L. Feuerbach: Materializm antropologiczny i koniec klasycznej filozofii niemieckiej

Wielu z nas słyszało to wyrażenieMaterializm antropologiczny L. Feuerbacha. Esej na ten temat piszą nie tylko studenci wydziałów filozofii, ale nawet uczelni niehumanitarnych. Ale ten myśliciel, podobnie jak jego duchowe odkrycia, nie stał się czymś w rodzaju „eksponatu muzealnego” czy nudnej kwestii egzaminatora. To jedna z niesamowitych przygód i wzlotów ludzkiego geniuszu.

L. Feuerbach. Materializm antropologiczny jako ostatni okres niemieckiej filozofii klasycznej

Po śmierci Hegla wielumyśli, które wypływały z jego systemu, rozwijały się, a nawet zaprzeczały. Takim niekonwencjonalnym trendem był system Ludwiga Feuerbacha. Kontrastuje to ze zwykłymi tezami klasycznymi, zarówno w stawianiu problemów, jak i ich rozwiązywaniu. Specyfika rozwoju myśli Feuerbacha polega na tym, że w pierwszym okresie swego życia starał się podążać za poglądami filozoficznymi Hegla i jego uczniów, aw drugim przeszedł na pozycję materializmu antropologicznego. Ale głównym zajęciem jego życia była krytyka religii. Próbował przeciwdziałać temu światopoglądowi i jego wpływowi na ludzi.

L. Feuerbach. Materializm antropologiczny i walka z religią tradycyjną

Hegel nie miał nic przeciwko przyłączeniu sięludzka myśl i koncepcja Boga. Wręcz przeciwnie, Feuerbach próbował udowodnić, że religia i filozofia są nie do pogodzenia. To sposoby pojmowania świata, które wzajemnie się wykluczają. Filozofia to kwintesencja nauki, jej główna istota ideologiczna, niezależnie od badanego przedmiotu. Teologia zawsze utrudnia badanie przyrody, społeczeństwa i człowieka. Opiera się na cudach wykorzystujących wolę i pragnienia jednostki. Filozofia próbuje odkryć naturę rzeczy, a rozum jest jej narzędziem. Myśl traktuje moralność jako kategorię duchową, a religia kodyfikuje ją jako przykazanie.

L. Feuerbach. Materializm antropologiczny i chrześcijaństwo

Filozof uważał, że uczucia religijnecharakterystyczne dla człowieka z natury, nie. W przeciwnym razie miałby organ, w który wierzy. Z drugiej strony nie jest to kwestia prymitywnego oszustwa czy strachu. Chodzi o to, że istnieją pewne cechy ludzkiej psychiki, które znajdują odzwierciedlenie w jego świadomości. Wszystkie religie, jak sądził myśliciel, dzielą się na „naturalne” i „duchowe”, w zależności od warunków, które uzależniają ludzi. W pierwszym przypadku są to elementy, w drugim społeczeństwo.

Ponadto osoba z natury ma skłonność dona szczęście znajduje to również odzwierciedlenie w jego przekonaniach religijnych. Ludzie wierzą w bogów, ponieważ sami pragną być doskonałymi istotami, które są wiecznie szczęśliwe i nie umierają. Dlatego lepiej jest skierować swoje uczucia do innej osoby, niż na próżno kochać fikcyjne postacie.

L. Feuerbach. Materializm antropologiczny i „nowa filozofia”

Religia sparaliżowała ludzkie aspiracjedo siebie nawzajem na tym świecie winna jest także filozofia idealistyczna. Odrywała pojęcia od ich zmysłów, przenosząc je do nieistniejącego świata. Dlatego nowa filozofia powinna uczynić z człowieka i przyrody (jako podstawy jego odczuć) jedyny przedmiot badań. Wszelkie przedmioty, których nie można bezpośrednio poczuć, nie są prawdziwe i ważne. Taki jest materializm antropologiczny L. Feuerbacha, podsumowany.