Ostatnio w uczelniach wyższychW krajach humanistycznych, ściśle związanych ze znajomością języka rosyjskiego, nauczyciele coraz częściej zaczęli wymagać od uczniów pisania nieco nowego rodzaju dzieła literackiego - esejów.
Pomimo tego, że tego typu pisaneprezentacja własnych myśli przypomina zwykłe eseje, jest jeszcze kilka istotnych różnic. Wymagania, struktura, forma, objętość eseju - to tylko niepełna lista cech charakterystycznych.
Co to jest esej
Samo słowo „esej” ma pochodzenie francuskie(essai) i oznacza „szkic”, „szkic”, „szkic”, „test”. Najczęściej ten rodzaj pisma znajduje się wśród dzieł sztuki. Jednak istnieją nie tylko eseje o literaturze: rozumowanie pisemne jest powszechne w filozofii, naukach społecznych, historii, językach obcych, naukach politycznych i wielu innych przedmiotach.
Główna idea eseju jako pracy
Esej to darmowa prezentacjamyśli. Jednak zgodnie z pewnymi wymogami dotyczącymi eseju, stwierdzenie to można zakwestionować. W szczególności nauczyciel ustala objętość eseju iw większości przypadków jego temat. Właśnie to jest sprzeczne z pierwotną definicją wolności. Co zatem należy rozumieć pod pojęciem „esej”?
Istotą całej pracy jest to, że uczeń:na papierze samodzielnie wyraża swoje przemyślenia i opinie na ten lub inny aspekt, interpretuje osobisty stosunek do pewnych problemów i opisuje poglądy. Pod tym względem gatunek eseju może mieć różne kolory - krytyczny, filozoficzny, dziennikarski.
Praktyczna korzyść
Eseje od wielu lat odnoszą sukcesystosowany w zachodnich systemach edukacyjnych, pomaga uporządkować myśli, jasno wyrażając je na piśmie, sprzyja twórczemu myśleniu i poszerzaniu horyzontów uczniów. Ponadto w trakcie pisania wyjaśnia się przyczynę problemu, podkreśla się warunki jego wystąpienia, możliwe konsekwencje i sposoby ich uniknięcia. Student uczy się rozumowania i wyciągania wniosków. Szczególnie uderzające w tym względzie są przykłady esejów z zakresu nauk społecznych, historii i politologii.
Najważniejsze cechy
W 2004 roku rosyjski naukowiec M. Yu Brandt zidentyfikował i najdokładniej opisał główne cechy eseju:
- konkretny temat leżący u podstaw każdego eseju;
- zrozumienie problemu i bezpośrednie postrzeganie go przez samego autora;
- mały tom esejów;
- dowolna struktura;
- narracja - swobodna, nieograniczona ścisłymi ramami;
- obecność oryginalnych i nietrywialnych sądów autorskich;
- ciągłość znaczenia narracji;
- niekompletność, czyli brak wyczerpującej analizy z konkretnym zakończeniem.
Ponadto każdy esej o literaturze lub jakiejkolwiek innej tematyce powinien zawierać w swej treści analizę znalezionych materiałów na ten temat, a także kilka przykładów ilustrujących to zagadnienie.
Różnica w stosunku do prac semestralnych, esejów, esejów
Różnice między esejem a innymi dziełami pisanymi dotyczą głównie jego głównych cech. Rozważmy te funkcje bardziej szczegółowo:
- Struktura... Zajęcia mają ściśle uregulowanekolejność: strona tytułowa, spis treści, wstęp, logiczny ciąg tematów, w tym rozdziały, akapity i punkty, zakończenie, bibliografia i załączniki. Forma eseju nie zakłada tak sztywnych ram. Chociaż informacje są przedstawione w uporządkowanej formie, nie udowadniają pilności problemu, bez ustalenia określonych celów i zadań.
- Stylistyka... Pisane są dyplomy, prace zaliczeniowe i streszczeniawyłącznie w stylu naukowym lub akademickim. Esej jest przedstawiony w swobodnym języku, ale jednocześnie zdania muszą być piśmienne, a mowa musi być dobrze wygłoszona.
- Szczegółowe informacje. Jeśli w pracach naukowych jest mnóstwo liczb, dat, tez(często niezbyt potrzebne), jest mile widziane, wtedy w eseju o literaturze lub innym temacie wystarczy dosłownie kilka, ale bardzo żywych i zapadających w pamięć przykładów.
- Brak cytatów i linków. Cytaty w bezpłatnych esejach są nie do przyjęcia: pamiętamy, że nasz esej to osobiste osądy i myśli.
Niektórzy nauczyciele mylą uczniów dzwoniącskład eseju. To nie do końca prawda. W eseju jest potoczna intonacja, temat jest opowiadany w przenośni, tekst jest ozdobiony aforyzmami, a osądy w nim często mogą być ze sobą sprzeczne.
Struktura
W każdym eseju można wyróżnić pewną strukturę, która na ogół nie jest niczym regulowana, ale nadal ma miejsce.
