W całej historii przemysłu filmowego Szatanwielokrotnie pojawiał się przed publicznością w różnych postaciach. W przeciwieństwie do Wszechmogącego, który z reguły przyjmuje bardziej odpowiedzialną postawę wobec siebie, diabeł mógł sobie pozwolić, jego komiczne wybryki były nie mniej popularne niż przerażające historie. Potwierdzeniem tego będą filmy o diable, których lista znajduje się w niniejszej publikacji.
U zarania przemysłu filmowego
Od samego początku istnienia kinaMefistofeles i Faust dali się poznać jako stali bohaterowie kina. Wczesne filmy o diable, których lista otworzy twórczość założyciela podgatunku Georgesa Mélièsa, ukazały się na początku XX wieku: „Gabinet Mefistofelesa”, „Faust w piekle”, „Czterysta sztuczek diabła”. W swoich wczesnych przebraniach zły duch pojawił się przed patrzącymi w tradycyjnym, znajomym przebraniu z rogami i kopytami. Jego wybryki, podobnie jak przedstawienie piekła, były całkiem nieszkodliwe. W tym samym czasie w Europie ukazały się obrazy „Faust i Mefistofeles” oraz „Siedem zamków diabła”, stworzone jako mroczny melodramat. W tym samym okresie mistyczną pałeczkę przejęły Włochy, we włoskich filmach sentymentalno-melodramatyczny dominował element komiczny.
Powstanie diabelskiego motywu
Filmowe powstanie diabelskiego iDemoniczne wątki w światowym kinie stały się okresem od 1913 do 1933 roku, pod wpływem szkoły ekspresjonizmu. W tym czasie jeden po drugim pojawiały się filmy o diable. Lista zawiera również te zdjęcia, na których diabeł nie zawsze nadawał fabule swoim wyglądem, ale jego cień niewidocznie, ale wyczuwalnie rozciągał się nad bohaterami:
- „Praski student”.
- „Biuro doktora Caligari”.
- „Golem”.
- „Homunkulus”.
- „Alrau-no”.
- „Głowy Janusa”.
- „Nosferatu”.
- „Szatany”.
- „Ucisk Szatana”.
- „Diabeł w butelce”.
- Piekło Dantego.
Okropności są prawdziwe
Druga wojna światowa przynosi horrorobozy koncentracyjne, śmierć milionów, przerosły wszystkie nawet najstraszniejsze demoniczne fantazje. Ekranowe horrory były sto razy większe niż te prawdziwe. W tym okresie, jakby w opozycji do krwawej rzeczywistości, pojawiły się nowe filmy o szatanie, których lista składa się wyłącznie z obrazów, w których zły pojawia się w lekkim, ironicznym obrazie:
- „Otworzyło się piekło”.
- „Wszystko, co można kupić za pieniądze”.
- "Niebo może poczekać."
- „Goście wieczorni”.
- „Niebiańska gra”.
- „Nabrzeże mgły”.
- „Piękno diabła”.
Sekularyzacja demonologii
Okres zimnej wojny upłynął pod znakiem sekularyzmudemonologia w kinie. Wśród obrazów z tego okresu jest wiele różnorodnych filmów: upolitycznione dzieło Leo McCareya „Szatan nie śpi” (1960), komedia „Diabeł i dziesięć przykazań” (1962) w reżyserii Juliena Duviviera, satyryczna parafraza „Oko diabła” (1961) Ingmara Bergman i film pornograficzny The Devil at Miss Jones (1972).
Tak więc w przedziale poprzedzającym nowyodrodzenie diabła na dużym ekranie, dosłownie rok przed premierą filmu „Egzorcysta” („Egzorcysta”), światowa kinematografia widziała sekularyzację diabła w różnych formach - od upolitycznionych i filozoficznych przypowieści po jawną pornografię. Potwierdzają to filmy o diabłach i demonach, których lista została przedstawiona powyżej.
Reanimacja obrazu diabła
Fakt, że w arsenale grzywny ifabuła oznacza zdolną zaszczepić najsilniejszy strach, bez wątpienia wszystko, co nadprzyrodzone, odgrywa znaczącą rolę. Priorytet w horrorach należy do mistycznego, tajemniczo niewytłumaczalnego. Filmy o diable stają się coraz bardziej przerażające w drugiej połowie XX wieku.
Lista najlepszych jest warta otwarcia obrazu „DzieckoRosemary ”(1968), stworzony przez reżysera Romana Polańskiego na podstawie dzieła Iry Levina o tym samym tytule. W tej wysublimowanej i mrocznej opowieści kryje się ironia: wszystko na ekranie jest autentyczne, niezwykle codzienne, ale jednak „diabły wśród nas”, a nie w piekle.
Kolejny, dość znaczący film inCykl satanistyczny – „Egzorcysta” w reżyserii Williama Friedkina na podstawie powieści pisarza Williama Petera Bletty'ego. Kino jest pełne teologicznych szczegółów, wszystkie ceremonie wygnania są odtworzone z protokołową skrupulatnością, a brzydota popełniona przez demona nadaje filmowi nadprzyrodzony widzialny charakter. Egzorcysta zrodził wiele naśladowań i bezpośrednią kontynuację Egzorcysty II: Heretyk, wyreżyserowanego przez Anglika Johna Burmana.
Jeden z najlepszych według światapubliczność filmowa, w tej kategorii uznawany jest za film Richarda Donnera „Omen” („Omen”). Fabuła opowiada o dzieciństwie i młodości antychrysta Damiana. Film pełen jest cytatów z Apokalipsy Jana Teologa, jednak są one interpretowane w duchu nowoczesności, przekonując, że panowanie Szatana będzie pochodzić ze sfery politycznej.
Filmy o wyrzucaniu diabła
Lista najlepszych zdjęć egzorcyzmów,jest uzupełniany bardzo regularnie. Stosunkowo niedawno świat zobaczył nową wersję wypędzenia diabła spod Marka Neveldana pod wymownym tytułem „Vatican Records”. Reżyser, podobnie jak wielu jego poprzedników, nie mógł się oprzeć tematowi egzorcyzmu diabła, który jest dość popularny w światowym przemyśle filmowym. Oprócz wspomnianego już klasycznego „Egzorcysty” (1973) na liście znalazły się następujące filmy:
"Six Demons Emily Rose" - horror i kryminalistykadramat w jednej butelce. Film oparty jest na prawdziwym incydencie, który miał miejsce w 1976 roku. Sam rytuał wygnania i poprzedzające go wydarzenia twórcy ukazują w formie retrospekcji.
„Ostatni egzorcyzm” – niski budżetobraz, który opłacił się dziesiątki razy w kasie, ma dość oryginalną fabułę. Główny bohater filmu od dawna zwodzi innych jedynie naśladując diabelskie egzorcyzmy. Ale pewnego dnia spotyka dziewczynę z obsesją. Konsekwencje sesji egzorcyzmów są nieprzewidywalne. W 2013 roku zaślepieni niespodziewanym sukcesem twórcy zaprezentowali światu sequel „Ostatnie wygnanie diabła: Drugie przyjście”, który sromotnie zawiódł w kasie i zdobył jedynie protekcjonalne lub ostro negatywne recenzje. Drugie przyjście to katastrofalny film o wyrzuceniu diabła.
Na listę najlepszych warto kontynuować obrazy: „Obrzęd” (2011) i „Obsesja” (2012).
