Socjologia polityczna - specjalną dziedzinę socjologii zajmującą się badaniem różnego rodzaju relacji między ludźmi w sferze politycznej a instytucjami takimi jak państwo, ruchy społeczne, partie.
Podstawą życia politycznego jest kwestia władzy. Socjologia polityczna jako nauka może rozwijać się tylko w państwie demokratycznymrozwija ideologię wolności i praw obywatelskich, bada mechanizmy władzy, bada procesy powstawania określonego porządku społecznego.
Kultura polityczna to mechanizm regulujący zachowanie jednostki w sferze politycznej.
Proces polityczny charakteryzuje się dwuwarstwowościąStruktura. Z jednej strony składa się z formalnych działań prowadzących do dźwigni władzy, z drugiej z nieoficjalnych. W strukturze polityki wyróżnia się stosunki polityczne, normy polityczne, organizacje polityczne (w postaci państwa, partii, podmiotów politycznych) oraz kulturę polityczną.
Socjologia polityczna начала развиваться в процессе демократизации życie społeczne, kiedy socjologia stopniowo zaczęła przenikać sferę polityczną. Powstanie tej nauki w Rosji nie zaczęło się od zera. Zagraniczne kraje mają już doświadczenie w badaniach socjologicznych. Biorąc pod uwagę to doświadczenie, konieczne jest rozważenie problemu wyodrębnienia socjologii politycznej na odrębną naukę.
Na Zachodzie socjologia polityczna jako odrębnakierunek nauk socjologicznych powstał w latach 30. - 50. XX wieku. Ale elementy podejścia socjologicznego w przejawach życia politycznego istniały już w teoriach naukowych rozwijanych na starożytnym Wschodzie, w starożytnej Grecji i Rzymie, następnie zostały rozwinięte w pracach N. Machiavellego, T. Hobbesa, CL Montesquieu, J. Boden i inni...
Wielu badaczy uważa, że za twórców socjologii politycznej należy uznać K. Marksa i M. Webera. Socjologia polityczna Webera uczyniła z władzy centralną koncepcję jako okazję do narzucenia własnej woli wszystkim pozostałym uczestnikom stosunków społecznych, niezależnie od ich oporu.
Ważne w kształtowaniu teoriiPodstawy nauki miały prace V. Pareto, P. Sorokina, G. Mosca, T. Parsonsa, M. Duvergera, R. Michelsa, G. Lasswella, a w kierunku marksistowskim - G. Plechanowa, V. Lenina, A. Gramshi, K. Kautsky i inni.
W XX wieku. socjologia polityczna podzielone na wiele podejść do naukiżycie polityczne: instytucjonalne (A. Bentley, J. Bryce), behawiorystyczne (K. Boulding, D. Waldo, C. Merriam), postbehawiorystyczne (S. Dodd, R. C. Mills), modelujące (G. Almond, K. Deutsch, D. Iston, wartość (G. Lasswell, F. Bro, L. Hoffman).
W Rosji ta nauka rozwinęła się pod wpływemNauki zachodnie. Jednak w procesie rozwoju osiągnął bardzo poważne wyżyny, często wyprzedzając zachodnich badaczy. Wyniki te tłumaczy się powagą sprzeczności społecznych istniejących w społeczeństwie rosyjskim.
Znaczący wkład w rozwój krajowegodo socjologii politycznej przyczynili się K. D. Kavelin, B. N. Cziczerin, A. D. Gradovsky, M. M. Kovalevsky, SA Muromtsev, V. I. Sergeevich, N. M. Korkunov, N. I. Kareev , G. F. Shershenevich, B. A. Kistyakovsky.
Punkt zwrotny w rozwoju nauki rosyjskiej związane z pracą P. Sorokina.Stworzył doktrynę socjologiczną, opracował program badań empirycznych. Napisał „Publicznie dostępny podręcznik socjologii”, w którym przytoczył wyliczenia metodologiczne, które znacząco wpłynęły na dalsze rozumienie przedmiotu tej nauki.
M. Ya Ostrogorski wniósł decydujący wkład w dalszy rozwój nauki.
Temat socjologia polityczna jest nadal przedmiotem dyskusji naukowych (nazywają istotę władzy, prawami i wolnościami człowieka oraz grupami społecznymi, są też inne opinie na ten temat). Obiekt nazywa się to życiem politycznym rozwiniętego społeczeństwa obywatelskiego.
