Nazwa stolicy Cesarstwa Bizantyjskiego - tematniekończące się spory kilku pokoleń historyków. Jedno z najwspanialszych i największych miast na świecie nosiło kilka nazw. Czasem były używane razem, czasem osobno. Starożytna nazwa stolicy Cesarstwa Bizantyjskiego nie ma nic wspólnego ze współczesną nazwą tego miasta. Jak zmieniła się nazwa jednego z największych europejskich miast na przestrzeni wieków? Spróbujmy to rozgryźć.
Pierwsi mieszkańcy
Pierwsze znane historie mieszkańców Bizancjum byłymegars. W 658 pne e. założyli wioskę w najwęższym miejscu Bosforu i nazwali ją Chalkedon. Niemal równocześnie miasto Bizancjum rosło po drugiej stronie cieśniny. Kilkaset lat później obie wioski połączyły się i nadały nazwę nowemu miastu.
Kroki do dobrobytu
Unikalna lokalizacja geograficzna miastaDozwolony do kontroli transportu towarów do Morza Czarnego - do brzegów Kaukazu, do Tauris i Anatolii. Dzięki temu miasto szybko się wzbogaciło i stało się jednym z największych centrów handlowych Starego Świata. Miasto zostało zastąpione przez kilku właścicieli - rządzili nim Persowie, Ateńczycy, Macedończycy, Spartanie. W 74 pne e. władzę w Bizancjum przejął Rzym. Dla miasta oznaczało to nadejście pokoju i dobrobytu - pod ochroną rzymskich legionistów miasto zaczęło się rozwijać w przyspieszonym tempie.
Bizancjum i Rzym
Na początku nowego tysiąclecia Bizancjum zderzyło sięz prawdziwym niebezpieczeństwem. Odwieczna rywalizacja rzymskich arystokratów o prawo do bycia nazywanym cesarzem doprowadziła do fatalnego błędu. Bizantyjczycy stanęli po stronie Pisma Nigru, który nie został cesarzem. W Rzymie ukoronowali szkarłatny płaszcz Septimusa Severusa, surowego wojownika, doskonałego dowódcy wojskowego i dziedzicznego arystokraty. Rozwścieczony pomrukami Bizancjum nowy władca Cesarstwa Rzymskiego wziął Bizancjum w przedłużające się oblężenie. Po długiej konfrontacji oblężeni Bizantyjczycy poddali się. Długotrwałe działania wojenne przyniosły miastu katastrofę i zniszczenie. Być może miasto nie odrodziłoby się z popiołów, gdyby nie cesarz Konstantyn.
Nowa nazwa
Новый амбициозный император священной римской Imperium rozpoczął karierę kilkoma kampaniami wojskowymi, które zakończyły się zwycięstwem armii rzymskiej. Stając się władcą rozległych terytoriów Cesarstwa Rzymskiego, Konstantyn musiał zmierzyć się z faktem, że ziemie wschodnie są kontrolowane przez rzymskich gubernatorów w trybie półautonomicznym. Konieczne było zmniejszenie odległości między centrum a odległymi obszarami. Konstantyn postanowił położyć na ziemiach wschodnich drugie najważniejsze miasto Rzymu. Osiadł na zrujnowanym Bizancjum i skierował swoje wysiłki na przekształcenie tej prowincjonalnej wioski w genialną stolicę Cesarstwa Wschodniorzymskiego.
Transformacja rozpoczęła się w 324.Cesarz Konstantyn własną włócznią wyznaczył granice wokół miasta. Później mury miasta nowej metropolii zostały zainstalowane wzdłuż tej linii. Ogromne pieniądze i osobisty udział cesarza umożliwiły cud - w ciągu zaledwie sześciu lat miasto stało się godne tytułu stolicy. Wielkie otwarcie odbyło się 11 maja 330 roku. Tego dnia miasto otrzymało nowy impuls do rozwoju. Ożywione, zostało aktywnie zasiedlone przez imigrantów z innych obszarów imperium, nabrało blasku i blasku, odpowiedniego dla nowej stolicy. Miasto otrzymało więc swoją nową nazwę - Konstantynopol i stało się godnym ucieleśnieniem wszystkiego, co reprezentowało Cesarstwo Bizantyjskie. Stolica tego państwa nie na próżno nazywała się drugim Rzymem - wschodnia siostra nie była gorsza pod względem wielkości i świetności od swego zachodniego brata.
Konstantynopol i chrześcijaństwo
Po rozpadzie wielkiego Cesarstwa RzymskiegoKonstantynopol stał się centrum nowego państwa – Cesarstwa Wschodniorzymskiego. Wkrótce kraj zaczął nazywać się po imieniu własnej stolicy, aw podręcznikach historii otrzymał odpowiednią nazwę - Cesarstwo Bizantyjskie. Stolica tego państwa odegrała ogromną rolę w kształtowaniu się prawosławia.
Kościół bizantyjski wyznawał prawosławieChrześcijaństwo. Chrześcijanie bizantyjscy uważali przedstawicieli innych ruchów za heretyków. Cesarz był uosobieniem zarówno świeckiego, jak i religijnego życia kraju, ale nie było mocy Bożej, jak to często bywało u wschodnich tyranów. Tradycja religijna była dość mocno rozwodniona świeckimi ceremoniami i rytuałami. Cesarz był obdarzony boskim autorytetem, ale mimo to został wybrany spośród zwykłych śmiertelników. Nie było instytucji sukcesji – ani pokrewieństwo, ani więzy osobiste nie gwarantowały tronu bizantyjskiego. W tym kraju każdy mógł zostać cesarzem… i prawie bogiem. Zarówno władca, jak i miasto były pełne władzy i wielkości, zarówno świeckiej, jak i religijnej.
Stąd w definicji istnieje pewna dwoistośćKonstantynopol jako miasto, w którym skupiło się całe Cesarstwo Bizantyjskie. Stolica wielkiego kraju była miejscem pielgrzymek wielu pokoleń chrześcijan – wspaniałe katedry i świątynie po prostu poruszały wyobraźnię.
Rosja i Bizancjum
W połowie pierwszego tysiąclecia stanformacje Słowian Wschodnich stały się tak znaczące, że zaczęły przyciągać uwagę swoich zamożniejszych sąsiadów. Rusichi regularnie wyruszali na kampanie, przynosząc do ojczyzny bogate dary z odległych krajów. Wyprawy do Konstantynopola były niesamowite, jak niesamowita była wyobraźnia naszych przodków, że wkrótce rozprzestrzeniła się nowa, rosyjska nazwa stolicy Cesarstwa Bizantyjskiego. Nasi przodkowie nazywali miasto Tsargrad, podkreślając w ten sposób jego bogactwo i potęgę.
Upadek imperium
Wszystko na świecie ma swój koniec.Cesarstwo Bizantyjskie nie uniknęło tego losu. Stolica niegdyś potężnego państwa została zdobyta i splądrowana przez żołnierzy Imperium Osmańskiego. Po ustanowieniu panowania tureckiego miasto również straciło swoją nazwę. Nowi właściciele woleli nazywać go Stanbul (Stambuł). Językoznawcy przekonują, że nazwa ta jest pokręconą kopią starożytnej greckiej nazwy polis – miasto. Pod tą nazwą miasto znane jest obecnie.
Jak widać, nie ma jednej odpowiedzi na pytanie, która stolica Cesarstwa Bizantyjskiego i jak się nazywa. Konieczne jest wskazanie interesującego okresu historycznego.
