Glinka Fedor Nikolaevich, którego biografiajest przedmiotem tej recenzji, była wszechstronną osobowością. Był poetą, pisarzem, prozaikiem, oficerem, publicystą. Jego spuścizna twórcza zajmuje poczesne miejsce w literaturze rosyjskiej XIX wieku i została wysoko oceniona przez Puszkina, a także przez wielu jemu współczesnych.
Cechy epoki
Praca autora powinna być rozpatrzona w formaciekontekst epoki. Fiodor Nikołajewicz Glinka żył długo, był świadkiem i uczestniczył w największych wydarzeniach stulecia. Jego światopogląd został zdeterminowany przez myśl społeczną i polityczną epoki, w której wykształcona część społeczeństwa aktywnie poszukiwała nowych idei i kierunków. Ponadto w tym czasie rozpoczęły się dyskusje o sposobach rozwoju naszego kraju i jego porównaniu z osobliwościami historii Europy Zachodniej.
Było to znacznie ułatwione dzięki wydarzeniom wspomnianegoczas. Fiodor Nikołajewicz Glinka urodził się za panowania Katarzyny II, kiedy Rosja zajęła miejsce jednej z czołowych potęg świata. Został naocznym świadkiem i uczestnikiem Wojny Ojczyźnianej 1812 roku, a później ruchu dekabrystów. Wszystkie te wydarzenia wpłynęły na myślenie XIX-wiecznej inteligencji.
Krótko o biografii
Fedor Nikolaevich Glinka urodził się w 1786 robecny region smoleński. Otrzymał wykształcenie kadetów, z zawodu był wojskowym. Był adiutantem generała Miloradowicza i wraz z armią rosyjską brał udział w największych wydarzeniach militarnych początku wieku. W tych latach nasz kraj był w stanie wojny z napoleońską Francją, a on brał w niej czynny udział. Fiodor Nikołajewicz Glinka, którego krótka biografia obejmuje ten najważniejszy etap jego życia, następnie opublikował listy będące w istocie wspomnieniami z kampanii wojennej początku wieku. Pod koniec działań wojennych przeszedł na emeryturę, dowodził szlachecką milicją, podróżował do różnych prowincji.
Udział w życiu publicznym
Kiedy wybuchła wojna 1812 r., Wrócił dosłużba wojskowa i ponownie został adiutantem Miloradowicza. Fiodor Nikołajewicz Glinka brał udział w największych bitwach tej wojny, a także w zagranicznych kampaniach armii rosyjskiej. Następnie opublikował swoje wspomnienia z tych wydarzeń, które przyniosły mu pierwszą literacką sławę. Następnie przeniósł się do stolicy i objął urząd jej generalnego gubernatora. Jednak potem został członkiem społeczeństw dekabrystów. Glinka Fiodor Nikołajewicz, którego nota biograficzna zawiera w istocie punkt zwrotny w jego życiu, trzymał się jednak umiarkowanego skrzydła tego ruchu. Sam był zwolennikiem monarchii konstytucyjnej, więc wkrótce opuścił te społeczeństwa z powodu ich radykalnych poglądów. Po klęsce dekabrystów został zesłany do Pietrozawodska, gdzie wstąpił do urzędu duchownego.
Nowy etap w działalności literackiej
Tutaj Fiodor Nikołajewicz Glinka zaczął się uczyćlokalny folklor, co zaowocowało tłumaczeniem kilku utworów ludowych i wierszy. Napisał także esej w formie poetyckiej „Karelia”, który został później opublikowany. Zhańbiony wkrótce osiadł w Twerze, gdzie się ożenił. Kontynuował studia literackie, zajmując się topografią, archeologią, geografią. Wyniki jego badań naukowych zostały wysoko ocenione, opublikowane, za co otrzymał nagrodę Towarzystwa Geograficznego. Powyższe fakty dowodzą, jak wszechstronny był Fiodor Nikołajewicz Glinka. Moskwa stała się później jego miejscem zamieszkania. W tych latach zbliżył się do słowianofilów, brał udział w działalności redakcyjnej, aktywnie publikował swoje wiersze i eseje.
