Bez wątpienia można go nazwać ojcem rosyjskiej nauki i kultury. W każdej branży, w której pracował Michaił Wasiljewicz, zdołał pozostawić swój jasny ślad i przynieść światu wiele wielkich odkryć.
Przy okazji o Michaił Wasiliewiczu
Różniąc się od rówieśników wrodzonym pragnieniem wiedzy, w młodym wieku nauczył się czytać i pisać.
W wieku 19 lat młody mężczyzna jedzie do Moskwy iudając gościa szlachcica, zostaje zapisany do Akademii słowiańsko-grecko-łacińskiej, gdzie następnie otrzymuje dobre przygotowanie teoretyczne i doskonale opanowuje łacinę. Następnie w 1736 został przeniesiony na Uniwersytet Akademicki w Petersburgu, skąd z czasem miał zostać wysłany do Niemiec na studia górnicze i hutnicze. MV Lomonosov kontynuował naukę we Fryburgu, gdzie zaczął doskonalić swoją wiedzę w praktyce.
W swojej karierze naukowej odważniebronił interesów ludu i domagał się, aby edukacja była dostępna nie tylko dla klasy wyższej, ale także dla chłopstwa. To z inicjatywy Michaiła Wasiljewicza w Moskwie powstał uniwersytet, który do dziś dumnie nosi imię założyciela.
Ogólnie o działalności językowej
Michaił Wasiliewicz wniósł znaczący wkład wrozwój językoznawstwa. Mimo zanurzenia w wiedzy specjalistycznej, znalazł czas na pracę filologiczną. Po powrocie do Rosji w 1757 r. opublikował pierwszą gramatykę rosyjską, w której na podstawie obserwacji żywej mowy ujawnił normy ortopedyczne i gramatyczne języka. Należy zauważyć, że pierwszą osobą, która zbliżyła się do opisu cech gramatycznych języka rosyjskiego, był Łomonosow. Jako językoznawca robił to z naukowego punktu widzenia, to on również jako pierwszy rozważył pojęcia morfologii, składni i słowotwórstwa. Na podstawie jego „gramatyki rosyjskiej” po raz pierwszy ukazały się podręczniki do języka rosyjskiego.
Łomonosow również wniósł ogromny wkład wrozwój retoryki. Jego Przewodnik po elokwencji stał się pierwszą rosyjskojęzyczną książką tego rodzaju. Ustanowił także klasyfikację części mowy, rozważał kwestie pisowni i interpunkcji, przetłumaczył wiele terminów naukowych na język rosyjski.
Filologiczne zasługi Łomonosowa
Znaczący wkład w kształtowanie się języka rosyjskiego iliteraturę wniosły dzieła Łomonosowa. Jako językoznawca martwił się o rozwój języka, usystematyzowanie jego cech gramatycznych, ortopedycznych i stylistycznych. Dzięki Michaiłowi Wasiljewiczowi przeprowadzono ważną reformę rosyjskiego języka literackiego, a także zatwierdzono system wersyfikacji, który przetrwał do dziś.
Jako językoznawca mówił o języku rosyjskim jako o wielkim atucie. Michaił Wasiljewicz jako pierwszy zaczął prowadzić wykłady akademickie w swoim ojczystym języku.
Dążył do wzbogacenia języka literackiego, do uczynieniajest przystępny, zrozumiały i jednocześnie wyjątkowy. Rozważymy Łomonosowa jako językoznawcę. Krótko o filologicznych zasługach tego wielkiego człowieka, porozmawiamy teraz.
„Gramatyka rosyjska” M. V. Łomonosow
Główną zaletą Łomonosowa jest kreacjasolidny grunt dla powstania nowego języka rosyjskiego. Z jego rozwojem wiąże się również słynne dzieło Michaiła Wasiljewicza zatytułowane „Gramatyka rosyjska”, które ukazało się w 1755 roku. Jego kompilacja jest naprawdę największą zasługą, jaką przyniósł Łomonosow. Jako językoznawca po raz pierwszy w „Gramatyce rosyjskiej” próbował odróżnić takie pojęcia, jak język rosyjski i język cerkiewnosłowiański.
Wyizoluj każdy język, rozpoznaj go całkowicieniezależny w stosunku do drugiego - to zasada, którą Łomonosow przestrzegał w swojej pracy. Jako językoznawca opierał się na pewnych metodach naukowych, które pomogły mu dokładnie odróżnić język rosyjski od cerkiewnosłowiańskiego. Stanowiło to godny początek dalszego rozwoju literatury rosyjskiej. Jako językoznawca Łomonosow na podstawie badań cech języka:brał długą listę słów lub wyrażeń, porównywał i kontrastował je ze sobą. A potem na podstawie uzyskanych wyników wyciągnął odpowiednie wnioski.
Metody badawcze Łomonosowa, które nie uległy znaczącym zmianom, są do dziś podstawą nauki.
Teoria „trzech spokojnych” M. V. Łomonosowa
W oparciu o ich techniki badawcze, wielcyrosyjski reformator wypuścił teorię „trzech spokoju”, która znalazła bezpośrednie zastosowanie w tworzeniu nowego języka literackiego. Michaił Wasiliewicz ustalił ogólną zasadę interakcji między różnymi stylami i gatunkami w językoznawstwie. Każdy „spokój” charakteryzował się swoim bezpośrednim obszarem zastosowania. Łomonosow wykorzystał swoją teorię do opisu procesów stylistycznych w języku. Jako językoznawca podążał drogą nieustannego łączenia i asymilacji tego, co piękne i wartościowe, czyli w obu językach.
