Buddyzm - nauczanie religii i filozofiiorientacja, niewątpliwie pierwsza światowa religia w momencie jej powstania. Chrześcijaństwo jest „młodsze” od buddyzmu przez 5 stuleci z kolei jako islam - nawet przez 12 stuleci. Założyciel buddyzmu - Siddhartha Gautama, był indyjskim księciem i mieszkał w dolinie Gangesu, dzieciństwo i młodość spędził w pałacu ojca. Od niemowlęcia otaczało go bogactwo i czekało na niego spokojne, obfite życie. Ale kiedy spotkał się z chorym ascetą, zwłokami zmarłego, starzec zmienił swoją wizję własnego życia. Zrewidował swoje życie i całkowicie porzucił swój dawny świat, stając się pustelnikiem.
Przez całe swoje życie szukał drogi isposób, który uratuje ludzi przed ich cierpieniem. Podstawą tego nauczania jest przekonanie, że dusza po śmierci przechodzi reinkarnację i nie przechodzi w nieistnienie. Wszystkie następne życia są dane w celu osiągnięcia najwyższego stopnia stanu duchowego - nirwany. Założyciel buddyzmu - Budda poważnie zreformował i zrewidował teksty wedyjskie. Na tej podstawie głosił równość ludzi, budowę społeczności, w których nie byłoby kasty, a także powszechną sprawiedliwość między ludźmi.
Budda miał ogromny wpływ na życie i wizerunek.myślenie o społeczeństwie indyjskim. Będąc przedstawicielem wyższej kasty, będąc księciem, ale rezygnując ze wszystkich cielesnych rzeczy, głosił wartości duchowe. Ze wszystkich działań najbardziej destrukcyjna jest myśl, jak nauczał Buddy buddyzm. To znaczy, przed wykonaniem jakiegokolwiek działania, przede wszystkim przychodzi myśl o tym działaniu, a nawet jedna zła myśl jest fatalna dla osoby wyznającej buddyzm.
Skąd się wziął buddyzm? Nie wiadomo na pewno.Współcześni uczeni i badacze nie zgadzają się w tej sprawie, ale ogólnie przyjęta doktryna mówi, że pochodzenie tej religii miało miejsce w północno-wschodnich regionach Indii. Rozciągając się dość szybko w Indiach, pod koniec pierwszego tysiąclecia pne, osiągnął największy świt. Do dwunastego wieku naszej ery nauczanie prawie zniknęło z Indii. Do tego czasu dominował tu hinduizm odrodzony z braminizmu. Hinduizm głosił wprost przeciwne prawdy, które były oparte na kasty społecznej, a także na wykonywaniu pewnych rytualnych działań. Cała ta religia buddyjska kategorycznie zaprzeczona.
Idee buddyjskie rozkwitły nie tylko w Indiach, ale takżepocząwszy od około III wieku p.n.e. obejmowały znaczną część południowo-wschodniej i środkowej Azji, a także częściowo Syberię i Azję Środkową. Takie wielokierunkowe rozprzestrzenianie się nie pozwoliło wyschnąć pierwszym kiełkom religii.
Rozprzestrzeniając się, kultura ta przyczyniła się do budowy synkretycznych kompleksów orientacji kulturowej, które razem tworzą kulturę buddyjską jako całość.
Jeśli z miejscem pochodzenia religii wbadacze mają pewne spory, to odpowiadając na pytanie „Kto jest założycielem buddyzmu?” nie ma wątpliwości. Założyciel buddyzmu, Budda Siakjamuni, jest głęboko czczony w krajach azjatyckich i niewątpliwie jest postacią historyczną. Według legendy człowiek ten osiągnął najwyższy poziom oświecenia i mógł z łatwością rozmawiać ze zwierzętami, ptakami, a nawet drzewami i kamieniami. Stworzył nauczanie, które obok chrześcijaństwa i islamu jest jedną z głównych religii świata.
Dziś światowe centrum buddyzmujest Tybet i to właśnie w pobliżu tybetańskich gór znajdują się klasztory, w których mnisi uczą się praw, takich samych jak te stworzone przez Buddę. Odbywa się tu pewien rytuał wyboru kolejnej inkarnacji Buddy Siakjamuniego.
