Абсент – крепкий алкогольный напиток (свыше 72 graden), bereid op basis van alsem met toevoeging van munt en anijs. Deze goedkope alcohol verscheen in de achttiende eeuw en was voor het eerst populair onder gewone arbeiders vanwege zijn goedkoopheid. Daarna werd het veel gebruikt in Boheemse kringen. Maar absint is hallucinogeen, het veroorzaakte agressie en verslaving, vergelijkbaar met drugsverslaving, en ernstige stuiptrekkingen. Het gebruik ervan werd in 1915 verboden. Onder de merknaam "Perno" wordt het tot op de dag van vandaag uitgebracht.
Schilderij "Absint"
In Frankrijk wordt aangenomen dat dit de eerste keer wastentoongesteld op de tweede tentoonstelling van de impressionisten onder de naam "Absint." In 1876 weigerden sommige impressionisten het favoriete café Courbet "Gerbois" te bezoeken, waar het te lawaaierig was. Ze begonnen elkaar te ontmoeten tijdens de Pigalle-dans in het café "New Athens". Edgar Degas, de auteur van de film Absint, portretteerde zijn vrienden - actrice Ellen Andre (die in het leven een goed verzorgde vrouw was, model stond voor zowel Renoir als Gervais, danste in Foley-Bergere) en kunstenaar Marcellin Debutin. Debuten verspilde zijn aanzienlijke fortuin; hij kreeg geen roem als kunstenaar en zonk geleidelijk aan weg. Het werk illustreert de zeden van het Parijse leven en roept het probleem van alcoholisme op, dat werd beschreven door andere kunstenaars, waaronder de schrijver E. Zola. De kunstenaar wilde het leven niet 'mooi' laten zien. Hij liet de kijker in de realiteit om hem heen kijken.
Foto analyse
In het Boheemse Parijs lijden twee aan eenzaamheid,zelfs dichtbij. Hun gezichten zijn somber. Ze zien eruit als mensen die vervreemd zijn van de realiteit. Beiden zijn slordig gekleed, vooral een man. Hij kijkt niet naar zijn metgezel, zijn gezicht is opgezwollen van wat hij regelmatig drinkt. Om de man hangt een hoog glas met mazargan. Deze drank werd gebruikt om een kater te verlichten. De vrouw heeft een doffe afwezige blik, haar schouders zijn verlaagd, haar gezicht is bleek door misbruik van absint. Benen zijn lelijk naar voren gestrekt. Ze volgt ze niet en ze worden uit het niets geplaatst. Voor haar staat blijkbaar niet het eerste glas met een doffe groenachtige absint. Het model kweekt het met water uit een fles die op de volgende tafel staat. Hun privacy wordt benadrukt door compositorische constructie. Degas plaatste het paar op een hellend vlak. Dit is een eerbetoon aan mode. In Europa werd iedereen dus meegesleept door Japanse gravure met zijn ongebruikelijke perspectief en verrassend nauwkeurig patroon. Bovendien bezet het paar alleen de rechterhoek van de foto, de andere tweederde zijn half lege tafels. Ze hebben kranten, lucifers, een lege fles. Zelfs met volledige eenzaamheid behouden de twee nog steeds de innerlijke nabijheid van deze mensen. Ze zijn verenigd door één ding: verlies van hoop. Het schilderij "Absint" is eenvoudigweg gevuld met hopeloosheid, die grotendeels wordt versterkt door vervaagde kleuren.
Op een tentoonstelling in Londen
In 1872-1873 werd het schilderij tentoongesteldEnglish Channel en veroorzaakte verontwaardiging bij het goedbedoelende Victoriaanse publiek. Degas analyseerde de scène zonder enige zelfgenoegzaamheid, met een duidelijke en kritische blik. Bovenal herinnert men zich bij de beschouwing van zijn werk het naturalisme van E. Zola, mogelijk van Toulouse-Lautrec. Absinthe bevindt zich in het Orsay-museum in Parijs.
Picasso's werk
Het thema van eenzaamheid, isolatie en leegte in een café is dat nietnieuw. In de tweede helft van de 19e eeuw is het te vinden in de werken van Degas en Toulouse-Lautrec. Maar in de schilderijen van de jonge Spaanse kunstenaar was er nog steeds geen gevoel voor drama. Picasso is nog niet verhuisd naar Parijs. Hij is hier voor korte bezoeken vanuit Barcelona. Op 22-jarige leeftijd voelde hij zich aangetrokken tot een populair verhaal over de algemene fascinatie voor absint. Hij kreeg speciale eigenschappen die hem in staat stellen de verbeelding te doen ontwaken, hem naar een nieuwe perceptie van de wereld en creativiteit te duwen. Het schilderij “Absinthe Lover” van Pablo Picasso heeft een zeer sterk emotioneel effect.
van Gogh
In 1887 verscheen Van Goghs schilderij Stilleven met absint. Hij is beknopt.
En de conclusie is het eenvoudigst.
