Oosterse Slaven behoren tot de westelijke takde oudste Indo-Europese stammen. Hun geschiedenis begint lang voor onze jaartelling, maar de Oost-Slaven in de 6-9 eeuwen waren alleen in staat om langdurige verenigingen van geallieerde stammen te vormen, die het prototype van het staatssysteem vormden.
Oosterse Slaven in de oudheid
6-9 eeuwen na Christus zijn ver van ons vandaan geleefdeeuwen. Niettemin werd enige informatie over de geschiedenis van de Slaven in die verre tijden bekend. Het lijdt bijvoorbeeld geen twijfel dat Oost-Slaven in de moderne gebieden van Rusland, Oekraïne en Wit-Rusland verschenen tijdens het tijdperk van de grote migratie van volkeren. Ze vestigden zich in de bos- en steppezones van Oost-Europa en speelden een belangrijke rol. De buren van de Oost-Slaven van de 6-9 eeuwen hebben al hun eigen staten gevormd: vanuit het westen werden de nederzettingen van de Pro-Russische omringd door Byzantijnse landen, vanuit het zuiden - door de Hunnische staat. Later, aan de rand van de Slavische landen, ontstonden onstabiele staatsformaties van nomadische volkeren - de staat van de Avaren (obrov), de Khazar Kaganate, het Bulgaarse koninkrijk.
Buren van de Slaven
De relaties met de buren waren niet gemakkelijk.De Oost-Slaven in de 6-9 eeuwen sloegen herhaaldelijk vijandelijke aanvallen af, voerden militaire campagnes en gingen militaire allianties aan. De belangrijkste vriend-vijand in dit tijdperk was het machtige Byzantium. De eerste vermeldingen van de Oost-Slaven als een georganiseerde kracht zijn te vinden in Byzantijnse bronnen. De beroemde kroniekschrijver Procopius van Caesarea wees er bijvoorbeeld op dat de Mieren en Sklavs geen koning hebben, deze stammen leven met de belangen van de gemeenschap, ze aanbidden één god en spreken dezelfde taal.
Grondgebied van de Oost-Slaven
Het eerste thuisland van de Oost-Slaven waren gebiedengelegen aan de oevers van de rivier de Oder. De westelijke hellingen van de Karpaten worden beschouwd als het meest oostelijke punt van vestiging van de oude Slaven. De ontwikkeling van meer oostelijke landen verliep geleidelijk. Het milde klimaat en de vruchtbare gronden van de Dnjepr-vlakte werden in de 6-9 eeuwen beheerst en bewoond door de Oosterse Slaven. Nederzetting naar het noorden vond later plaats, tijdens de vorming van Kievan Rus. Slavische stammen vestigden zich aan de oevers van de Neva en Ladoga, bereikten de Vyatka-landen en de ruwe kust van de noordelijke Dvina. In het grensgebied was er een geleidelijke assimilatie van de Slavische stammen met de Baltische en Fins-Oegrische volkeren. Monumenten met afbeeldingen van Slavische goden zijn nog steeds te vinden in onze noordelijke gebieden.
Stammen van de Oosterse Slaven
Oost-Slaven in de 6-9 eeuwen gevormdverenigingen, die niet op familiebasis, maar op territoriale basis werden gevormd. De weiden leefden bijvoorbeeld in de bossteppe, die langs de middenloop van de Dnjepr lag. De Drevlyans bezetten de rechteroever. Ten noorden van deze stam, tussen de oevers van de Pripyat en de westelijke Dvina, werden de landen van de Dregovichi verspreid. Deze naam komt van het Slavische woord "dryagva". In de buurt waren de Polotsk-mensen, genoemd naar de Polota-rivier, aan de oevers waarvan deze stammen leefden. De stammen Tivertsy, Vyatichi, Radimichi, Krivichi waren bekend en de Witte Kroaten vestigden zich op de westelijke hellingen van de Karpaten. Reizigers die de Slavische landen bezochten, merkten op dat de Oost-Slaven in de 6-9 eeuwen, zoals aan het begin van het millennium, hun territoria ongelijk bevolkten. De dichtste nederzettingen bevonden zich op het grondgebied van de Dnjepr, waar de open plek leefde.
Hoe de Slaven in de oudheid leefden
Een belangrijke rol in het leven van de Slavische stam werd gespeeld doorgemeenschap (touw). Een lage arbeidsproductiviteit vereiste het gebruik van de krachten van het hele team. De taken van de ouderlingen omvatten controle over het gebruik van middelen en over de naleving van een billijke verdeling van de resultaten van de arbeid.
