Oost-Slaven, volgens de eerste geschrevenbewijs, onderscheidde zich van de Indo-Europese gemeenschap in het midden van de 2e eeuw. BC e. Tegen het volgende millennium werden ze zeer talrijk en invloedrijk in de wereld om hen heen. Dus begonnen verwijzingen naar de Oost-Slaven te verschijnen onder Arabische, Romeinse, Byzantijnse en Griekse auteurs. Oude schrijvers noemden deze mensen 'sklavins', 'mieren', 'wends' en noemden hen stammen van 'talloze'.
Oost-Slaven tijdens de periode van de grote migratiebegon door andere naties te worden uitgeperst. Als gevolg hiervan begon de Slavische fragmentatie. Een deel van de mensen bleef in Europa. Later zullen ze de zuidelijke Slaven worden genoemd. Serviërs, Bulgaren, Kroaten, Montenegrijnen, Bosniërs, Slovenen zullen van hen afkomstig zijn. Een ander deel van het volk verhuisde naar de noordelijke gebieden. Ze werden Westerse Slaven genoemd. Van hen kwamen de Polen, Tsjechen, Slowaken. Westerse en zuidelijke volkeren werden door andere volkeren gevangengenomen.
Volgens wetenschappers is de rest van het Slavischmensen wilden niemand gehoorzamen. Mensen verhuisden naar de Oost-Europese vlakte (naar het noordoosten). Zo verschenen de Oost-Slaven. De oorsprong van Wit-Russen, Russen en Oekraïners hangt precies samen met deze immigranten.
Opgemerkt moet worden dat veel stammen onderde hervestiging snelde naar de ruïnes van het Romeinse rijk, naar Centraal-Europa. Onder de aanval van de indringers in 476 na Christus viel Rome. Op zijn grondgebied creëerden de binnenvallende barbaren hun staat, gebruikmakend van het culturele erfgoed van de Romeinen.
Oost-Slaven gingen naar het gebied waarer was geen cultureel erfgoed. Een deel van de mensen ging naar het Ilmenmeer. Na enige tijd zal op deze plek de oude stad Novgorod worden gesticht. De andere helft van de oostelijke Slaven ging naar de beneden- en middelste uitlopers van de Dnjepr. Op deze plaats zal Kiev worden gesticht.
Oosterse Slaven vestigden zich al in de 6-8 eeuwende hele Oost-Europese vlakte. Andere volkeren woonden echter in hetzelfde gebied. De Baltische kust en het noorden werden bewoond door de Baltische (Letten, Litouwers) en Fins-Oegrische stammen (Esten, Finnen, Oegriërs (Hongaren), Mansi, Khanty, Komi). Opgemerkt moet worden dat de kolonisatie van het gebied vreedzaam was. De oosterse Slaven en hun buren in dit gebied konden met elkaar overweg.
De situatie in het zuidoosten en oosten was echterenigszins anders. Op dat grondgebied grenst de steppe aan de Oost-Europese vlakte. Hier waren de buren van de Slaven de steppenomaden - de Turkse groep. In die tijd maakten mensen met een heel verschillende levensstijl (sedentairen en nomaden) vaak ruzie met elkaar. Door invallen op gevestigde stammen bestonden er nomaden. Zo bestond bijna 1000 jaar geschiedenis van de Oost-Slaven in de strijd met nomadische steppestammen.
De Turken creëerden hun staat opzuidoostelijke en oostelijke grenzen van Slavische nederzettingen. In het midden van de 6e eeuw was er de Avar Kaganate - een Turkse staat. Byzantium in 625 versloeg deze staat, de Avar Khaganate hield op te bestaan.
In de 7-8 eeuwen, in hetzelfde gebied,een andere staat is het Bulgaarse koninkrijk. Het is opgericht door andere Turken. Na een tijdje stortte deze toestand in. De Wolga Bulgarije werd gevormd door een deel van de Bulgaren die naar het midden van de Wolga trokken. Een ander deel van de mensen verhuisde naar de Donau. Hier vormden ze de Donau in Bulgarije. Later fuseerden de buitenaardse Turken met de lokale zuidelijke Slaven. Zo werd een nieuwe etnos gevormd, die de naam kreeg van de Bulgaarse immigranten.
Na het vertrek van de Bulgaren werden de steppen bezet door de Pechenegs(nieuwe Turken). Op het grondgebied van de lagere Wolga en de steppen tussen de Azovzee en de Kaspische Zee creëerden de semi-nomadische Turken de Khazar Kaganate. De heerschappij van de Khazaren werd gevestigd over de Oost-Slavische stammen, die tot de 9e eeuw eerbetoon ontvingen van sommige stammen.
