Jeśli chodzi o Szkocję, to natychmiast na samą myślmężczyźni przychodzą w kraciastych wełnianych spódnicach, ponurych górach, wrzosowiskach, przenikliwych lodowatych wiatrach, mocnych whisky i, oczywiście, głośnych i dźwięcznych dudach. Niektóre ona denerwuje, niepokoi i niepokoi duszę, innym jej dźwięki przypominają coś nieuchwytnego, ale bardzo bliskiego, kochanie. Dla samych Szkotów dźwięk dudy jest echem historii, przeszłości, połączenia z korzeniami, które nie ginie na przestrzeni wieków, ale staje się silniejsze z każdym nowym pokoleniem. Dla zwykłego człowieka na ulicy zawsze jest jedno - szkocka dudka nie pozostawia nikogo obojętnym.
Szkockie dudy
Dudek - najpopularniejszy i najbardziej znany elementSzkocja Chociaż nie jest to oryginalny szkocki instrument muzyczny (dudy były dostarczane przez Wikingów), to właśnie ta "torba z rurkami" gloryfikowała Szkocję na równi z kiltem.
Jak wszystkie szkockie instrumenty muzyczne,dudy utworzone z materiałów złomowych. Najczęściej jest zrobiony ze skóry koziej lub owczej, odwrócony na lewą stronę. Jakaś torba wykonana jest ze skóry, która jest ściśle zszyta z pięcioma rurkami włożonymi do niej. Przez górne powietrze wdmuchiwane jest do dudy. Na dole znajdują się otwory do zmiany dźwięków. Trzy najlepsze z tych samych dźwięków i opublikuj.
Dźwięk dudy nie przypomina żadnego instrumentu muzycznego. Być może to właśnie sprawia, że jest tak wyjątkowy.
W dawnych czasach każdy klan posiadał własnego pijaka, który towarzyszył wszystkim świętom, wydarzeniom i kampaniom lidera.
Średniowieczne szkockie dudyodtwarzał utrzymujące się melodie o trudnej do zauważenia formie. Ten rodzaj muzyki wciąż nosi nazwę Pibrobich (Piobaireachd), a dziś jest podręcznikiem napisanym specjalnie dla szkockich dud.
Przez wieki
Nie każdy wie, ale szkocka muzykainstrumenty nie są ograniczone do jednej dudy. To narzędzie jest bardziej popularne, reklamowane i częściej używane w święta państwowe. Logiczne jest założenie, że ludność tego regionu wymyśliła inne instrumenty muzyczne, podnosząc nie tylko ducha walki podczas bitwy, ale także posiadając właściwości sygnałowe i rozrywkowe.
Karnik
Rzadko szkocki ludinstrument muzyczny to karnik. Teraz to niestety nie gra. Ostatni raz śpiewał prawie 2000 lat temu. Teraz artefakty znalezione przez archeologów znajdują się w Muzeum Narodowym Szkocji. Karnik, podobnie jak dudy, ma bardzo melodyjny dźwięk. Ale jeśli dudy są czasami irytujące z ich "skrzypieniem", to Karnik ma bardzo delikatny, aksamitny dźwięk. Jest też smutny, ale słyszy odgłos wiatru w górach Highland, zapach ognia i smak słonego morza północnego. Podobnie jak dudy, karniki wykonano z naturalnych materiałów, a raczej z poroża jelenia. Jego głównym celem było nadanie sygnału walki.
Gwizdek
Kolejny szkocki musical muzycznynarzędzie - gwizdek. Z wyglądu, w jego dźwięku, bardziej jak flet. Ramy czasowe jego pochodzenia nie są dokładnie znane. Wydawał się być zawsze. W przeciwieństwie do Karnik, nadal używany jest gwizdek. Jest szczególnie lubiany w irlandzkiej sztuce ludowej. Whistle to bardzo charakterystyczny szkocki instrument muzyczny. Jego nazwa w tłumaczeniu oznacza "cyfer gwizdek".
Co łączy moskiewską Szkocję?
Wszystkie mają niezwykły magiczny dźwiękSzkockie instrumenty muzyczne. Słynny ton szampański (rozciągający) powstały w wyniku użycia naturalnych materiałów. A odwieczna transformacja zarówno wyglądu, jak i materiału doprowadziła do tego, że, powiedzmy, ta sama dudka stała się tak rdzenna dla szkockiej populacji, że w ciągu ostatnich 300 lat żadna parada wojskowa ani żadne znaczące wydarzenie nie przeszło bez niej.
Szkockich instrumentów muzycznych, wśródktóra torba na torby (ang. bagpipe) zajmuje dominującą pozycję, wyróżnia się prostotą i dźwiękiem melodycznym. Ponadto wszystkie miały praktyczny cel. Przekazywali sygnały, podnosili morale lub po prostu zachwycali się chwilami rozpaczy.
