Spacerując po mieście, jak często się spotykamynieznane nazwy ulic i placów. Wiele z nich nosi imiona prawdziwych bohaterów. Ale co wiemy o ich historii? Na pewno bardzo mało lub prawie nic. Na przykład, jakiego wyczynu dokonał Talalikhin podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej? Czas bezlitośnie wymazuje z pamięci współczesnych nazwiska wielkich ludzi i czynów zasługujących w stosunku do nich na szczególną uwagę i szacunek.
Taki sam jak ja
Niestety niewiele się dziś mówi dzieciom.jego o wydarzeniach historycznych minionych lat, tragicznych, ale czasem inspirujących. Teraz dzieci marzą o zostaniu superbohaterami, czarodziejami, dziwnymi obcymi istotami. Ale zaledwie kilkadziesiąt lat temu wszyscy chłopcy starali się poznać nieskończone przestrzenie lub podbić morza, oceany i niebo.
Takie przykłady powinny inspirować osiągnięcia, pobudzać świadomość i wywoływać prawdziwe uczucia: radość, dumę, smutek, wiarę.
Ale ogromne strumienie informacji dostępne współczesnym zatapiają w swoich głębiach prawdziwe skarby.
fałszywe lustro
To, co dziś oferują nam media drukowane, nie zawsze odzwierciedla rzeczywistość. Nie oznacza to, że dzieci otrzymują fałszywe informacje. Ale nie mając pewnej wiedzy, biorą wszystko dosłownie.
Oto przykład. Wszyscy wiedzą, że sowieccy piloci są uznawani za prawdziwych asów minionej wojny: Iwan Kozhedub, Aleksander Pokryszkin, Wiktor Talalikhin, wyczyn przypominający odwagę i poświęcenie.
Jednak dzięki publikacjom przytaczającym liczbyna temat zestrzelonych samolotów przez rosyjskich i niemieckich pilotów powstaje zupełnie inne wrażenie. Liczby naszych pilotów to 56 lub 62 zniszczonych wrogów. Natomiast niemiecki as Hartman - 352 zestrzelił samoloty.
Widząc takie liczby, logiczne jest, aby dojść do wniosku, żeNiewłaściwe nazwano najlepszymi. Ale nie wszyscy wiedzą, że radzieccy żołnierze odpowiedzialnie podeszli do liczenia: samolot uznano za zestrzelony dopiero po odkryciu jego wraku. A wojsko niemieckie i amerykańskie wzięło wszystko na wiarę. Liczba zliczonych zwycięstw może obejmować samolot, który został ledwo dotknięty pociskami karabinu maszynowego.
Historia jednego bohatera
W 1918 r. 18 września w małej wiosceTeplovka, urodził się mały chłopiec. Wtedy nikt nie mógł pomyśleć, przez jakie trudne czasy będzie musiał przejść, jak trudną i krętą drogę szykuje mu los. Rodzice Victora zostali mamą i tatą po raz trzeci. Byli zwykłymi chłopami robotniczymi.
Z biegiem lat rodzina Talalikhin przeniosła się doWołsk. Mój ojciec poszedł do pracy w miejscowej fabryce. W tych latach Victor uczęszczał do szkoły, a po jej ukończeniu rodzina przeniosła się do Moskwy. Wielkie miasto otworzyło nowe perspektywy i zapewniło większy wybór.
Młody, aktywny chłopiec jednocześnie uczęszczał na zajęcia do szkoły fabrycznej i pracował w zakładzie mięsnym. Wtedy Talalikhin tylko marzył o niebie. Wyczyn czekał na niego w przyszłości.
Starsi bracia Victora służyli już w lotnictwie, co podekscytowało chłopca i zainspirowało go. Uczęszczał do klubu latającego i został zauważony przez instruktora jako obiecujący.
Pierwsze kroki w lotnictwie
Chłopiec został wcielony do wojska w 1937 roku. Dzięki biletowi Komsomołu dostał się do szkoły lotniczej, którą ukończył rok później. Tak rozpoczęła się ścieżka, na której Talalikhin dokonał swojego wyczynu.
Historia bitewna Victora zaczęła się w wieku dwudziestu lat7. Pułk Myśliwski. Tutaj, podobnie jak w szkole lotniczej, wszyscy zauważyli szczególne zdolności faceta: był doskonałym pilotem. We wszystkich czynach wyraźnie widać było determinację i odwagę.
Pod koniec 1939 roku, podczas wojny radziecko-fińskiej, Wiktor Talalikhin po raz pierwszy wziął udział w bitwie. Swojego wyczynu dokona później, ale podczas tej kampanii młody pilot zdołał się wyróżnić.
