Pismo arabskie: historia, cechy

Obecnie ponad siedem procent populacjiplaneta używa języka arabskiego do komunikacji. Jego pismo jest używane w dwudziestu dwóch stanach, a jego modyfikacja jest szeroko rozpowszechniona wśród ludów Indii, Afganistanu, Pakistanu, Iranu i innych krajów. Rozważając cechy tego listu, widać, że ma on wiele zalet, a także piękno brzmienia arabskich słów i mowy.

Pochodzenie

Rozpoczyna się historia pisma arabskiegoz alfabetu, który stworzyli Fenicjanie mieszkający w Libanie, Syrii i Palestynie. Ze względu na to, że ludzie ci prowadzili swoje interesy handlowe na całym wybrzeżu Morza Śródziemnego, ich pisarstwo wpłynęło na rozwój wielu alfabetów w tym regionie.

Tak więc pismo fenickierozwinął się w kilku kierunkach naraz, z których jednym jest alfabet grecki, a nieco później alfabet łaciński. Jego druga gałąź znalazła odzwierciedlenie w mowie aramejskiej, która z kolei została podzielona na alfabet hebrajski i alfabet nabatejski, który wszedł do użytku od II wieku pne na terytorium współczesnej Jordanii. Następnie pojawiło się tam pismo arabskie.

Dalszy rozwój

Taki list został już gruntownie wzmocniony wIV wiek naszej ery, kiedy alfabet został w pełni uformowany. Już wtedy można było wyśledzić w nim cechy, które posiada współczesne pismo arabskie. Na przykład ten sam znak mógł oznaczać jednocześnie dwa lub trzy fonemy, które później zaczęto rozróżniać za pomocą punktów diakrytycznych. Spółgłoski pisano znakami cienia, później zaczęły pojawiać się samogłoski. Pojawienie się pisma arabskiego jest nadal trochę zobligowane dla takich starożytnych ludów jak Semici, ponieważ to od nich Arabowie zapożyczyli formę swoich listów.

Pisownia zaczęła się pojawiać trochę później,kiedy pojawiła się potrzeba napisania świętej księgi wszystkich muzułmanów - Koranu. Wcześniej nauki Proroka Mahometa były rozpowszechniane w mowie ustnej, co później doprowadziło do ich wypaczenia. Potem, dzięki wielkiemu wpływowi islamu, list ten stał się jednym z najbardziej rozpowszechnionych na świecie. Teraz można go znaleźć w wielu regionach Afryki, Azji Środkowej i Zachodniej, Europy, a nawet Ameryki.

Cechy pisania

Pismo arabskie jest podobne do pisma rosyjskiego wużywa również liter, a nie hieroglifów. Słowa i zdania są pisane od prawej do lewej. Inną charakterystyczną cechą tej litery jest to, że nie ma w niej wielkich liter. Wszystkie nazwy, pierwsze słowa w zdaniach są nanoszone na papierze wyłącznie z małego symbolu. Znaki interpunkcyjne są zapisywane do góry nogami, co jest również niezwykłe dla ludności rosyjskojęzycznej.

Pismo arabskie różni się od wielu innychdzięki temu, że na arkuszu są przedstawione tylko spółgłoski i długie dźwięki samogłosek, a krótkie nie są w ogóle wyświetlane i są odtwarzane wyłącznie w mowie. Jednocześnie podczas czytania nie ma zamieszania, ponieważ dźwięki te są nagrywane za pomocą różnych indeksów górnych i dolnych. Alfabet arabski składa się z 28 liter. Ponadto 22 z nich ma cztery formy pisma, a 6 - tylko dwie.

Odmiany wczesnego stylu

Typy standardowych pism arabskich są reprezentowane przez sześć różnych pism, z których trzy powstały nieco wcześniej niż pozostałe:

• Pierwszym z nich jest kufi. Jest najstarszy i opiera się na zasadach geometrii połączonych z ornamentem. Pisząc ten styl, używa się prostych linii, kątów. Są nakładane na papier za pomocą narzędzi do rysowania. To pismo ręczne charakteryzuje się konsekwencją i majestatem, surowością i powagą. Dzięki tym cechom to on został użyty przy pisaniu głównej księgi muzułmanów. Ten styl pisania można również zobaczyć na arabskich monetach i meczetach.
• Suls pojawił się nieco później. Tłumaczenie jego nazwy dosłownie brzmi jak „trzeci”, ponieważ jego znaki są trzy razy mniejsze niż w kufi. Uważa się, że jest to pismo ozdobne. Dlatego też siarka jest często używana w różnych podtytułach i ważnych wiadomościach. Charakterystyczną cechą tego pisma ręcznego są zakrzywione litery z haczykami na końcu.
• Naskh. Powstał około X wieku. Cechą charakterystyczną stylu są małe poziome „szwy”, a między słowami zawsze występują przerwy. We współczesnym świecie jest używany głównie do wydawania książek i drukowania czasopism.

Widoki z późnego okresu

Te trzy style zostały wynalezione nieco później niż powyższe pismo odręczne. Obejmują one następujące rodzaje pisma arabskiego:

• Talik. Pojawił się w państwie irańskim i pierwotnie nosił nazwę perski. Podczas pisania litery stopniowo przesuwają się z góry na dół, więc możesz pomyśleć, że słowa są specjalnie napisane po przekątnej. W tym stylu litery mają gładki kontur. Występuje głównie w krajach Azji Południowej, a także w Indiach.
• Pismo Rik'a. Opiera się na starożytnych typach pisma. Jego nazwa dosłownie tłumaczy się jako „mały listek”. Jest to styl dość zwięzły, a także najłatwiejszy do napisania, dlatego najczęściej używany jest przy robieniu notatek oraz w życiu codziennym.
• Styl sofy. Jest często używany w urzędach państwowych. Na przykład różne rozkazy, oficjalne listy i inne rodzaje korespondencji państwowej są napisane takim pismem.

Monumentalny styl

Pismo arabskie tej odmianyjest stosowany najczęściej na wszelkich twardych materiałach, kamieniach i metalu. Można go zobaczyć na różnych zabytkach i pomnikach architektonicznych, a także na meczetach, stelach i monetach. To pismo ręczne charakteryzuje się kanciastością i skalą, dlatego jest formą czysto odręczną. Ten styl jest stosowany do materiału w postaci ciągłego pisania i ma tendencję do łączenia się.

Z powyższego możemy wywnioskować, że alfabet arabski jest sam w sobie prosty, jeśli studiujesz go bez niepotrzebnych zmartwień i obaw we właściwej kolejności.