G. R.Derzhavin is een senior fellow en penleraar van A.S. Pushkin. Literaire wetenschappers hebben veel geschreven over welke rol het werk van de dichter speelde voor de ontwikkeling van Russische kunst, wat voor een wonderlijke melkweg van creatieve persoonlijkheden dankzij hem verscheen. Een van de beste teksten van de auteur is het gedicht "Confession".
Geschiedenis van het werk
Het is kenmerkend voor elke dichter in bepaalde periodeseen creatieve manier om hun werk te inventariseren, te evalueren wat er is gedaan, om vooruitzichten voor de toekomst te schetsen. Gabriel Romanovich week niet af van de regel. We kennen allemaal zijn software "Monument". Maar vandaag herinneren we ons een andere, niet minder interessante lyrische weerspiegeling van de dichter en analyseren we het gedicht Derzhavins "Confession". Het is geschreven in een volwassen periode van leven en werk, toen de auteur al algemeen bekend was en werd erkend in literaire kringen. Derzhavin realiseert zich echter in hoeverre zijn poëtische methode verschilt van de toen bestaande tradities en wil zo goed mogelijk begrepen worden door lezers en collega-schrijvers. Het is zijn plicht om zijn eigen esthetische en ethische principes en idealen te verduidelijken. Sterker nog, hij wordt er vaak van beschuldigd genres te mixen, waarbij hij 'laag', dat wil zeggen informeel, vocabulaire gebruikt. Maar het was tenslotte precies het werk van deze dichter dat werd erkend als het hoogtepunt van het Russische classicisme! Daarom is een analyse van Derzhavins gedicht 'Bekentenis' belangrijk om de fundamentele aard ervan te begrijpen. Dit kleine werk, geschreven in 1807, bevat een soort poëtische code.
Auteur en lyrische held
Sinds 1803 heeft Gabriel Romanovich alles afgenomenstaatsmachten en wordt afgewezen, in de 'omhelzing van landelijke stilte'. Het landgoed van Zvanka wordt een echte literaire schuilplaats van de dichter, waarin een groot aantal werken wordt gemaakt. Zijn creativiteit krijgt een filosofische oriëntatie, wat duidelijk te zien is door een analyse te maken van Derzhavins gedicht "Confession". De lyrische held van het werk is identiek aan de auteur. De dichter benadrukt direct: hij is dezelfde persoon als iedereen, en hij heeft dezelfde zwakheden, hobby's als andere stervelingen: verleiding door ijdelheid en schittering van licht, fascinatie voor vrouwelijke schoonheid, populariteit, roem. Daarom roept de auteur aan het einde van het werk, parafraserend de bekende bijbelse verklaring, uit tot zijn onzichtbare gesprekspartner-lezers: gooi mijn steen op de kist als je zelf niet zo bent!
Thema, idee
Door het gedicht van Derzhavin te analyseren"Herkenning" door sleutelwoorden, we onthullen het ideologische en semantische centrum ervan: "de geest en het hart van de mens waren mijn genie." Het is 'menselijkheid', dat wil zeggen, menselijkheid, met de vriendelijkheid, oprechtheid, vertrouwen in het beste dat er kenmerkend voor is. Dit wordt bevestigd door andere voorbeelden van de tekst: de held doet niet graag alsof hij 'een filosoof is om een kijkje te nemen', in poëzie verheerlijkt hij zichzelf niet, maar de hogere krachten die hem talent hebben toegekend. Derzhavin 'Erkenning', die op elke mogelijke manier precies de menselijke aard van zijn geschenk benadrukt, bouwt voort op het principe van oppositie. Hij benadrukt dat als hij de koningen verheerlijkt, niet vanwege loyale gevoelens, maar om de deugden te zingen die regeringsfunctionarissen nodig hebben en hen te wijzen op de macht die er is. Overwinningen werden geprezen, zodat afstammelingen op de hoogte waren van belangrijke gebeurtenissen in hun geschiedenis, er trots op waren, en ook hun land, hun tijd, werd naar het podium van grote prestaties verheven. In de ogen van de lyrische held en waarheid 'flapte' hij de edelen uit en bekritiseerde ze niet uit afgunst of woede, maar om ze beter te maken. Derzhavin beschouwt oprechtheid, waarachtigheid, openheid voor de wereld en de mensen als de belangrijkste voordelen van zijn poëzie. “Erkenning”, waarvan we de analyse hebben gemaakt, stelt ons in staat dit volledig te bevestigen. Daarom is het geschenk van Gabriel Romanovich, zijn unieke poëtische erfgoed, waardevol voor ons. Hij sloot het tijdperk van het classicisme van de Russische literatuur af en wist het een levendig menselijk uiterlijk te geven. Daarom beschouwde Pushkin Derzhavin oprecht als zijn briljante leraar.
