W formie eseju jest oferowany współczesnym dzieciom w wieku szkolnympisać eseje w ramach egzaminu z języka i literatury rosyjskiej, a także często firmy organizują konkursy na takie prace w celu pozyskania nowych pracowników. Należy zauważyć, że wymagania dotyczące pracy studenckiej są nieco sprzeczne z ramami gatunku. Ale niech tak będzie, egzamin trzeba zdać, a jeszcze jeden materiał na ten temat nie będzie zbędny.
Coś i myśli
Ani więcej, ani mniej, a 435 lat temu wprowadził Montaignekoncepcja gatunku eseju. Łaciński przodek tego słowa jest tłumaczony jako „ważenie”, a francuski termin, który pojawił się w języku rosyjskim, ma kilka znaczeń: jest używany w odniesieniu do konspektu, szkicu, próby, doświadczenia, a nawet próby . Najwyraźniej ten ostatni ustalił, że w szkole pojawił się nowy rodzaj pracy pisemnej: esej-esej o literaturze lub języku rosyjskim.
W Rosji podana jest dokładna interpretacja tego gatunkutradycja parodii - „patrz i coś”. Ironia w tym przypadku jest bardziej niż właściwa, ponieważ nie można lepiej nazwać dzieła prozatorskiego o niewielkiej objętości bez kompozycji, opartego wyłącznie na osobistej opinii i doświadczeniu, i nie można rościć sobie prawa do wyczerpującego przedstawienia tematu.
Pełna swoboda w prezentacji materiału i możliwościautoekspresja sprawiła, że eseje stały się popularnym gatunkiem nie tylko do sprawdzania wiedzy i umiejętności studentów, ale także jednym z definiujących kryteria doboru kadry do różnych organizacji. Wyniki takich testów pomagają pracodawcom, którzy chcą widzieć w swoim zespole kreatywne myślenie i ludzi z własnym zdaniem. Dlatego każdy powinien nauczyć się pisać eseje o literaturze. Przykłady udanej pracy zawsze przydadzą się w przyszłości.
Wolna przestrzeń do wyrażania siebie
Pisanie esejów rozwija kreatywne myślenie i umiejętności pisania, ilustrując doświadczenia i argumentując wnioski. Cechy tego gatunku:
- rozważania podczas pracy nad jednym zagadnieniem lub określonym tematem; nie może być analizy rozległych problemów;
- esej-esej o literaturze sugeruje coś nowegosłowo z dowolnego powodu i pomimo subiektywnego zabarwienia charakter takiego utworu może być różny (historyczno-biograficzny, filozoficzny, beletrystyczny, literacki krytyczny, publicystyczny, popularnonaukowy);
- najcenniejszą rzeczą w twórczości tego gatunku jest osobowość autora; treść powinna być oparta na jego przemyśleniach, uczuciach, światopoglądzie.
Funkcje gatunku
Oczywiście nie można wymagać ścisłego trzymania się wszystkich cech gatunku z eseju szkolnego, ale ich znajomość nie zaszkodzi.
1. Warunkowo mała objętość.W twórczości literackiej może to być od strony książki do kilkudziesięciu. Na większości rosyjskich uniwersytetów dopuszcza się do 10 stron A4 pisania na komputerze, a na przykład na Harvardzie nie można przekraczać dwóch. Do pracy z USE wystarczy 300 słów.
2. Konkretność. Wystarczy wziąć pod uwagę jeden problem w pracy, aby napisać esej o literaturze. Przykłady powinny wspierać sformułowaną ideę, która stworzy wewnętrzną jedność.
3. Rozmowa z przyjacielem.Za to autor powinien uważać swojego czytelnika, a wtedy łatwiej będzie uniknąć surowego czy mentorskiego tonu, skomplikowanego, mylącego rozumienia istoty struktur. Jeśli wierzyć badaczom gatunku, to dobry esej może napisać tylko ktoś, kto jest właścicielem tematu i pod warunkiem, że jest on ważny dla autora.
4. Paradoksalność.Połączenie wzajemnie wykluczających się wypowiedzi, aforystyczny charakter wypowiedzi i definicji, charakterystyka zjawiska z nieoczekiwanej strony - to nieodłączna cecha prac mistrzów, którzy za każdym razem zaskakują czytelników i zmuszają do myślenia.