Przyjaźń z Puszkinem
Ciekawe fakty z jego życia to m.in.związek autora z Puszkinem. Ten ostatni wysoko cenił jego pracę, o czym świadczy korespondencja z przyjaciółmi. Oboje wspierali się w trudnych okolicznościach. Na przykład, gdy Aleksander Siergiejewicz został wygnany, Glinka wsparł go poetyckim przemówieniem. On z kolei odwiedził go w latach wygnania i przyczynił się do wydania jego dzieł. Doceniał w swoich pracach świeżość myśli i spontaniczność formy poetyckiej, choć czasami dostrzegał pewne niedokładności leksykalne. Po śmierci poety napisał wspomnienia o swoim życiu i twórczości. Innym ciekawym faktem w jego biografii jest to, że zbliżył się do wybitnego historyka Pogodina i współpracował z jego dziennikiem. Prozaik Fiodor Nikołajewicz Glinka żył długo. W ostatnich latach pozostał w Twerze i mimo podeszłego wieku został kiedyś wybrany na samogłoskę. Zmarł w 1880 roku.
Kreatywność
Jak wspomniano powyżej, autor był bardzowszechstronna osobowość. Oprócz pisania własnych prac zajmował się działalnością wydawniczą i tłumaczeniową, pasjonował się badaniami przyrodniczymi, brał czynny udział w życiu społecznym i politycznym kraju. Fiodor Nikołajewicz Glinka, poeta, prozaik i publicysta, zajął poczesne miejsce w literaturze rosyjskiej. Szczególne znaczenie mają jego obywatelskie teksty. Być może była szczególnie popularna wśród jego współczesnych. Ponadto napisał szereg wierszy, które później zostały uzupełnione muzyką i stały się popularnymi pieśniami ludowymi: „Trojka”, „Pieśń więźnia”. Ciekawostką jest to, że w wolnym opowiadaniu ostatnia praca została później zacytowana przez Blok w swoim wierszu.
Trochę działa
Fedor Nikolaevich Glinka, biografia, kreatywność,którego proza stanowi ważny etap w historii literatury rosyjskiej, znana jest także z poezji duchowej. W jego twórczości ważną rolę odgrywają wątki religijne. Jednak dla szerokiej publiczności znany jest przede wszystkim jako autor słynnych „Listów oficera rosyjskiego”, które, jak wspomniano powyżej, dotyczyły wspomnień działań wojennych w czasie wojen napoleońskich. Jest także właścicielem wielu innych dzieł historycznych, na przykład „Zinovy-Bohdan Khmelnitsky”. Pisał także utwory do publicznego czytania („Dar dla rosyjskiego żołnierza” i inne).
Znaczenie
Działania autora należy traktować jakojeden z wybitnych etapów w historii literatury rosyjskiej. Wskazuje na to, że podobnie jak wielu jemu współczesnych poświęcił się jednocześnie kilku dziedzinom wiedzy, studiując zarówno literaturę, jak i nauki przyrodnicze. Ponadto przyjął aktywną pozycję społeczno-polityczną, choć wstąpił do skrzydła umiarkowanego i opowiadał się za zachowaniem monarchii w Rosji i umiarkowanym charakterem reform.
Najpopularniejszy był jego cywilnydziałalności, co jednak nie dziwi: był przecież uczestnikiem Wojny Ojczyźnianej, dlatego jego wiersze patriotyczne brzmiały wyjątkowo żywiołowo i przekonywująco. Zostawił na sobie ślad jako osoba publiczna. Zajmował się wydawaniem czasopism, był przewodniczącym stowarzyszenia miłośników literatury rosyjskiej, członkiem „Zielonej Lampy”. Jego działalność wojskowa zbiegła się z okresem aktywnej polityki zagranicznej Rosji, co oczywiście wpłynęło na ton jego pism. Jego imię nie jest tak szeroko znane, jak inne, jednak kiedyś był wybitną postacią. Wszechstronne zainteresowania i niewątpliwy talent literacki przyniosły mu szerokie uznanie w wykształconych kręgach rosyjskiego społeczeństwa. Glinka Fiodor Nikołajewicz, której zebrane prace były przedrukowywane w czasach radzieckich, zajmuje poczesne miejsce w historii nie tylko literackiej, ale także społeczno-politycznej Rosji w XIX wieku.
