Artykuł mówi o tym, kto wynalazł dynamit, o właściwościach tej substancji, jej zastosowaniu, dlaczego została porzucona na rzecz innych materiałów wybuchowych.
Zacznij
Jak to często bywa, pokojowe wynalazki znajdująjego zastosowanie w sprawach wojskowych. Uderzającym tego przykładem jest proch strzelniczy. Początkowo używany jako wypełnienie fajerwerków, a nawet lekarstwa, był używany w pierwszych działach w średniowieczu, a później jako środek do niszczenia fortec i mostów.
Tak było do drugiej połowy XIX wieku.Wtedy to fizyk Alfred Nobel wymyślił sposób na wchłanianie nitrogliceryny przez inne substancje. To on wynalazł dynamit. Ale jaki jest związek między nim a azotanem gliceryny?
Chodzi o to, że nitrogliceryna byłazsyntetyzowany jeszcze wcześniej i planowano użyć go jako zamiennika prochu jako materiału wybuchowego, ponieważ był znacznie potężniejszy i skuteczniejszy. Ale miał też wadę - potwornie silną niestabilność. Może eksplodować od wszystkiego - wstrząsu, spadku temperatury, głośnego dźwięku, światła słonecznego itp.
Na pytanie, kto wynalazł dynamit, często możnausłyszeć w odpowiedzi historię, że stało się to przez przypadek Nobla. Sam naukowiec odrzucił ten fakt. Celowo szukał sposobów na stworzenie stabilnych związków nitrogliceryny, używając węgla drzewnego, pyłu ceglanego, gliny itp. Jako absorbentu (materiału absorbującego). Ale najlepsze efekty przyniosła ziemia okrzemkowa - specjalna skała. Po zaimpregnowaniu azotanem gliceryny i wysuszeniu nieszkodliwy proszek zamienił się w silny i co najważniejsze stabilny materiał wybuchowy. Więc ustaliliśmy, kto wynalazł dynamit, to Alfred Nobel. Ale dlaczego ta substancja stała się tak popularna?
Właściwości
Proch strzelniczy, główny materiał wybuchowy tamtych latposiadał szereg wad. Jedną z nich jest niska szybkość spalania, w wyniku której np. Do eksplozji skały potrzebna była duża jej ilość, a sprawność była niska. Alfred Nobel wynalazł dynamit jako nowy materiał wybuchowy, znacznie silniejszy niż proch strzelniczy, ale bezpieczniejszy niż nitrogliceryna. W rzeczywistości może impregnować prawie wszystkie materiały, nawet zwykłą ziemię, i nabierze zdolności eksplozji, ale ziemia okrzemkowa była najlepsza.
Później próbując poprawić właściwości tego nowegomateriałów wybuchowych, Nobel stworzył również tzw. galaretkę wybuchową, czyli kolodion dynamitu, który miał galaretowaty stan. Ale nie otrzymał dużej dystrybucji.
W którym roku Nobel wynalazł dynamit?
Jest kilka dat, ale jeśli weźmiemy za podstawę moment uzyskania patentu, to jest to rok 1867.
Po rozpoczęciu produkcji ten materiał wybuchowy był bardzo rozpowszechniony i bardzo lubił firmy górnicze i budowlane, w nieco mniejszym stopniu - armie całego świata.
Górnicy używali dynamitu jako substytutu prochu.W porównaniu z nim był znacznie mocniejszy, łatwo kruszył warstwy twardej skały i zajmował mniej miejsca. Wyglądał jak małe kartonowe rurki wypełnione bezpiecznikami.
Nobel miał również szczęście, że rozpoczął produkcjędynamit we właściwym czasie. W tamtych latach wszystkie rozwinięte kraje świata realizowały swoje wielkie projekty budowlane i wydobywcze kopalin, na przykład właściwości nowej substancji zostały docenione podczas budowy kolei w Stanach Zjednoczonych, a później - Kanał Panamski.
Nie był tak szeroko stosowany w przemyśle wojskowym,ponieważ, chociaż był bardziej stabilny niż nitrogliceryna, nadal wykazywał tendencję do detonacji w wyniku nieostrożnego obchodzenia się i nie nadawał się jako wypełniacz pocisków. Ale jeszcze przez krótki czas był używany w tej funkcji w artylerii pneumatycznej. Teraz wiadomo, kto wynalazł i pierwszy użył dynamitu. - Alfred nobel.
Nowoczesność
Obecnie jest to materiał wybuchowycałkowicie nieużywany. Stało się to już we wczesnych latach XIX wieku, kiedy zastąpił go kwas pikrynowy, a następnie trotyl, który przez wiele lat stał się głównym materiałem wybuchowym. Ten ostatni miał jeszcze większą stabilność i odporność na przypadkową detonację. Możesz go nawet spalić bez strachu.
A jednak dynamit odegrał ważną rolę w wielkim procesie konstrukcyjnym i industrializacji, jego nazwa stała się niemal powszechnie znana i każdy rozpozna klasyczny wygląd.
