Przygotowane są napoje mleczne i fermentowanez tego powodu przez długi czas cieszyły się dużym zainteresowaniem wśród ludzkości. Na przestrzeni poradzieckiej to tradycyjny kefir, jogurt, twarożek. Ale nie tak dawno temu na półkach zaczęły pojawiać się masowo opalenizna i ayran. Jaka jest różnica między nimi? Porozmawiajmy o tym w naszym dzisiejszym artykule.
Tan i Ayran. Jaka jest różnica?
Najpierw zdefiniujmy terminy. Na przykład brązowy napój z kwaśnego mleka jest oficjalnie pozycjonowany jako produkt z kwaśnego mleka. Ale ayran (ponownie, zgodnie z oficjalną terminologią) to napój otrzymywany z fermentacji dwóch rodzajów jednocześnie: zarówno kwasu mlekowego, jak i alkoholu. To chyba główna różnica między tymi popularnymi napojami.
Ayran
Ajran fermentowane mleko - naprawdę wyjątkoweprodukt o wielu właściwościach. Łączy w sobie całą „użyteczność” mleka i niską kaloryczność, jest doskonale przyswajany przez organizm (w przeciwieństwie do tego samego mleka - w końcu nauka dowiodła, że nie wszyscy ludzie szybko rozkładają je w żołądku, a niektórzy w ogóle nie mają tych enzymów).
Ayran to napój, który raczej przypomina jedzenie,całkiem satysfakcjonujące. Istnieje również wiele przepisów na bazie ayru. Na przykład zrobiona z niej okroshka ma niesamowity smak. Suzma jest zrobiona z ayranu - produktu podobnego do sera. Z kolei od suzmy przy pomocy soli i suszenia - kurut.
Trochę historii
Według badaczy i historyków ayranpoczątkowo pojawia się wśród Turków. Staje się niezastąpionym pożywieniem dla nomadów. W tamtych czasach przygotowywał się po prostu. Mleko zostało włożone do specjalnej torby - bukłaka na wino. Dodawano zakwas (najczęściej podpuszczkę cielęcą, a następnie - na kolejną porcję - używano resztek poprzedniej). W gorącym słońcu, w wodnym bukłaku, zamkniętym i przywiązanym do siodła, proces fermentacji przebiegał szybko. A teraz: po całym dniu podróży był gotowy pyszny i sycący drink. Wszyscy koczownicy używali produktu nierozcieńczonego, grubego. Ale ludy osiadłe wolały rozcieńczyć ayran wodą ze źródła i dodać do niego szczyptę lub dwie soli.
Katyk
W niektórych oryginalnych przepisach powstał ayranna bazie katyka - gotowanego mleka (do około jednej trzeciej pierwotnej objętości). Po ekspozycji na drożdże, pałeczki bułgarskie i niektóre inne bakterie występujące w zakwasie uzyskano odżywczo-orzeźwiający produkt o ostrym smaku, lekko pieniący się.
Dębnik
Przygotowuje się opaleniznę z kwaśnego mlekana bazie matsoni, który w smaku przypomina tradycyjny słowiański jogurt. Matsun z kolei wytwarzany jest z gotowanego mleka, fermentowanego przy użyciu paciorkowców z bułgarskim Bacillusem. Z reguły gotowy jogurt rozcieńcza się w określonych proporcjach wodą, dodaje się sól. Tak się okazuje opalenizna. Po rozcieńczeniu wodą mineralną uzyskujemy opaleniznę gazowaną.
Główne różnice
Więc tan i ayran: jaka jest różnica? Robiąc ayran z reguły biorą mleko krowie, owcze i kozie. W niektórych przypadkach używany jest katyk - gotowany. Na opaleniznę - w oryginalnych recepturach użycie mleka z bawołów i wielbłądów.
W przypadku opalenizny surowce należy ugotować. Dla Ayrana - nie.
Ayran używa zakwasu zrobionego z bakterii i drożdży. Podstawa tany - matsun - jest przygotowywana bez drożdży. A następnie rozcieńcza się słoną wodą.
Ayran ma gęstą i płynną "hipostazę". Opalenizna jest płynna. Może również zawierać dodatki, takie jak ogórek lub zioła. Jednak dziś w sklepie można zobaczyć butelkę z napisem „ayran z ogórkiem, z koperkiem”.
Ayran czy tan - co jest lepsze?
Trudno powiedzieć, który napój jest więcejcenne dla zdrowia ludzkiego. Zarówno jeden, jak i drugi były tradycyjnie używane przez wielu mieszkańców gór i pustyń od wielu stuleci. Tan i ayran - jaka jest różnica? Dla wielu jest to niezrozumiałe, przynajmniej na rozprawie. Oba napoje są sycące i pożywne, doskonale gasią pragnienie i są jedynie magazynem witamin, pierwiastków śladowych i aminokwasów. Jedyną kardynalną różnicą (jeśli mówimy o autentycznych, ludowych recepturach) jest obecność określonego procentu etylu w airanie - ze względu na mieszany rodzaj fermentacji produktu. W niektórych przypadkach, jak w przypadku kumisów, może wynosić od 0,2 do 2%. Dlatego osoby zaangażowane w codzienną jazdę powinny zachować ostrożność.