Krótka wycieczka do rozważanego problemudokonuje warunkowego wprowadzenia do eseju. Początek z reguły ma nie więcej niż dwa akapity, zajmuje około 15-30% całego eseju i nakreśla istotę problemu. Ważne jest, aby wprowadzenie zainteresowało czytelnika, zmotywowało go do dalszego studiowania artykułu.
Po wstępie następuje główna część eseju.Objętość słów w tym fragmencie powinna wynosić co najmniej 50% tekstu. Część główna odsłania osąd autora, podaje trafne argumenty i przykłady. Im jaśniej zilustrowana zostanie idea eseju, tym lepiej pokaże spójność autora w umiejętności racjonalnego rozumowania i rozsądnego wspierania swojej wypowiedzi.
Trzecia i ostatnia część każdego artykułu towniosek. Jest najkrótszy - tylko około 10-15%. Podsumowując, dopuszczalne jest podkreślenie głównej idei, wyciągnięcie wniosków dotyczących rozważanego problemu i krótkie podsumowanie, pozostawiając lekkie niedopowiedzenie.
Przestrzegając wszystkich zasad opisanych podczas pisania eseju, możesz przyciągnąć uwagę nauczyciela i zrobić na nim dobre wrażenie.
Tom
Sporo kontrowersji rodzi pytaniao tym, ile powinien mieć esej. Wszystko zależy od wymagań nauczyciela, a także od tematu samego artykułu. Zgadzam się, że analiza konkretnego wiersza poety zajmie znacznie mniej stron niż ocena jego twórczości jako całości.
Standardowy esej zajmuje około trzech arkuszyFormat A4 wypełniony z jednej strony. Jednak esej może zmieścić się na jednej stronie lub siedmiu. Objętość eseju w dużej mierze zależy również od umiejętności samego autora i sposobu jego wyjaśnienia.
Wymagania dotyczące eseju
Ze względu na fakt, że eseje są coraz częściej włączane do konkurencyjnych programów rekrutacyjnych jako narzędzie certyfikacji, ważne jest, aby znać niektóre wymagania, które mają do nich zastosowanie na większości uniwersytetów w kraju.
Ważną rolę odgrywa czynnik ludzki.Innymi słowy, esej zostanie zrecenzowany przez nauczyciela, którego najprawdopodobniej nie znasz. Dodatkowo oprócz twojej pracy będzie musiał przetworzyć wiele innych artykułów. Dlatego niezależnie od pomysłów i poglądów egzaminatora, ważne jest, aby zaimponować mu, „przykuć” uwagę.
W związku z tym zaleca się ubieranie tekstu esejuw lekką formę. Zdania powinny być krótkie, ale znaczące. Unikaj długiego rozumowania, nie rozpraszaj się tematem. Pisz do rzeczy, ale nie za oszczędnie. Jeśli zastosujesz się do tych prostych zasad, szanse, że Twój esej zostanie przeczytany do końca, znacznie wzrosną. Wstępnie napisany konspekt pomoże Ci również uporządkować myśli i sprawić, że akapity będą zwięzłe i interesujące pod względem treści.
Przygotuj się na to, o co możesz zostać poproszonyokreślonego tematu i pozwalają na samodzielne poszukiwanie tematu dyskusji. Ponieważ druga opcja jest najczęstsza, odbierz pytania, o których masz coś do powiedzenia. Jeszcze lepiej, jeśli są neutralne - wtedy twoje myśli lub krytyka raczej nie będą sprzeczne z opinią komisji.
Jeśli nie masz pojęcia, co możeszopowiedz na dany temat, spróbuj przestudiować przykłady. Eseje na temat nauk społecznych czy filozofii są znacznie łatwiejsze do znalezienia niż eseje z dziedziny ekonomii czy prawa, ale po przestudiowaniu podobnych materiałów, model przyszłego artykułu zacznie się nadal wyłaniać.
Do poważnego zadania i powinieneś się przygotowaćNa serio. Postaraj się znaleźć jak najwięcej informacji na temat związanych z tym problemów. Poznaj różne punkty widzenia i motywy interesariuszy - to pomoże ci w najpełniejszym uformowaniu obrazu własnego światopoglądu i najbardziej sensownym zarysie go w przyszłym eseju.
Przygotowanie i pisanie
Aby uprościć zadanie i uporządkować myśli, które później zostaną ułożone na papierze, pisarze zalecają uwzględnienie następujących wskazówek dotyczących przygotowania i pisania eseju:
- sporządzić zarys eseju;
- stworzyć szorstką wersję pracy;
- załączyć każdy pomysł w osobnym akapicie;
- uzupełnij powstały esej o nowe fragmenty;
- poprawić kolejność prezentacji;
- wymyśl ciekawy nagłówek, który zapadnie w pamięć.
Jeśli chodzi o kwestie organizacyjne,rozdzielaj etapy pracy, nie próbuj robić wszystkiego w jeden dzień, jeśli jest to dość obszerna praca. Nie przeciążaj głowy informacjami i pamiętaj, że esej napisany dzień wcześniej będzie czytany rano trochę inaczej niż zaraz po wielu godzinach pracy.
