Jakie są instrumenty strunowe?

Grupa strun jest prawdopodobnie najliczniejsza izróżnicowane od wszystkich rodzajów instrumentów muzycznych. Obejmuje instrumenty bardzo oddalone od siebie, ale wszystkie łączy jedna istota zawarta w samej nazwie: wszystkie struny mają struny. Takie jest masło.

Strunowe instrumenty muzyczne można podzielić na kilka grup zgodnie z zasadą wytwarzania dźwięku. Na strunach można grać kłaniając się, szarpiąc i uderzając. Przyjrzyjmy się bliżej każdej grupie.

Podstawą są smyczkowe instrumenty smyczkoweOrkiestra symfoniczna. Widać to nawet po liczbie członków orkiestry - prawie dwie trzecie muzyków w orkiestrze gra na instrumentach smyczkowych. Gama instrumentów obejmuje każdą możliwą wysokość dźwięków - od głębokich dołków kontrabasów po blaty skrzypiec na granicy „ultradźwięków”. Brzmienie smyczków jest bardziej zbliżone do ludzkiego głosu, zwłaszcza w przypadku skrzypiec i altówek. Potrafią wyrażać różnorodne emocje, wywołując w słuchaczu te same różnorodne uczucia - od czułości i światła po mrok i agresję. Dlatego w muzyce symfonicznej główne tematy powierzane są najczęściej grupie smyczkowej.

Pierwsza z nowoczesnych smyczkowych struninstrumenty pojawiły się skrzypce. Do dziś uważana jest wśród nich za „królową”. Urodzone w XV wieku skrzypce szybko zyskały popularność w całej Europie. We Włoszech powstały całe klany mistrzów skrzypiec - Stradivari, Guarneri, Amati. Ich instrumenty są nadal uważane za niedościgniony punkt odniesienia. Po skrzypcach „narodziły się” inne instrumenty smyczkowe - altówka, wiolonczela, kontrabas. Wszystkie mają podobny kształt, ale różnią się rozmiarem i odpowiednio wysokością zakresu. Inny jest też sposób ich aranżacji podczas grania - muzycy stawiają na ramiona kompaktowe skrzypce i altówki, masywna wiolonczela i kontrabas stoją pionowo na podłodze, a kontrabasista musi cały czas stać podczas gry, instrument jest tak duży. Wspólna dla całej tej rodziny jest zasada wytwarzania dźwięku - za pomocą smyczka. Dźwięk powstaje w wyniku drgań struny, uzyskanych poprzez pocieranie o nią naciągniętego żywicą łuku. Przy całej pełni i pięknie brzmienia instrumenty smyczkowe są przede wszystkim orkiestrowe. Nawet solowe występy skrzypków i altowiolistów wymagają „wsparcia” (akompaniamentu fortepianu lub innego akompaniamentu).

Następna grupa to szarpane instrumenty smyczkowe.W tych instrumentach źródłem dźwięku są drgania struny szarpanej palcem lub kostką. Przodkiem szarpanej struny była „śpiewająca” cięciwa łuku myśliwskiego. Najpopularniejszym instrumentem szarpanym jest gitara. W tym samym wieku co skrzypce gitara zyskała ogromną popularność na całym świecie. To ulubiony instrument nie tylko profesjonalistów, ale także melomanów. Przynajmniej osławione „trzy akordy” próbowały opanować, być może, większość ludzi. W tej grupie instrumentów znajdują się także rosyjskie instrumenty ludowe (domra, bałałajka, gusli). Instrumenty szarpane smyczkowe są rzadko używane w orkiestrach symfonicznych, są znacznie bardziej popularne w zespołach ludowych.

Trzeci sposób tworzenia dźwięku za pomocą struninstrumenty - uderzanie młotkiem w strunę. Najpopularniejszym przedstawicielem tej grupy jest fortepian. To wyjątkowy instrument będący jednocześnie klawiaturą perkusyjną i struną.

Pianista wciska palcami klawisz, prowadząc dodziałanie to mechanizm, który powoduje, że młotek uderza w strunę. Prekursorami współczesnego fortepianu były klawiszowe instrumenty smyczkowe, których nazwy wciąż są na ustach wszystkich: klawesyn i klawikord. Innym przykładem strunowego instrumentu perkusyjnego są talerze (grając na nich sam wykonawca trzyma młoteczki i uderza w struny).