespondent. Niestety, krótka biografia Leskowa nie zawiera wszystkich jego dokonań dziennikarskich. Jako korespondent odwiedził kilka krajów europejskich, w tym Czechy i Polskę. Nikolai Leskov również odwiedził Paryż. Wielomiesięczna podróż po Europie była podstawą powieści Bypassed i At Knives. Fabuła tych prac opiera się na różnicach między rewolucyjnymi demokratami a umiarkowanym skrzydłem rządzących.
Powieść zajęła szczególne miejsce w twórczości pisarza."On Knives", wydany w 1870 r. Po licznych poprawkach i przeróbkach. Sam Leskow mówił o powieści jako o najgorszym ze swoich dzieł. Znacznie później, w 1881 roku, ukazało się opowiadanie „Opowieść o kosie Tula Lefty i stalowej pchełce”, która następnie doczekała się wielu wydań. Po „Lefty” pisarz zaczął skłaniać się ku dziennikarstwu, satyrycznemu i bezlitosnemu. Leskow określił swoje prace „Winter Day” i „Corral” jako cyniczne, ale ich nie przepisał. Jedna z późniejszych powieści Nikołaja Leskowa - „Diabelskie lalki” - została całkowicie zakazana przez cenzurę. Ten sam los spotkał opowieść „The Rabbit Hearth”. Koniec lat 80. był dla pisarza trudnym okresem w jego twórczości. Ponadto jego zdrowie gwałtownie się pogorszyło, Leskov zachorował na astmę, aw 1895 roku zmarł.
