Pojęcie filozofii pochodzi z okresu starożytnego iobejmował teoretyczną i uogólnioną wizję świata starożytnych greckich naukowców. W przeciwieństwie do myślenia religijnego, charakterystycznego dla okresu starożytności i średniowiecza, naukę tę cechuje racjonalność poznania, poleganie na wiedzy praktycznej i dość trafna ocena naukowa. Światopogląd filozoficzny, który w starożytności obejmował także matematykę, astronomię i astrologię, pojęcia z zakresu fizyki i chemii, był spojrzeniem jednej osoby lub nauczyciela i jego zwolenników na otaczającą rzeczywistość.
Dlatego powstała koncepcja filozofiizbiór różnych fundamentalnych idei dotyczących świata i człowieka, a także relacji między społeczeństwem a przyrodą. Takie poglądy pozwalają ludziom dobrze poruszać się w otaczającej rzeczywistości, motywować własne działania, dostrzegać rzeczywiste wydarzenia, a jednocześnie kierować się fundamentalnymi wartościami charakterystycznymi dla danej cywilizacji.
Społeczeństwo: Pojęcie społeczeństwa w filozofii jest najważniejszeczęścią składową tej nauki, ponieważ życia każdego człowieka nie można rozpatrywać w oderwaniu od społeczeństwa. Starożytni uczeni w tym zakresie uważali „wspólnotę” za zjednoczenie i współpracę ludzi, którzy świadomie i dobrowolnie jednoczą się w grupie. Arystoteles nazwał więc każdą jednostkę „zwierzęciem politycznym” zmuszonym do interakcji z państwem, gdzie relacje budowane są na zasadzie dominacji i podporządkowania. A Platon był pierwszym filozofem, który położył tendencję do totalitarnej interpretacji każdego porządku społecznego, w którym rola indywidualnej osoby pozostaje minimalna.
Inne koncepcje: Podstawowe pojęcia filozofii obejmują kategorię„Obraz świata”, granice i możliwości ludzkiego poznania oraz inne zagadnienia. Już w starożytności starożytni uczeni zwracali szczególną uwagę na ontologię, którą można uznać za odrębną doktrynę bytu. Ta koncepcja filozofii w różnych szkołach miała swoją własną interpretację, w niektórych naukach jej zapisy opierały się na boskiej interwencji, podczas gdy inni naukowcy wysuwali idee materialistyczne. Problemy bytu, obrazu istnienia i sensu istnienia świata omawiali starożytni Grecy, a każdy z nich starał się znaleźć podstawę dowodową dla własnego punktu widzenia.
Arystoteles zajął się problemem wygląduczłowiek, szukał przejawu boskiego rozumu i dowodów na interwencję sił wyższych w zastaną rzeczywistość, zagadnienie stworzenia świata odniósł do metafizyki. Aspekt ontologiczny filozofii badali także filozofowie epoki nowożytnej, jednak kwestię sensu bytu rozważano już w oderwaniu od starożytnych nauk, a przedstawiciele większości szkół w XVIII-XIX wieku wykluczyli możliwość ingerencji sił pozaziemskich w wydarzenia zachodzące na Ziemi.
W XIX wieku pojęcie filozofii stawało się coraz bardziej powszechneskoncentrował się na antropologii, gdyż kategoria ta nie była wówczas jeszcze odrębną nauką. Ten aspekt został utworzony przez badanie szczególnych cech bytu osoby z własnymi potrzebami, które należy zaspokoić. Aby dostać to, czego chce, jednostka jest zmuszona rozwinąć własne umiejętności, które pozwalają jej pewnie podążać w kierunku zamierzonego celu.
A niemiecki naukowiec R.Lotze, który żył w XIX wieku, wyodrębnia ludzkie skłonności w ramach istniejącej rzeczywistości. Na pierwszy plan stawia stosunek wartości moralnych, religijnych i materialnych, wiedzy naukowej i bogactwa. Kryteria te określają przekonania i zachowanie każdej osoby, która poszukuje swoich celów życiowych i siebie skłaniającego się ku duchowemu lub materialnemu światu.
