W lasach bliżej zaczynają pojawiać się jesienne grzybykoniec sierpnia. Możesz je zbierać przez pierwszą połowę września. Jesienne grzyby rosną falami. W zależności od warunków pogodowych każdego roku mogą występować 2-3 fale tych grzybów, z których pierwsza jest zwykle najbardziej obfita. Inną cechą wzrostu grzybów jesiennych jest to, że pojawiają się one szybko i obficie, a następnie równie gwałtownie znikają. Dlatego dla miłośników „cichego polowania” ważne jest, aby nie przegapić momentu rozpoczęcia kolekcji.
W jakich lasach występuje ten gatunek?
Jesienny grzyb można uznać za kosmopolitycznynasze szerokości geograficzne. Można go znaleźć w prawie każdym lesie powyżej 30 lat. Grzyby miodowe rosną na ponad 200 gatunkach drzew. Z reguły grzyby te pojawiają się w koloniach na suchych pniach, martwym drewnie, pniach, korzeniach i pniach żywych roślin. Najczęściej agaryki miodowe występują na świerkach i brzozach, nieco rzadziej na sosnach, osikach i dębach. Grzyby drzewne są sanitariuszami lasów strefy umiarkowanej. Osiedlając się na martwym drewnie, niszczą je. Jednocześnie cenne pierwiastki, z których się składa, wracają do biologicznego obiegu substancji. W tym samym miejscu jesienne grzyby można zbierać do 15 lat z rzędu. Po tym okresie drewno jest całkowicie niszczone przez grzybnię.
Kolonie jesiennych grzybów rosną bardzo obficie.Z jednego pnia można zebrać kilka litrów tych cennych grzybów. Młode grzyby z nieotwartym kapeluszem zbiera się razem z nogą. W uprawianych grzybach odcina się tylko czapki. Ich nogi nie mają wartości odżywczej.
Istnieje wiele znanych przepisów na ich przygotowaniegrzyby. Grzyby miodowe można gotować, marynować, suszyć i solić, a także smażyć. Zrywając grzyby nie trzeba wyciągać ich nóg z drewna „za korzenie”, aby nie uszkodzić grzybni, która w przyszłym roku zachwyci obfitymi zbiorami.
Środki ostrożności
Jednak wybierając się do lasu należy o tym pamiętaćśrodki ostrożności. Wiele grzybów jadalnych ma trujące odpowiedniki, więc nie ma jednego roku bez zatrucia. Przed wyjściem do lasu ważne jest, aby przestudiować znaki nie tylko gatunków, które planujesz zebrać, ale także tych podobnych do nich, które lepiej pominąć. Jeśli nie masz pewności, że ten konkretny grzyb jest zdecydowanie jadalny, nie musisz ryzykować zdrowia, lepiej zostawić go w lesie!
Mity o grzybach jadalnych i trujących
Nie powinieneś słuchać rad „babci”, jak to zrobićodróżnić grzyby trujące od jadalnych. Na przykład niektórzy ludzie poważnie wierzą, że gatunki trujące nie są zjadane ani przez zwierzęta leśne, ani przez ślimaki. Sam możesz przekonać się o błędności tego stwierdzenia - nawet śmiercionośny muchomor jest zjadany przez ślimaki i owady bez problemów dla ich życia. Innym „nieomylnym” sposobem upewnienia się, że dary lasu są jadalne, jest podgrzanie ich podczas gotowania srebrnej łyżki (lub cebuli).
Mówią, że jeśli nie ciemnieją, to tooznacza, że wśród grzybów nie ma ani jednego trującego. Oczywiście to nieprawda. Srebro może ciemnieć, na przykład od borowika, ale nie zmieni swojego koloru po podgrzaniu tym samym bladym muchomorem. Możesz to sprawdzić samemu, ale lepiej nie robić takich eksperymentów. Wśród ludzi istnieją również mity, że grzyby stają się trujące, jeśli rosną w pobliżu gniazd zardzewiałego żelaza lub węży. Takie historie należy traktować jako folklor, ciekawe jak ludowe legendy, ale nie mające praktycznej wartości.
Czy muszę znać oznaki trujących grzybów?
Nie mniej śmieszne i niebezpieczne są przekonania niektórychoptymistyczni ludzie, którzy wierzą, że trujące grzyby są rzadkie, więc nie przejmuj się ich charakterystycznymi cechami. W rzeczywistości około 90 z tych gatunków można znaleźć w naszych lasach, a około 10 z nich jest dla nas śmiertelnych.