Los lub szczęście już kierowały samolotem faceta. W swojej pierwszej bitwie zestrzelił wroga. Przez cały okres fińskiej firmy Talalikhin zniszczył cztery jednostki.
Następnie Viktor, który pomyślnie ukończył specjalne kursy, został mianowany dowódcą całego lotu.
Uśmiech na zmęczonej twarzy
Chyba każdy pilot pamięta swój pierwszyzwycięstwo odniesione nad wrogiem. Victor również pamiętał ten dzień. Wtedy Talalikhin nie ukończył jeszcze swojego wyczynu, ale już poczuł smak wyższości. Wieczorem podobnie myślący ludzie i przyjaciele zaczęli go wypytywać o wydarzenia, które miały miejsce. Wszystkich interesowały szczegóły, każdy wyobrażał sobie siebie na miejscu dzielnego pilota.
Historia była krótka i zwięzła, z minimum szczegółów i bez opisów uczuć i strachu. Tylko decyzje: odważne i ryzykowne, podjęte w ciągu kilku sekund.
Facet się uśmiechnął, wydawało się, że wszystko zostało mu dane łatwo i naturalnie. Tylko on czuł powagę wydarzeń, był szalenie zmęczony, ale nigdy nie pokazał tego swojemu otoczeniu. Utrzymany do końca.
Po krótkim odpoczynku i wypaleniu papierosa w milczeniu Victor ponownie pospieszył do swojego samolotu. Musisz być zawsze gotowy do lotu, nie da się odroczyć kontroli i naprawy.
Mimo trudności czasu pilot był pełen determinacji i wewnętrznego ognia.
Gorące lato
Nagły cios Niemiec zaskoczył wszystkichmieszkańcy Związku Radzieckiego. Pierwsze dni i miesiące wojny były tragiczne i szczególnie trudne. Ludzie potrzebowali czasu, by uświadomić sobie wszystko, co się wydarzyło, pogodzić się z rzeczywistością i zaangażować w walkę.
Było to szczególnie trudne dla lotnictwa.Wojska niemieckie dysponowały nowocześniejszym samolotem, bronią i znakomitymi fachowcami. W pierwszych godzinach ataku siły powietrzne naszej armii poniosły ciężkie straty. Wiele lotnisk zostało zniszczonych w wyniku serii zmasowanych ataków.
Całkiem sporo pozostało do momentu, kiedy wyczyn Talalikhina został dokonany. Rok 1941 zmienił życie milionów ludzi.
Pułk, w którym służył Wiktor, został przeniesiony w granice Moskwy. Ich celem była obrona kierunku południowo-zachodniego, ochrona przestrzeni niebieskiej i uniemożliwienie wrogowi dotarcia do stolicy.
Przez cały okres II wojny światowej niemieccy piloci nie byli w stanie wyrządzić Moskwy poważnych szkód. Ważną rolę odegrali w tym radzieccy piloci myśliwscy.
Niezapomniana noc
Doszliśmy więc do momentu, w którym pilot Talalikhin dokonał tego wyczynu. W nocy z 6 na 7 sierpnia 1941 r. otrzymano rozkaz przechwycenia bombowców wroga.
Victor siedział za sterem I-16.Po osiągnięciu wysokości ponad czterech tysięcy metrów Talalikhin spotkał niemieckiego Henkela-111 i usiadł na jego ogonie. Rozpoczęła się bitwa powietrzna. Radziecki myśliwiec znokautował jeden z silników wroga, ale nadal umiejętnie unikał pościgu. Victor poszedł do następnego kręgu, aby wykończyć wroga. I wtedy zdałem sobie sprawę, że pociski wojenne się skończyły.
W pewnym momencie pojawiła się myśl o baraniesamolot wroga. Zbliżając się do części ogonowej Henkla, Victor został ranny w ramię, ale mimo to zebrał się w sobie i wykonał śmiertelny manewr - zderzył się z wrogiem. W ostatniej chwili zdołał otworzyć spadochron i wylądować. W wydostaniu się z rzeki pilotowi pomogli mieszkańcy najbliższej wsi. Rozbił się niemiecki samolot, zginęła czteroosobowa załoga.
Z nieba do nieba
Teraz wiesz, jakiego wyczynu dokonał pilot Talalikhin. Za to otrzymał tytuł Bohatera Związku Radzieckiego.