5. Brak ram formalnych.Ten gatunek nie jest podporządkowany logice, wszystko tutaj opiera się na skojarzeniach. Ale zasady „dookoła” trzeba się nauczyć, dlatego szkolne eseje o literaturze, których przykłady można w razie potrzeby znaleźć i przeczytać, są nadal nieco uregulowane.
6. Dziennikarstwo konwersacyjne.Przedstawiając czytelnika jako przyjaciela, musisz mówić prosto, ale uważaj na frywolny ton. Niedopuszczalne są również zwroty szablonowe, slang, skróty. Powinien to być język gorącej chęci podzielenia się swoimi przemyśleniami.
Struktura eseju szkolnego
Przed rozpoczęciem pracy ważne jest, aby zdecydować się na temat,który jest bliski wewnętrznemu stanowi autora. A także wyznacz sobie cel pisania dla siebie: co zostanie powiedziane jako nowe, aby wypełnić zadanie eseju - przyciągnąć uwagę. Lepiej jest od razu oszacować żądaną objętość.
Jak wspomniano powyżej, produkty tegogatunki nie mają ścisłego ani obowiązkowego składu - zakłada się swobodę i ucieczkę myśli. Ale mówiąc o pracy studenckiej, trzeba wziąć pod uwagę małe doświadczenie życiowe i literackie młodych ludzi. Oczywiście potrzebują wsparcia, przykładowego eseju-eseju na temat literatury, dlatego lepiej, aby dzieci w wieku szkolnym podawały strukturę oczekiwanego tekstu:
- Tezy (osobiste przemyślenia) z reguły stawiane są na początku.
- We wprowadzeniu skupimy się na problemie, który będzie omawiany.
- Wniosek - osobista opinia autora w tej sprawie.
Aby zachować zgodność ze strukturą, konieczne jest prawidłowewyróżnij akapity. Nie zapominajmy, że gatunek esejów w literaturze jest niemożliwy bez ekspresji (emocjonalności) i artyzmu (użycie środków obrazkowych). Aby to zrobić, lepiej wybrać proste, krótkie zdania, różniące się intonacją i celem wypowiedzi. Kreska w zdaniach niezrzeszonych i niepełnych pomoże uniknąć gadatliwości.
Klasyfikacja według natury
Prawdopodobnie nie ma tematu, na który nie byłoby możliwe napisanie eseju. Szeroki zakres kierunków wymaga przemyślanego podejścia. Więc rozumowanie mogłoby wyglądać następująco:
- duchowe i religijne;
- artystyczne i dziennikarskie;
- krytyczny literacki;
- filozoficzne;
- artystyczne, historyczne.
Myśli w formie
Każdą myśl można ubrać w literacką powłokę. To doda zainteresowania i nowości Twojemu esejowi o literaturze. Przykłady tego, jak można napisać taki esej, mogą prowadzić do nietypowego rozwiązania:
- gatunek epistolarny (pisarstwo);
- wpisy do pamiętnika (wydarzenie w chronologii);
- miniatura liryczna (opis);
- przegląd (kompetentna opinia);
- notatka (artykuł w mediach).
Wybór w drodze prezentacji
Według ich rodzaju eseje mogą być:
- analityczne (oparte na analizie);
- krytyczny;
- refleksyjny (osobista reakcja na coś);
- narracja;
- opisowe.
Istnieją dwa podejścia
Konieczne jest szczególnie staranne przygotowanie siępisanie esejów o literaturze, których tematy mają niejednoznaczne rozwiązanie. Co to jest? Na przykład podanie uzasadnionej oceny uniwersalnych zjawisk moralnych oznacza napisanie subiektywnej pracy. W takim eseju na światło dzienne wychodzą boki osobowości autora. A jeśli temat wymaga rozważenia problemu naukowego związanego z jakąś działalnością zawodową, to powinien to być już esej obiektywny, w którym przedmiot badań lub opisu jest prymarny, autor jest mu posłuszny. Z reguły w szkole takie eseje są pisane na tematy językowe lub literackie.
