"Eudemonisme" is een concept waarvan de betekenisletterlijk vertaald uit het Grieks als "geluk", "gelukzaligheid" of "welvaart". Deze ethische richting had in de oudheid de meeste aanhangers. Laten we eens kijken wat eudaimonisme is, voorbeelden van de meningen van individuele filosofen.
Ik zou ook uw aandacht willen vestigen op een aantal soortgelijke leringen. Ontdek in het bijzonder hoe hedonisme, eudemonisme en utilitarisme verschillen.
Wat is eudemonisme
Eudemonisme is een richting in ethiek, waarhet bereiken van geluk en harmonie met de buitenwereld wordt beschouwd als het belangrijkste doel van het menselijk leven. Dergelijke ideeën zijn het belangrijkste principe van de ethiek van oude Griekse filosofen. De eerste stellingen in deze richting behoren tot de socratische school, waarvan de leden individuele vrijheid en menselijke onafhankelijkheid als de hoogste prestatie beschouwden.
Eudemonisme in de oude Griekse filosofie
In de ethische theorieën van de denkers van het oude Griekenlandhet nastreven van geluk is op verschillende manieren bekeken. Een van de apologeten van de leer, Aristoteles, geloofde bijvoorbeeld dat het gevoel van voldoening alleen wordt bereikt door naar deugdzaamheid te streven. Volgens de filosoof moet een persoon wijsheid tonen, die bestaat uit de gelukzaligheid van het aanschouwen van de wereld om hem heen.
Epicurus en Democritus dachten op hun beurt nageluk als innerlijke geestelijke vrede. Voor hen stond al het materiaal op de laatste plaats. Deze filosofen beschouwden rijkdom als fataal. Denkers zelf vonden hun hele leven voldoening in eenvoudig eten, bescheiden kleding, gewone huisvesting, verstoken van pracht en luxe.
De grondlegger van de filosofische school van de cynici - Antisthenes -sloot ook de noodzaak van het streven van de mensheid naar geluk niet uit. Hij bracht zijn theorie echter niet in verband met de behoefte om fysiek en moreel genot te ontvangen. Dat maakt de mens volgens hem immers afhankelijk van een aantal externe omstandigheden.
Kritiek op filosofische leer
De belangrijkste criticus van eudemonisme in de filosofie isEmmanuel Kant. Hij geloofde dat het handhaven van moraliteit in de samenleving onmogelijk is als mensen alleen naar mentale en fysieke bevrediging streven. Voor deze filosoof was het belangrijkste motief van deugd de vervulling van de eigen plicht jegens de samenleving.
Hoe eudemonisme zich in de moderne tijd manifesteerde
In moderne tijden, de filosofie van eudemonismeteruggevonden in de werken van de Franse materialisten. Vooral de ethische leer van Feuerbach was populair, die zei dat zelfs de meest primitieve wezens naar geluk streven, die hun hele leven op zoek zijn naar betere bestaansvoorwaarden. Volgens de filosoof kan een persoon echter niet volledig tevreden zijn zonder de gelukzaligheid van andere mensen, in het bijzonder degenen van wie we houden. Daarom moet iemand uit zelfzuchtige motieven voor dierbaren zorgen om een soortgelijke reactie van hen te krijgen. In Feuerbachs eudemonistische theorie is offergedrag jegens dierbaren niet in strijd met persoonlijk geluk.
In moderne theorieën is eudemonisme nogalcomplex concept. Tegenwoordig definiëren filosofische leringen geluk als een positieve beoordeling van iemands eigen leven. Tegelijkertijd is er altijd een plek om angst te hebben, een intense innerlijke strijd met zichzelf, en lijden dat zich gedurende het hele leven voordoet, ongeacht menselijk gedrag.
Eudemonisme in het boeddhisme
Op weg naar eudemonistische leer in de oosterse filosofiekan veilig worden toegeschreven aan het boeddhisme. Het belangrijkste postulaat van dit geloof is tenslotte het verlangen om van al het lijden af te komen, met andere woorden - om het zogenaamde nirvana te bereiken. Gebaseerd op de woorden van de XIV Dalai Lama zelf, streven alle mensen naar geluk, ongeacht wie ze zijn - boeddhisten, christenen, moslims of atheïsten. Volgens boeddhisten is de belangrijkste bewegingsrichting in ons leven dus het begrip van innerlijke harmonie en morele bevrediging.
Hoe eudemonisme verschilt van hedonisme
De hedonistische leer beschouwt het bereiken van genoegens als het belangrijkste goed van het leven. Zoals u kunt zien, zijn hedonisme en eudemonisme theorieën met een vergelijkbaar doel.
Aan de oorsprong van de gepresenteerde richting in de ethiekde beroemde oude Griekse denker Aristippus stond op. Hij geloofde dat er in de menselijke ziel twee extreme, tegengesteld gerichte toestanden zijn: zacht - plezier en ruw - pijn. Gebaseerd op de hedonistische theorie van Aristippus, ligt de weg naar geluk in het bereiken van voldoening en het vermijden van lijden.
In de middeleeuwen werd er gekeken naar hedonismeiets anders. West-Europese denkers zagen de leer in het kader van religie. De filosofen van deze tijd zagen voldoening niet in persoonlijke goederen, maar in onderwerping aan de hoogste goddelijke wil.
Utilitarisme
Dat dergelijke leringen als eudemonisme vergelijkbaar zijn,utilitarisme? Binnen het kader van utilitarisme wordt geluk gezien als een voordeel voor de samenleving. De belangrijkste postulaten van de leer worden gepresenteerd in de filosofische verhandelingen van Jeremiah Bentham. Het is deze denker die de grondslagen van de utilitaire theorie heeft ontwikkeld.
Volgens zijn formuleringen is eudemonisme dat welstreven naar moreel gedrag dat het grootste voordeel kan opleveren voor het maximale aantal mensen. Tegelijkertijd was het onopgeloste probleem hier het bestaan van tegenstrijdigheden tussen algemene en particuliere belangen. Om dit conflict op te lossen werd in het kader van het utilitarisme een hele theorie van rationeel egoïsme gecreëerd. Op basis van het laatste moet een persoon zijn persoonlijke belangen redelijkerwijs behartigen, in relatie tot het algemeen nut. In dit geval worden de belangen van het individu gecombineerd met de belangen van anderen.
Tot slot
Zoals je kunt zien, is eudemonisme in de filosofie een richting die het belangrijkste criterium van moraliteit en het belangrijkste doel van menselijk gedrag erkent als het streven naar persoonlijk welzijn en geluk van dierbaren.
Er zijn ook verschillende vergelijkbare ethischeleringen, in het bijzonder hedonisme en utilitarisme. Vertegenwoordigers van de hedonistische theorie, in het kader van eudemonisme, stelden plezier en geluk gelijk. Utilitariërs geloofden dat morele bevrediging onmogelijk was zonder menselijke deugd. Op hun beurt kunnen volgens de boeddhistische leringen alleen degenen die erin zijn geslaagd een externe en interne staat van sereniteit te bereiken, zichzelf als gelukkig beschouwen.
Tegenwoordig is eudemonisme een van de fundamentengenaamd positieve psychologie. Het is verrassend dat deze richting zijn geschiedenis terugvoert naar de ethische leringen van oude Griekse denkers, en de bepalingen ervan blijven relevant in de moderne tijd.