W wieku 23 lat dowódcą został porucznik Talalikhineskadry. Wiele razy przecinał niebo nad Moskwą, chroniąc i chroniąc przed niemieckimi asami. W tym czasie samodzielnie iw małych grupach zestrzelił cztery wrogie statki.
Ostatnia bitwa, która odebrała życie nie tylko Victorowi,miało miejsce w październiku 1941 r. Ponad pięciu myśliwców pod jego dowództwem weszło do bitwy, by wesprzeć siły lądowe. Stało się to w powietrzu nad wsią Kamenka.
Dziesiątki głodnych kul zaczęły wbijać się w bok, jedna z nich trafiła w głowę pilota.
Utracono kontrolę, samochód, jak ogromny żelazny ptak, runął na ziemię.
W ten sposób życie młodego, ale już zaprawionego w bojach żołnierza Związku Radzieckiego zostało skrócone.
"Dziecko"
Po dokonaniu tego wyczynu Talalikhin został odciśniętywielu, jako obraz nieustraszonej, odważnej i asertywnej osoby. Ale grono krewnych i przyjaciół znało zupełnie innego faceta: promieniejącego uśmiechem, wesołego, zrelaksowanego i artystycznego. Był szczególnie miłym i miłym człowiekiem.
W latach szkolnych uczęszczał do klubu teatralnego ijak zauważyli przywódcy, nie został pozbawiony talentu aktorskiego. Być może w czasie pokoju jego los potoczyłby się inaczej, a nazwisko przeszło do historii dzięki innym osiągnięciom.
Podczas leczenia nie siedział w spodniach w szpitalu. Uczestniczył w wiecach, komunikował się z robotnikami i młodzieżą, prowadził działania kampanijne.
Victor miał tylko metr i pięćdziesiąt pięć centymetrów wzrostu. Dlatego w gronie przyjaciół nazywano go „Dzieciakiem”.
Talalikhin nie został od razu potraktowany poważnie w szkole lotniczej. Tak niski wzrost budził wątpliwości co do udanego treningu. Ale presja i wytrwałość faceta pokazały zupełnie inny wynik.
Znaleziska naszych czasów
Nie tak dawno w lasach Okręgu Domodiedoworobotnicy rolni przeszli przez krawędź, gdzie były ledwo widoczne dla oka ślady z ogromnego lejka. Wyglądał na dość stary, był pokryty ziemią i zarośnięty. A na jednym z drzew znaleźli zardzewiałą starą tabliczkę.
Po przeprowadzeniu pewnych manipulacji udało jej sięjasne. Napis zaintrygował badaczy. Powiedział, że to właśnie w tym miejscu spadł samolot Victora. Ten, w który staranował. Tabliczka sygnowana była nazwiskiem pioniera Katko Alla. Była też informacja, że zainstalowała go w sierpniu 1971 roku, na podstawie relacji naocznych świadków tego wydarzenia.
Czy to naprawdę miejsce, w którym zakopany jest samolot, na którym Talalikhin dokonał swojego wyczynu?
Wykopaliska
Znalezisko zmusiło historyków i etnografów do studiowaniaBadania. Utworzono grupę poszukiwawczą, która w czerwcu 2014 roku udała się we wskazane miejsce. W ciągu pierwszych dwóch dni znaleziono części silnika, podwozia i niektórych mechanizmów sterujących.
W przyszłości wykopaliska postępowały równie dobrze.Ustalono (dzięki zachowanym zapisom tablic rejestracyjnych samolotu i silnika), że to właśnie na tym samochodzie dokonano wyczynu pilota Talalikhina.
Znalazłem pokładowy zegar, którego wskazówki wskazywały wpół do jedenastej. To właśnie ten czas został odnotowany w relacjach historycznych jako moment barana.
Po zakończeniu wszystkich niezbędnych prac samolot stanie się częścią eksponatów muzealnych w Domodiedowie.
Wieczna pamięć
Petersburg, Omsk, Moskwa, Lipieck, Tambow, Homel, Wołsk, Kaliningrad i dziesiątki innych miast mają na swojej liście ulice noszące imię Wiktora Talalikina. Szkoły i uczelnie noszą imię tego bohatera.
Chciałbym, żeby mieszkańcy wiedzieli, jaki wyczyn dokonał Talalikhin. Pamiętali o nim i innych prostych, ale wspaniałych ludziach, którzy oddali swoje życie dla pomyślnej przyszłości.
Być może chodzi o tak odważnego człowieka jak Viktor Talalikhin. Wyczyn (zdjęcie bohatera, który go wykonał, znajduje się w recenzji) powinien pozostać w pamięci wszystkich ludzi.
