Ludwig Feuerbach urodził się w rodzinie prawnika.Studiując na wydziale teologicznym Uniwersytetu w Heidelbergu, znalazł się pod wpływem Hegla i wstąpił na Uniwersytet Berliński na Wydziale Filozoficznym. Ale jego los był taki, że doświadczył wielu rozczarowań - w filozofii Hegla i w „cywilizowanym” życiu. Do śmierci mieszkał w wiosce. Jego główne prace, które tam napisał - „Krytyka filozofii Hegla”, „Esencja chrześcijaństwa”, „Podstawowe zasady filozofii przyszłości” - budują fundamenty nowej filozofii, którą charakteryzuje materializm antropologiczny.
Jednym z elementów tej filozofii jestkrytyka idealizmu. Feuerbach nazywa niemiecką filozofię klasyczną idealistyczną, ponieważ stara się oderwać świat zewnętrzny od myślenia. Prowadzi to do dominacji dogmatów, zmiany filozoficznych przekonań religijnych na rodzaj „wyrafinowanej religii”. Po prostu, jeśli teizm dominuje w zwykłych wierzeniach religijnych - wierze w osobowego Boga, to w niemieckiej filozofii - bezosobowy Duch, rozpoznawalny przez intelekt. Materializm antropologiczny Feuerbacha odrzuca dialektykę Hegla jako rodzaj dyskusji, w której prawda zostaje utracona. Nowa filozofia musi przezwyciężyć filozofię Hegla w porozumieniu z naukami przyrodniczymi, aby zrozumieć rzeczywiste, a nie wyobrażone możliwości człowieka. Ponadto należy podnieść pytanie o istotę człowieka, ponieważ jedność bytu i myślenia ma sens tylko w człowieku, ponieważ człowiek jest jednością substancji duchowej i cielesnej, a jego istotą jest doświadczenie, zmysłowość.
Антропологическая философия в системе Фейербаха staje się uniwersalną nauką. Wszystkie jego nauki są przesiąknięte antropologizmem. Natura Feuerbacha jest identyczna z materią. Jest wieczny i różnorodny, nieskończony, mobilny, określony przez przestrzeń i czas. To jedyna rzeczywistość - poza nią nie ma nic. Niby człowiek dopełnia naturę - pod nim i nad nim nie ma nic. „Kontemplacja natury i człowieka zawiera wszystkie tajemnice filozofii” - mówi filozof. Różnorodność ludzkich uczuć odzwierciedla różnorodność natury. Poznanie jest możliwe właśnie dzięki zmysłowości.
Uczucia nas nie zwodzą i nie sąpowierzchowne - wystarczą do poznania wszelkich zjawisk. Uczucia są uniwersalne - mają myśli, a myśli mają uczucia. Materializm antropologiczny Feuerbacha wysuwa tezę, że myślenie opiera się na zmysłowości i uzupełnia ją: „Zmysłami czytamy księgę przyrody, ale rozumiemy ją myśleniem”. Dlatego myślenie jest potrzebne tylko do znalezienia ukrytego znaczenia rzeczy. Jednak z punktu widzenia filozofa takie myślenie nie ma praktycznego zastosowania i nie powinno - praktyka jest wroga zarówno filozofii, jak i uczuciom, jest brudna i przekupna.
W przeciwieństwie do współczesnych filozofów ateistów,Materializm antropologiczny Feuerbacha nie uważa religii za puste oszustwo - wyrosła ona z lęku i trudności człowieka prymitywnego, a także z ludzkiego pragnienia ideału. „Bóg” - konkluduje Feuerbach - „jest tym, kim chce być człowiek”. Dlatego istota religii tkwi w sercu człowieka. Rozwój religii odpowiada etapom rozwoju historycznego. Kiedy człowiek był całkowicie zależny od natury, wtedy religia była naturalna, a kiedy człowiek stworzył ideał i umieścił go poza sobą, oddając cześć człowiekowi abstrakcyjnemu, religia stała się duchowa. Świadczą o tym takie koncepcje religijne, jak np. Trójca Święta, która jest właściwie symbolem rodziny.
Wnioskuje materializm antropologiczny Feuerbachaistota chrześcijaństwa i ogólnie religijne uczucia wynikające z miłości. Problemem religii jest nieosiągalność ideału - oznacza to, że jeśli ideał zostanie zrealizowany, religia zniknie (w końcu człowiek nie ma organu przesądu, filozof szydzi). Człowiek kieruje się namiętnościami przede wszystkim egoizmem, dlatego wolność dla człowieka jest stworzeniem dla niego warunków, w których może robić, co chce. Siłą napędową etyki jest rozsądny egoizm, który najpełniej wyraża się w miłości, ponieważ najlepiej oddaje relację między „ja” a „ty”. Dlatego religię duchową należy, zdaniem myśliciela, zastąpić kultem osoby cielesnej i kochającej. Podsumowując antropologię Feuerbacha, Engels zauważył kiedyś, że „chce wszystkich ludzi rzucić w ramiona, niezależnie od płci i wieku”.