Oczywiście nie oznacza to, że w celuunikaj zatrucia grzybami, należy je kupować tylko w sklepach spożywczych. Celem tego artykułu jest pokazanie czytelnikowi, jak ważne jest poznanie nie tylko smacznych i jadalnych gatunków, ale także znaków, dzięki którym można je odróżnić od jadowitych bliźniaków.
Grzyby-bliźniaki jesiennego grzyba
Według niektórych znaków, gatunki jadalne mogąprzypominają trujące. Ponadto istnieje kilka podobnych przypadków. Wśród grzybiarzy znana jest para „jesiennych grzybów - niebezpieczny sobowtór”. Imię niejadalnego krewnego to fałszywy miód. Jest to uogólniona nazwa kilku gatunków, które w pewnym stopniu przypominają jesienny las. Grzyby te należą do rodzajów Gifolom i Psalitrell. Niektóre z nich są uważane za po prostu niejadalne, inne są trujące. Jeśli chodzi o niektóre gatunki, nadal toczą się dyskusje na temat tego, czy można je uznać za warunkowo jadalne. Ale nie ma wyraźnych dowodów na to, że osoba, która je zjada, nie zrobi sobie krzywdy. Dlatego lepiej nie ryzykować i ograniczyć się do zbierania tylko jesiennych agarics. Poza tym w sezonie jest ich wiele w lesie.
Gdzie rosną niejadalne i trujące bliźnięta?
Fałszywe grzyby rosną w tych samych miejscach, cojadalne - na pniakach, posuszu i żywych drzewach, więc początkujący zbieracz grzybów może się pomylić. Aby mieć pewność, że zebrane przez Ciebie dary lasu da się zjeść, musisz znać oznaki grzybów jadalnych i ich niebezpiecznych odpowiedników.
Różnice między grzybem fałszywym a grzybem jesiennym
Niebezpiecznego bliźniaka można łatwo odróżnić od jego jadalnego odpowiednika.
Pierwszą rzeczą, na którą należy zwrócić uwagę, jestkolor nasadki. W jadalnym grzybie miodowym ma kolor od beżu do żółtawo-ciemnobrązowego. Ponadto stare grzyby są zwykle ciemniejsze niż młode. Części czapki zasłonięte słońcem są zwykle znacznie jaśniejsze. Niebezpieczny sobowtór jesiennego grzyba często ma jasny, wyzywający kolor.
Drugą cechą wyróżniającą jest kolor zarodników.W grzybach jadalnych są białe, więc na czapkach starych grzybów można zobaczyć biały nalot. To jest kontrowersja. Z ich pomocą osiadają grzyby miodowe. Trzecią rzeczą do sprawdzenia jest obecność zwiewnej „spódnicy” na nodze grzyba. Fałszywy jesienny miód go nie ma. Ta funkcja jest najważniejszą różnicą, na którą należy zwrócić uwagę. Spódnica jesiennego grzyba jest pozostałością po ochronnym kocu okrywającym młodego grzyba. Niebezpieczny bliźniak jesiennego grzyba nie ma takiego koca.
Czwarta różnica pomaga uwydatnić to, co niebezpiecznepodwójny grzyb jesienią - kolor talerzy po wewnętrznej stronie kapelusza grzyba. U gatunków niejadalnych, z którymi lepiej nie mieć do czynienia, talerze są żółte, jeśli grzyb jest młody, a zielonkawo-oliwkowy u starego. W przypadku grzybów jesiennych charakterystyczny jest kremowy, beżowy lub jasnożółty kolor talerzy.
Piątą różnicą jest powierzchnia kapelusza grzyba.Jesienią miodowody pokryte są małymi łuskami. Ponadto ich kolor jest zwykle ciemniejszy niż sama nasadka. Ale stare grzyby tracą łuski i stają się gładkie. To prawda, że takie przerośnięte grzyby nie mają już wartości odżywczej, więc grzybiarze nie są nimi zainteresowani.
Szóstym znakiem, który pomoże odróżnić jadalnego grzyba, jest jego zapach. Jesienne grzyby ładnie pachną, a zapach fałszywych wydziela pleśń.
Wniosek
Znajomość tych znaków wystarczyaby móc odróżnić jesiennego agaric miodowego. Zdjęcie grzyba pomoże Ci się nie pomylić. Ale jeszcze lepiej zabrać ze sobą doświadczonego konesera, który pokaże, jak wyglądają jesienne grzyby. Gdy zobaczysz je na własne oczy, trudno będzie ci pomylić je z jakimkolwiek innym gatunkiem. Ale w starej kobiecie jest też dziura, więc nie zapominaj o głównej zasadzie grzybiarzy: „Jeśli nie jesteś pewien - nie bierz tego”.
