Cieśnina Sunda zawdzięcza swoją nazwęindonezyjski termin Pas-Sudan - West Java. To tutaj znajduje się wyspa z tytułowym wulkanem Krakatoa, którego erupcja pod koniec XIX wieku bez przesady wstrząsnęła całym światem.
Gdzie jest Cieśnina Sundajska?
Siły niebieskie lub naturalne, jakby celowopróbował przeciąć wąską morską ścieżkę dla starożytnych statków handlowych ludzkości między największymi wyspami jednego z największych archipelagów świata - Sunda. Minimalna szerokość utworzonej cieśniny to około 24 km, długość -130 km. Oddziela indonezyjskie wyspy Sumatrę i Jawę, a także łączy dwa oceany - indyjski i Pacyfik.
Według wielu badaczy cieśnina jest wystarczającamłody. Pojawił się w wyniku zawalenia się skały po erupcji wulkanu, prawdopodobnie w 535 roku. Głębokość waha się od 12 mw części wschodniej do 40 mw części zachodniej. To sprawia, że jest nieprzejezdny dla ciężkich statków (takich jak nowoczesne tankowce). Ale w starożytności Cieśnina Sundajska służyła jako ważny szlak handlowy.
Droga na Wyspy Korzenne
To właśnie między Jawą a Sumatrą przebiegały trasywszystkie statki starające się przedostać z wód Oceanu Indyjskiego do wybrzeży Państwa Środka, Japonii lub Filipin. Holenderska Kompania Wschodnioindyjska przywiązywała szczególną wagę do Cieśniny Sundajskiej od początku XV wieku do prawie końca XV wieku. Na wodach Zatoki handlarze znacznie skrócili trasę na Maluki w Indonezji, która jest głównym dostawcą przypraw. Stąd przywieziono goździki i gałkę muszkatołową, a także ziarna kakaowe, kawę i owoce.
Warto zauważyć, że żegluga w Cieśninie Sundajskiej zawsze była uważana za dość niebezpieczną działalność ze względu na obfitość małych wysp pochodzenia wulkanicznego, mielizny i silne prądy pływowe.
Katastrofa na skalę planetarną
Cieśnina stała się znana w 1883 rokuroczna erupcja wulkanu Krakatau, spokojnie „uśpionego” od około 200 lat. Pierwsze oznaki aktywności zauważono już w maju, ale piekło rozpętało się 26-27 sierpnia. Erupcję poprzedziło wyrzucenie kolumny popiołu o wysokości do 28 km. Następnie w ciągu 4,5 godziny nastąpiły cztery ogłuszające eksplozje, których echa słychać było na 4 tys. Km. Siła tego ostatniego, która podzieliła wyspę na części, była 10 tysięcy razy większa niż siła bomby atomowej zrzuconej przez Amerykanów na Hiroszimę.
Fale uderzeniowe okrążyły planetę 7 razy izostały zarejestrowane na całym świecie. Promień rozpraszania odłamków kamieni i popiołu wynosił około 500 km. Ponad 90% z 36 417 zabitych zostało zabitych przez gigantyczne tsunami o wysokości do 36 m. Około dwustu wiosek zostało zniszczonych na Jawie i Sumatrze. Przez kilka dni w całej Indonezji panowała zupełna ciemność. Nawet po drugiej stronie globu, w Nikaragui, Słońce przybrało niebieski odcień. Obfitość szczątków wulkanicznych w atmosferze spowodowała, że średnia temperatura na świecie spadła o 1,2 ° C w ciągu następnych pięciu lat.
W 1927 roku na miejscu zaginionej wyspypojawił się nowy, zwany Anak-Krakatau (Dziecko Krakatau) z aktywnym wulkanem. Dziś jego wysokość wynosi 813 mi nadal rośnie w średnim tempie 7 m / rok.
Pacific Blitzkrieg
Kolejny ważny zabytek historyczny obszaru wodnegoto II wojna światowa. W 1942 roku japońska flota panowała niepodzielnie na wodach u wybrzeży Azji Południowo-Wschodniej. Dowództwo przygotowywało desant na wyspie Jawa, której bogate pola naftowe i rafinerie nadały duże znaczenie strategiczne.
Plany Japończyków miały pokrzyżować siłypołączona flota, składająca się ze statków amerykańskich, brytyjskich, australijskich i holenderskich, ale w decydującej bitwie alianci ponieśli druzgocącą klęskę. Dwa krążowniki „Houston” (USA) i „Perth” próbowały przedrzeć się między wyspami Jawa i Sumatra na Ocean Indyjski, ale zostały zablokowane przez japońskie niszczyciele i krążowniki, które przybyły na czas. Bitwa w Cieśninie Sundajskiej trwała 99 minut. „Houston” i „Perth” zostały ostatecznie storpedowane i zatopione, ale nawet w beznadziejnych warunkach pozostały wierne swoim wojskowym obowiązkom.
Cechy nowoczesnej infrastruktury
Dziś Indonezja jest największym państwemAzja Południowo-Wschodnia z populacją około 250 milionów ludzi, z których 80% mieszka na Sumatrze i Jawie. Budowa mostu przez Cieśninę Sundajską w kraju o dynamicznie rozwijającej się gospodarce planowana jest od lat 60. ubiegłego wieku. Ponad 25 tysięcy statków i promów kursujących między wyspami nie jest w stanie sprostać stale rosnącemu przepływowi towarów i pasażerów.
Do tej pory trwa budowaetapy prac projektowych i przygotowawczych. Most o długości około 30 km, z sześciopasmową autostradą, dwutorową koleją, rurociągami, elektrycznością i telekomunikacją, będzie kosztował skarb państwa 12 miliardów dolarów. Złożoność budowy polega nie tylko na skali projektu, ale także na przynależności regionu do obszaru zagrożonego sejsmicznie. Realizacja pomysłów stanie się prawdziwym pomnikiem inżynieryjnego geniuszu ludzkości, jego wytrwałości i ciężkiej pracy.