Esej o zadanym tekście
Warto zastanowić się nad osobliwościami pisaniapraca końcowa na egzaminie z języka rosyjskiego. Można tu użyć frazesów esejowych. W literaturze lepiej unikać stereotypów w esejach. Tak więc na ujednoliconym egzaminie państwowym z języka rosyjskiego musisz napisać małe opus dla danego tekstu. A jeśli przypomnimy sobie strukturę eseju, to pojawia się tu dodatkowy punkt: konieczne jest odzwierciedlenie stanowiska autora (znanego pisarza, naukowca lub publicysty) i wyrażenie swojego stosunku do niego.
Jako wsparcie mogą służyć następujące wyrażenia:
- dać ocenę (co);
- zidentyfikować istotę (co);
- przedstaw swoje podejście;
- wynikać z faktu, że;
- opierać się na własnym zrozumieniu;
- rozróżniać pojęcia;
- uważane za zgodne z prawem;
- Zwróć uwagę na;
- przekonująco udowodnić;
- zdefiniować jednostkę;
- podkreśl trafność.
Jak uniknąć błędów
Ten, kto jest ostrzeżony, jest uzbrojony.Warto ponownie przeczytać znane eseje o literaturze, których przykłady będą wzorami do naśladowania. Wolność gatunku oznacza nieograniczoną kreatywność, ale wady mowy ograniczą ucieczkę myśli do zera.
1. Sprawdź wszystko. I to nie tylko pisownia.Aby lepiej zrozumieć, musisz czytać na głos. Jeśli mowa się potknie, oznacza to, że nastąpił nieudany zwrot i należy go wymienić. Nie powinno być żadnych niejednoznacznych wyrażeń.
2. Umiejętnie to udowodnimy. Idea eseju powinna być jasna, a potwierdzające ją ilustracje nie mniej interesujące. To brak perswazji i brak wiarygodności argumentów obniżają poziom wykonania.
3. Usuwamy niepotrzebne.Typowym błędem jest bardzo długie wprowadzenie lub szczegółowe powtórzenie pracy traktowanej jako argument. Gadatliwość osłabia myśli. Esej powinien koncentrować się wokół jednej idei. Zubażają ją niepotrzebne szczegóły i rozpraszające uwagę.
4. Mówimy krótko.Przygotowanie do eseju o literaturze polega również na nauce pisania krótkimi zdaniami (nie oznacza to, że tylko w myśli prostych i jednosylabowych). Długa konstrukcja składniowa nie daje efektu emocjonalności, koliduje z podziałem na akapity. Warto skorzystać z propozycji pozazwiązkowych i niepełnych.
5. Piszemy jasno.Nie musisz pokazywać swojej naukowej erudycji w eseju. Tekst przeznaczony jest dla znajomego czytelnika, dlatego nie powinien zawierać niezrozumiałych słów, które wymagają odwołania się do słowników lub encyklopedii.
Opus dla wodza
Jeśli wynikiem szkolnego eseju jest ocena, to konkursowy esej o pracę może zmienić całe twoje życie, dlatego powinien być napisany jako ostatnia próba.
Ważne punkty, które mogą zainteresować pracodawcę:
- Twoja wysoce indywidualna ocena;
- umiejętność wyrażania myśli na papierze;
- Analfabetyzm;
- szczerość i uczciwość;
- umiejętność ironii i żartowania;
- pozytywne nastawienie do życia.
Eseje o literaturze wojennej
Przykłady prac innych osób mogą być używane tylko zcel znajomości. Plagiat to niewdzięczna praca. Jeśli ktoś może napisać esej, to dlaczego też nie nauczyć się, jak to robić? Przynajmniej zacznij w ten sposób.
Oto jest - szubienica z pięcioma pętlami.Skazano na śmierć pięciu: dziewczynę Basię, starszego Piotra, matkę trójki dzieci Demczichy oraz partyzantów: Rybaka i Sotnikowa. Czy mieli wybór, by pozostać przy życiu? Tak. Po wykonaniu jedna pętla pozostanie pusta. "
Jest wprowadzenie. Teza została postawiona. Rozpoczyna się pierwszy argument. Wtedy możesz polegać na faktach z życia i zakończyć wszystko wnioskiem.
Esej nie jest trudny do napisania, jeśli masz coś do powiedzenia i czym się podzielić.
