Nazywa się trzeci tydzień Wielkiego PostuTydzień Krzyża. Na tej stronie możecie zobaczyć zdjęcie jego głównego symbolu - krzyża udekorowanego kwiatami. Tydzień czci krzyża stanowi niejako podsumowanie pierwszej połowy trudnej drogi. W piątek podczas nabożeństwa wieczornego z ołtarza uroczyście wyjmuje się odświętnie udekorowany krzyż do publicznego kultu. Będzie stała na środku świątyni na mównicy aż do przyszłego piątku, 4. tygodnia Wielkiego Postu, upamiętniając zbliżający się Wielki Tydzień i Wielkanoc.
Krzyż jest symbolem pokutnej ofiary
Rozpoczęcie rozmowy o tym, do czego to służyPrawosławni chrześcijanie Tydzień Kultu Krzyża, należy odpowiedzieć na pytanie, dlaczego na przedmiot kultu wybrano krzyż, czyli narzędzie męki.
Odpowiedź wynika z samego znaczenia rodziców chrzestnychcierpienie Zbawiciela. Na nim została złożona Jego odkupieńcza ofiara, otwierająca bramy życia wiecznego człowiekowi zniszczonemu przez grzech. Od tego czasu chrześcijanie na całym świecie widzieli w krzyżu przede wszystkim symbol zbawczego czynu Syna Bożego.
Chrześcijańska nauka o zbawieniu
Dowodzi tego nauczanie chrześcijańskieAby ocalić naturę ludzką, zniszczoną grzechem pierworodnym, Syn Boży, wcielając się z Najświętszej Maryi Panny, nabył wszystkie charakterystyczne dla Niej elementy. Należą do nich pasja (zdolność odczuwania cierpienia), zepsucie i śmiertelność. Bezgrzeszny, zawarł w sobie wszystkie skutki grzechu pierworodnego, aby je uleczyć w agonii krzyżowej.
Ceną za takie uzdrowienie było cierpienie i śmierć.Jednak dzięki temu, że dwie istoty – Boska i ludzka – zostały w Nim nierozerwalnie i nierozerwalnie złączone, Zbawiciel zmartwychwstał, objawiając obraz nowego człowieka, wolnego od cierpienia, choroby i śmierci. Dlatego krzyż to nie tylko cierpienie i śmierć, ale, co bardzo ważne, zmartwychwstanie i życie wieczne dla wszystkich, którzy są gotowi pójść za Chrystusem. Tydzień Krzyża Wielkiego Postu ma właśnie na celu nakierowanie świadomości wierzących na zrozumienie tego wyczynu.
Historia święta Adoracji Krzyża
Tradycja ta narodziła się czternaście wieków temu.W 614 r. Jerozolima była oblegana przez perskiego króla Chosrę II. Po długim oblężeniu Persowie zdobyli miasto. Wśród innych trofeów wynieśli Drzewo Życiodajnego Krzyża, które stało w mieście od chwili jego odnalezienia przez Helenę Równą Apostołom. Wojna trwała jeszcze wiele lat. Łącząc siły z Awarami i Słowianami, król perski prawie zdobył Konstantynopol. Dopiero wstawiennictwo Matki Bożej uratowało stolicę bizantyjską. Wreszcie losy wojny uległy zmianie i Persowie zostali pokonani. Ta wojna trwała 26 lat. Na jej końcu główne sanktuarium chrześcijańskie – Życiodajny Krzyż Pański – wróciło do Jerozolimy. Cesarz osobiście zaniósł go do miasta na rękach. Od tego czasu dzień tego radosnego wydarzenia obchodzony jest co roku.
Ustalenie czasu świętowania
W tamtym czasie porządek nabożeństw wielkopostnych nie był jeszcze ustalony w swojej ostatecznej formie i podlegał ciągłym zmianom.
W szczególności praktyką stało się przekładanie wakacji,przypadające na dni powszednie Wielkiego Postu, sobotę i niedzielę. Dzięki temu można było nie naruszać rygoru postu w dni powszednie. Podobnie było ze Świętem Życiodajnego Krzyża. Postanowiono obchodzić je w trzecią niedzielę Wielkiego Postu. Tradycja, wedle której Tydzień Krzyża stał się trzecim tygodniem Wielkiego Postu, przetrwała do dziś.
Zwyczajowo rozpoczynano przygotowania w te same dnikatechumenów, czyli nawróconych, których sakrament chrztu przypadał na Wielkanoc. Uznano za bardzo właściwe rozpoczęcie nauczania wiary od czci krzyża. Trwało to aż do XIII wieku, kiedy Jerozolima została zdobyta przez krzyżowców. Odtąd dalsze losy sanktuarium nie są znane. W niektórych relikwiarzach można znaleźć jedynie jego pojedyncze cząstki.
Cechy nabożeństw w święta
W Wielkim Poście trwa Tydzień Kultu Krzyżowegocharakterystyczną dla niej cechę. Podczas nabożeństw w tym tygodniu wspominamy wydarzenie, które jeszcze się nie wydarzyło. W życiu codziennym można jedynie pamiętać to, co już się wydarzyło, ale dla Boga nie ma pojęcia czasu, dlatego w Jego nabożeństwach zacierają się granice przeszłości i przyszłości.
Trzeci tydzień Wielkiego Postu – Adoracja Krzyża –to pamiątka nadchodzących Świąt Wielkanocnych. Wyjątkowość niedzielnego nabożeństwa polega na tym, że łączy w sobie dramatyczne modlitwy Wielkiego Tygodnia i radosne pieśni wielkanocne.
Logika tej konstrukcji jest prosta.Ten porządek obrzędów przyszedł do nas od pierwszych wieków chrześcijaństwa. W tamtych czasach w umysłach ludzi cierpienie i zmartwychwstanie były zjednoczone i stanowiły ogniwa jednego nieprzerwanego łańcucha. Jedno logicznie wynikało z drugiego. Krzyż i cierpienie tracą wszelki sens bez zmartwychwstania.
Tydzień Krzyża jest swego rodzajuurlop „przedświąteczny”. Stanowi nagrodę dla wszystkich, którzy godnie przeżyli pierwszą połowę Wielkiego Postu. Atmosfera tego dnia, co prawda mniej uroczysta niż na nabożeństwie wielkanocnym, ale ogólny nastrój jest ten sam.
Szczególne znaczenie tego święta dzisiaj
Trzeci tydzień Wielkiego Postu – Adoracja Krzyża –stało się obecnie szczególnie ważne. W czasach ewangelickich, kiedy egzekucja na krzyżu była uważana za haniebną i poddawani jej byli jedynie zbiegli niewolnicy, nie każdy był w stanie przyjąć za Mesjasza człowieka, który przyszedł w tak pokornym wyglądzie, podzielił się posiłkiem z celnikami i grzesznikami, i został stracony na krzyżu pomiędzy dwoma złoczyńcami. Pojęcie poświęcenia się dla innych nie mieściło się w świadomości.
Nazywali Zbawiciela szaleńcem.I czy głoszenie poświęcenia na rzecz bliźnich nie wydaje się w dzisiejszych czasach równie szalone? Czy na pierwszy plan nie wysunęło się hasło wzywające do wzbogacania się i osiągania osobistego dobrostanu wszelkimi dostępnymi środkami? W przeciwieństwie do obecnie wyznawanej religii ubogacenia, trzeci tydzień Wielkiego Postu – Kult Krzyża – przypomina wszystkim, że największą cnotą jest ofiara złożona bliźniemu. Święta Ewangelia uczy nas: co czynimy dla bliźniego, czynimy dla Boga.
