Het proletariaat is de arbeidersklasse. Volgens Marx is de revolutionaire heerschappij van de arbeiders de enige vorm van staatsstructuur in de overgang van de samenleving van het kapitalistische naar het communistische systeem.
Het algemene patroon van revolutie en constructiesocialisme is de dictatuur van het proletariaat. Deze kracht is essentieel om de samenleving te transformeren en het verzet van de uitbuitende klasse te onderdrukken.
Lenin wees erop dat in het kader van een felle confrontatie tussen de bourgeoisie en de werkende massa, ofwel de heerschappij van de eerste ofwel de dictatuur van het proletariaat zal blijven bestaan, en er is geen derde weg.
De essentie van de heerschappij van de werkende massa, net als de anderemacht wordt bepaald in overeenstemming met zijn hoofdtaken en klassenaard. De dictatuur van het proletariaat is de heerschappij van één klasse, die, door de juiste politiek te voeren, de opbouw van socialisme verzekert. Tegelijkertijd steunen de werkende massa's bij het uitoefenen van de leiding van de staat op talrijke lagen van de werkende mensen (de kleinburgerij, de intelligentsia, de boeren, enz.). Lenin beschouwde de alliantie van boeren en arbeiders als het hoogste principe van de dictatuur van het proletariaat.
Afgezien van het onderdrukken van het verzet datde omvergeworpen uitbuitende klassen, de macht van de arbeiders verzekert de bescherming van de staat tegen de aanvallen van de imperialistische machten, versterkt de internationale banden met de internationale arbeidersmassa's. De dictatuur van het proletariaat bevordert de ontwikkeling van internationale samenwerking.
De belangrijkste taken van de arbeidersmacht omvattenhet doorvoeren van socialistische veranderingen op cultureel, sociaal, economisch en politiek gebied, waardoor het materiële welzijn van de werkende bevolking toeneemt.
Al deze standpunten weerspiegelden heel duidelijk de slogansBolsjewieken. Tegelijkertijd oefenden ze het leiderschap uit over de boeren en andere lagen voor hun definitieve scheiding van de burgerlijke klasse en hun betrokkenheid bij de opbouw van het socialisme.
Volgens Lenin is de dictatuur van het proletariaat dat nietwas slechts geweld tegen de uitbuitende klasse. De belangrijkste essentie van macht, haar leidende kant, is het creëren van een socialistische samenleving, de uitvoering van creatieve taken.
Lenin beschouwde de dictatuur van het proletariaat als een nieuw typedemocratie. Volgens hem zorgde deze democratie ervoor dat arbeiders van hun vrijheden en rechten konden genieten. Tegelijkertijd is de democratie in de proletarische staat beperkt voor de uitbuiters - hun contrarevolutionaire acties worden onderdrukt, pogingen om propaganda te voeren tegen het socialisme worden onderdrukt.
De dictatuur van de werkende massa kent geen verschillenalleen in de inhoud, maar ook in de vormen van implementatie. Ze kunnen (op basis van bepaalde historische omstandigheden) behoorlijk divers zijn. In de praktijk van de revolutionaire beweging vonden er vormen van dictatuur van het proletariaat plaats, zoals de Commune van Parijs, de sovjets en anderen. Opgemerkt moet worden dat, ongeacht de vorm, de kracht van de werkende massa een enkele essentie uitdrukte.
De verwezenlijking van de democratie van het proletariaat vereist iets speciaalseen organisatie die in staat is om de beslissende, actieve deelname van alle werknemers aan de overheid te waarborgen. Zo komt de massa van de mensen dichter bij het bestuursapparaat. Tegelijkertijd worden overheidsorganen gevormd volgens het principe van omzet en electiviteit. Daarnaast is het ook toegestaan om vertegenwoordigers van de centrale autoriteiten aan te wijzen (als tijdelijke maatregel voor de periode van vorming van het sociale systeem).
De leidende rol behoorde toe aan de Communistische Partij, die de activiteiten van publieke en staatsorganisaties verenigde en hen naar een gemeenschappelijk doel leidde.
Na het opbouwen van een ontwikkeld socialistisch systeem, verandert de staat met de dictatuur van het proletariaat in een staat van het hele volk.