"Wysoki spokój"
W ten sposób przypisano „wysoki spokój”słowa, które służyły do tworzenia wszelkiego rodzaju odów, pieśni, wierszy, przemówień czy uroczystych przemówień. Ten styl można słusznie uznać za majestatyczny. Jednak słowa takiego spokoju były niezwykle rzadko używane przez ludzi w mowie potocznej, ale osoba piśmienna mogła je zrozumieć.
"Średni spokój"
„Średni spokój” miał napisaćsztuki satyryczne, ironiczne listy przyjaźni czy pisma historyczne. Charakteryzuje się przewagą słów rosyjskojęzycznych z rzadkim dodatkiem słowiańskich.
„Niski spokój”
„Niski spokój” jest pełen rosyjskich słów,które nie są w języku słowiańskim. Za jego pomocą powstają komedie, piosenki, opisy „codziennych spraw”. W tym stylu preferowano rosyjskie, pospolite słowa.
Cały patos wspomnianej wyżej teorii Łomonosowa charakteryzowała potrzeba uznania praw języka i literatury rosyjskiej.
Wkład Łomonosowa do literatury
Mówiąc o nim jako o wybitnym filologu, to niemożliwenie wspominając o zasługach literackich. W końcu Michaił Wasiljewicz studiował wszelkiego rodzaju teorie z ich dalszym zastosowaniem w praktyce na równych zasadach z innymi naukami.
Podczas pobytu w Niemczech pisze esej na ten tematnierozwiązane kwestie związane z rosyjską wersyfikacją. W tym liście przedstawia swoje poprawki do reformy Trediakowskiego, rozszerzając ją o nowe wymiary poetyckie, takie jak anapeszt, daktyl i amfibrachium. W przeciwieństwie do innych ówczesnych poetów nie zaniedbuje w swoich utworach posługiwania się różnymi rymami. Druga część jego listu była odą do schwytania Chotina, którą wielki reformator poświęcił bohaterstwu armii rosyjskiej. Znacząco różniła się od twórczości jego poprzedników.
Na przestrzeni lat opublikował kolejny esej, w którym ustanowił wspomnianą już teorię „trójki spokoju”. Następnie znajduje zastosowanie w tworzeniu nowego literackiego języka rosyjskiego.
Wkład Łomonosowa w tworzenie naukowej bazy terminologicznej języka rosyjskiego
Łomonosow wniósł cenny wkład w naukę rosyjską.Mówił o języku jako o wielkiej wartości ludu, o jego wiecznym dziedzictwie. Michaił Wasiljewicz był pewien, że język rosyjski jest bardzo bogaty i wieloaspektowy, że zawsze można w nim znaleźć niezbędne słowa do oznaczenia określonych terminów lub pojęć.
Reformator walczył o czystość i doskonałośćjęzyka rosyjskiego, próbując pozbyć się „obcości”. Dlatego albo dosłownie przetłumaczył koncepcję na język rosyjski, albo po prostu wybrał odpowiednie dla niej odpowiedniki. Dzięki naukowcowi słowa takie jak energia, wielkość, cząstki, doświadczenie szybko zakorzeniły się w rosyjskiej terminologii. Michaił Wasiljewicz Łomonosow wyróżniał się wyjątkową odwagą, wytrwałością i nieskończoną pomysłowością przy tworzeniu naukowej bazy terminologicznej. Jako językoznawca wniósł ogromny wkład poprzez stworzenie rosyjskojęzycznych pojęć terminologicznych.
Przede wszystkim Michaił Wasiljewicz Łomonosow, asJęzykoznawca rosyjski był oburzony nadużywaniem wyrazów obcych w literaturze lub w życiu codziennym. Był zły na serce szlachty, która ledwo nauczywszy się rozumieć kilka słów po francusku, natychmiast zaczęła je wstawiać tam, gdzie chcieli. Łomonosow zwrócił uwagę, że bezcelowe przejmowanie słów obcego pochodzenia zagraża kompetentnemu wychowaniu kultury narodowej. W związku z tym nawoływał do uhonorowania piękna, wszechstronności języka ojczystego i przeciwstawiania się tym, którzy wprowadzają do niego „te sprośności”.
I w końcu
Łomonosowa działa jako językoznawca i sławnyreformator do dziś znajduje zastosowanie w działalności naukowej. Ten wielki człowiek jako pierwszy docenił głębię, bogactwo, potęgę i wyjątkowość języka rosyjskiego. W swoich pismach Michaił Wasiljewicz Łomonosow mówił o literaturze jako o sztuce mowy.
Podjął wiele kroków w kształtowaniu nowego języka literackiego i nakreślił perspektywy jego dalszego rozwoju.
Michaił Wasiljewicz służył dobru ludu.To z jego pomysłu powstał uniwersytet w Moskwie, dziś znany na całym świecie. Udało mu się także stworzyć bazę terminologiczną, której wzbogacenie, za Łomonosowem, przeprowadzili znani rosyjscy naukowcy kolejnych dziesięcioleci. Taki właśnie był Łomonosow, rosyjski językoznawca. I do dziś pamiętamy o tym wielkim człowieku i korzystamy z jego dzieł.
