Struktura polityczna Francji ukształtowała się ww wyniku długiego rozwoju konstytucyjnego i wielokrotnych przemian republikańskich i monarchicznych modeli struktury państwa. Wyjątkowa historia kraju stała się przyczyną wielu cech jego systemu elektroenergetycznego. Głową państwa jest prezydent, który posiada dość szerokie uprawnienia. Jakie miejsce w systemie politycznym zajmuje premier Francji? Aby odpowiedzieć na to pytanie, należy sięgnąć do genezy obecnej konstytucji kraju.
Piąta Republika
Punktem wyjścia był koniec II wojny światowejwspółczesna historia polityczna Francji. Wyzwolenie kraju spod okupacji faszystowskiej dało impuls do ustanowienia ustroju demokratycznego i przyjęcia odpowiedniej konstytucji. Nowa ustawa podstawowa weszła w życie w 1946 roku. Zaczął się od niej okres historyczny, który nazwano IV RP (trzy poprzednie powstały i zlikwidowano po Wielkiej Rewolucji Francuskiej).
W 1958 roku wymusiła groźba wojny domowejzrewidować konstytucję i wzmocnić władzę prezydenta, którym był wówczas generał Charles de Gaulle. Inicjatywę tę poparły partie burżuazyjne, które miały większość w parlamencie. W wyniku tych wydarzeń historia polityczna kraju weszła w epokę V Republiki, która trwa do dziś.
Konstytucja
Jeden z ważnych kompromisów osiągniętych podczasnegocjacje między generałem Charlesem de Gaulle'em a parlamentarzystami doprowadziły do porozumienia o rozdzieleniu funkcji Prezydenta i Premiera Francji. Wspólnymi wysiłkami opracowano zasady, które stanowiły podstawę nowej konstytucji. Przewidywali wybór głowy państwa wyłącznie w wyborach powszechnych, obowiązkowy rozdział trzech gałęzi rządowych i niezawisłe sądownictwo.
Nowa ustawa podstawowa ustanowiła formę rządu,który łączy w sobie cechy republiki prezydenckiej i parlamentarnej. Konstytucja z 1958 r. Upoważnia głowę państwa do powoływania członków gabinetu. Jednak rząd z kolei odpowiada przed parlamentem. Podstawowe prawo V Republiki było kilkakrotnie zmieniane w związku z przyznaniem niepodległości koloniom i zniesieniem kary śmierci, ale jego główne zasady pozostały niezmienione.
Struktura polityczna
System władzy państwowej obejmujeprezydent, premier Francji, rząd i parlament, podzielone na dwie izby: Zgromadzenie Narodowe i Senat. Ponadto istnieje Rada Konstytucyjna. Jest to organ doradczy, w którego skład wchodzą zarówno członkowie parlamentu, jak i członkowie rządu.
Rola Prezydenta
Konstytucja 1958 odzwierciedla poglądy generałaCharles de Gaulle o strukturze państwa. Charakterystyczną cechą podstawowego prawa V Republiki jest skupienie władzy politycznej w rękach prezydenta. Głowa państwa ma dużą swobodę w tworzeniu nowego gabinetu i osobiście wybiera kandydatów na najwyższe stanowiska w rządzie. Premiera Francji powołuje Prezydent. Jedynym warunkiem ostatecznego zatwierdzenia tego stanowiska jest zaufanie Zgromadzenia Narodowego do kandydata zgłoszonego przez pierwszą osobę w kraju.
Głowa państwa jest obdarzona specjalnymi uprawnieniamisferze stanowienia prawa. Ustawy uchwalone przez parlament wchodzą w życie dopiero po ich zatwierdzeniu przez prezydenta. Ma prawo zwrócić rachunek do ponownego rozpatrzenia. Ponadto głowa państwa wydaje dekrety i dekrety, które wymagają zatwierdzenia tylko przez premiera Francji.
Przywódcą jest Prezydent V Republikiwładzy wykonawczej i jednocześnie może w pewnym stopniu wpływać na pracę organu ustawodawczego kraju. Praktyka ta wpisuje się w koncepcję krajowego przywódcy działającego jako arbiter generalny zaproponowaną przez Charlesa de Gaulle'a.
Rola premiera
Za realizację odpowiada szef rządupolityka wewnętrzna i gospodarcza. Premier Francji jest przewodniczącym posiedzeń komitetów międzyresortowych. Proponuje kandydatów na ministrów do zatwierdzenia przez głowę państwa. Jeśli premier chce ustąpić, musi złożyć do prezydenta wniosek, który może przyjąć lub odrzucić. Warto zauważyć, że w historii V Republiki był przykład wielokrotnego premiera Francji. Jacques Chirac piastował to stanowisko dwukrotnie za prezydentów Valéry d'Estaing i François Mitterranda.
Jeśli partia opozycyjna jest w większościw Zgromadzeniu Narodowym głowa państwa nie może według własnego uznania powołać premiera. W tym przypadku władza Prezydenta Francji jest znacznie ograniczona.