Geleidelijke verbetering van tools enzittend leven heeft bijgedragen aan een grotere zelfstandigheid van individuele families en clans. De belangrijkste bezigheden van de Oost-Slaven van de 6-9 eeuwen zijn ontbossing, het zaaien van gewassen, veeteelt, jagen en vissen. Het eenpersoonshuishouden viel geleidelijk uit elkaar, enorme huizen waarin enkele honderden mensen woonden, maakten plaats voor kleine woningen voor individuele gezinnen. Het begin van de ijzertijd gaf mensen ijzeren bijlen, ploegen met metalen punten, schoffels, schoppen en ook verbeterde wapens: een boog met pijlen, zwaarden en darts verscheen in het dagelijks leven. Zo nam het vermogen van individuele gezinnen om niet alleen zelf gewassen te verbouwen, maar ook om hun veiligheid te behouden, geleidelijk toe. Gemeenschappelijke bedrijven werden verdeeld in kleine percelen - volkstuinen, maar de jacht op groot wild, het opruimen van landbouwgrond vergde nog steeds aanzienlijke inspanningen.
Ongelijkheid versterken
Geleidelijk toenemend welzijn van elk gezinleidde tot de schijn van een productieoverschot. Zo ontstond eigendom en later sociale ongelijkheid. De adel van de oude clan werd het neusje van de zalm van de feodale samenleving, nam geleidelijk nieuwe landen in beslag en dwong vrije communes om hulde te brengen. Dus de Oosterse Slaven vormden in de 6-9 eeuwen een nieuw feodaal sociaal systeem. Zowel feodale landgoederen als boerenbedrijven hadden voor het grootste deel een natuurlijk productiekarakter. Beiden beschouwden de voortgebrachte arbeidsproducten niet als handelswaar. Kleine overschotten werden gebruikt om hulde te brengen of dienden als ruilmiddel voor ambachtelijke goederen. Steden werden de centra van dergelijke transacties. Van een verdedigingsstructuur die was ontworpen om de omliggende landen te beschermen en als bescherming van de prinselijke familie te dienen, veranderden de steden in handelscentra.
Overtuigingen en het leven van de Oosterse Slaven
In de 6-9 eeuwen van het eerste millennium na Christus vormden de religieuze opvattingen van onze voorouders een stabiele religie, goed aangepast aan de dagelijkse realiteit van elke Slavische.
De oorsprong van overtuigingen lag in de diepten van de oudheid.Veel ideeën over de wereldorde der dingen kwamen uit het Indo-Europese verleden, of zelfs uit het paleolithische tijdperk. Svarog, de god van de hele wereld, werd bijvoorbeeld het hoofd van het Slavische pantheon. Zijn zonen brachten licht en vuur naar de mensen. De zonnegod Dazhdbog werd beschouwd als een nationale godheid - niet voor niets noemt "The Lay of Igor's Host" de oude Russen "dazhdbog's sons". De Slaven baden tot de oude familie en vrouwen die aan het bevallen waren - de godinnen van familie en vruchtbaarheid. Veles werd beschouwd als de patroonheilige van vee en handel, en Stribog werd de heer van de wind.
Overtuigingen van de Slaven
De cultuur van de Oost-Slaven van de 6e - 9e eeuw was gebaseerdom hun goden te aanbidden. Archeologen vinden veel bewijs van een nauw verband tussen de spirituele en materiële wereld van onze voorouders. Talloze idolen, oude tempels en borduurstukken laten ons die wondere wereld zien, vol mythische wezens, waarin de oosterse Slaven leefden en geloofden in de 6-9 eeuwen. Kortom, hun wereldbeeld werd teruggebracht tot het bestaan van drie werelden - hemels, aards en ondergronds.
Samen met de verspreiding van heidense overtuigingenEr werden ook sociale ladders gebouwd. De samenleving werd steeds meer onderverdeeld in onafhankelijke edelen en soldaten en afhankelijke boeren. Steeds meer land werd geconcentreerd in handen van vorsten en edelen, steeds meer boeren moesten belasting betalen en hun plichten vervullen. Feodale relaties werden in de samenleving tot stand gebracht, wat leidde tot de opkomst van de Polyan-stam en de vorming van de staat Kievan Rus.
