Oecumenisch patriarch - primaatKerk van Constantinopel. Historisch gezien wordt hij beschouwd als de eerste van gelijken onder de primaten van alle plaatselijke kerken. Wat dit betekent en hoe dit verhaal zich ontwikkelde, zullen we wat later bespreken. Nu zullen we ontdekken wie de oecumenische patriarch is. Dus op 22 oktober 1991 werd deze titel toegekend aan Bartholomeus I (in de wereld van Dimitrios Arhodonis), die ook Zijn Goddelijke Allerheiligheid aartsbisschop van Constantinopel is (de oude naam van de stad Nieuw Rome).
Patriarch
Deze titel is ontstaan toenConstantinopel werd de hoofdstad van het Byzantijnse rijk. De eerste oecumenische patriarch Akaki (472-489) was genoemd naar het vierde oecumenische concilie (451, Chalcedon). Vervolgens werd in de regels 9, 17 en 28 de algemene keizerlijke jurisdictie van de bisschop van Nieuw Rome uitgeroepen, op de tweede plaats na Rome.
Tegen het einde van de 6e eeuw worden de rol en titel geaccepteerdten slotte in zowel burgerlijke als kerkelijke handelingen van het Byzantijnse rijk. Maar de pauselijke troon van Rome accepteerde de 28ste regel niet. Het was pas in verband met de vereniging op het VII Oecumenisch Concilie (1438-1445) dat Rome het patriarchaat van Constantinopel uiteindelijk in een tweede rol plaatste.
Patriarchaat in Rusland
Maar in 1453 viel Byzantium na een belegeringConstantinopel door Turkse troepen. Tegelijkertijd kon de oecumenische patriarch van Constantinopel zijn positie als leider van de christelijke wereld behouden, maar hij bestond al onder het Ottomaanse rijk. In naam bleef hij het hoofd van de Russisch-orthodoxe kerk, maar hij was erg zwak en materieel uitgeput totdat het patriarchaat in de Russische staat werd opgericht (1589). Tijdens het bewind van Boris Godoenov werd Job (1589), zoals bekend, de eerste patriarch in Rusland.
Na de Eerste Wereldoorlog hield het Ottomaanse rijk op te bestaan. In 1923 was Constantinopel niet langer de hoofdstad, in 1930 werd het omgedoopt tot de stad Istanbul (Istanbul).
Machtsstrijd
Begin 1920 kwam het patriarchaat van Constantinopelin zijn heersende kringen begint het concept te vormen dat de hele orthodoxe diaspora van kerken zich volledig moet onderwerpen aan de patriarch van Constantinopel. Omdat hij het is, naar de mening van de bijeenkomst van de Griekse elite van de zogenaamde Phanariots, heeft hij voortaan het primaat van eer en macht, daarom kan hij zich mengen in alle interne aangelegenheden van andere kerken. Dit concept werd onmiddellijk herhaaldelijk bekritiseerd en heette "Oosters pausisme". Het werd echter de facto opgericht door de praktijk van de kerk.
Oecumenisch patriarch Bartholomew I: biografie
Bartholomew is een Griek naar etniciteit,die werd geboren op 29 februari 1940 op het Turkse eiland Gokceada in het dorp Zeytinli-keu. Na het behalen van zijn middelbare school in Istanbul, vervolgde hij zijn studie aan de Chalcedonische Theologische School en werd in 1961 tot diaken gewijd. Daarna diende hij twee jaar in het Turkse leger.
Van 1963 tot 1968 - tijdens zijn studie aan de pauselijkeOriental Institute of Rome, studeerde daarna aan de Universiteit van Zwitserland en München. Daarna doceerde hij aan de Pauselijke Gregoriaanse Universiteit, waar hij promoveerde in de theologie.
In 1968 werd hij tot priester gewijd, waaraan patriarch Athenagoras I deelnam, in 1972, reeds onder patriarch Demetrius, werd hij benoemd tot administrateur van het patriarchale kabinet.
In 1973 werd hij ingewijd als bisschop MetropolitanPhiladelphia, en in 1990 werd hij Metropoliet van Chalcedon. Van 1974 tot aan zijn troonsbestijging bij de patriarch was hij lid van de synode en een aantal synodale commissies.
In oktober 1991 werd hij verkozen tot oecumenisch patriarch van de kerk van Constantinopel. Entronisatie vond plaats op 2 november van hetzelfde jaar.
Bartholomew en de Russisch-orthodoxe kerk
Na de troonsbestijging, oecumenisch patriarch BartholomeusIk bezocht in 1993 de Russische patriarch. Na de splitsing in Rusland in 1922 (toen Constantinopel zijn sympathie toonde aan kerkmisdadigers, niet aan de canonieke kerk), betekende dit een dooi in hun relaties. Bovendien trad opnieuw een breuk op in het ROC, gesteund door de Oekraïense autoriteiten, waarna het zelfbenoemde Kiev-patriarchaat, onder leiding van Filaret, verscheen. Maar op dit moment steunde Bartholomew I de canonieke Metropoliet van Kiev, Zijne Zaligheid Vladimir (Sabodan).
In 1996 ontstaat er een acuut conflict met de EstApostolische Orthodoxe Kerk. Moskou erkende de kerkstructuur van het Constantinopel-patriarchaat in Estland niet als canoniek. De naam Bartholomeus was enige tijd zelfs uitgesloten van de tweeluiken van de Russisch-orthodoxe kerk.
Vergaderingen
In 2006 rijpte een conflictsituatieSurozh Bisdom van de MP in de Britse eilanden. Als gevolg hiervan werd bisschop Basil, de voormalige bestuurder, opgenomen in de schoot van de kerk van Constantinopel, maar even snel trok hij zich daarvandaan terug om te trouwen.
In 2008, ter ere van de 1020ste verjaardag van de doop van RusDe president van Oekraïne V. Joesjtsjenko wachtte op de goedkeuring van patriarch Bartholomeus voor de vereniging van Oekraïense kerken tot één plaatselijke kerk, maar ontving die niet.
In 2009 officieel patriarch Kirill van Moskoubezocht de residentie van de patriarch van Constantinopel. Tijdens de onderhandelingen werden veel belangrijke kwesties besproken, terwijl Bartholomeus beloofde zich niet te mengen in de kerkelijke situatie in Oekraïne.
Toen, in 2010, was er een wederkerige bijeenkomst in Moskou, waar het onderwerp van de Grote Pan-Orthodoxe Raad werd besproken. Bartholomeus riep ook de twijfelende gelovigen van Oekraïne op om terug te keren naar de canonieke kerk.
Relatie van patriarch Bartholomeus met de rooms-katholieke kerk
In 2006 nodigde Bartholomew paus Benedictus XVI uit in zijn plaats in Istanbul, en de ontmoeting vond plaats. De oecumenisch-orthodoxe patriarch betreurde in gesprek dat de twee kerken nog niet verenigd waren.
In 2014 vond de bijeenkomst van de patriarch en paus Franciscus plaatsvond plaats in Jeruzalem. Het werd als privé beschouwd, de gesprekken werden voornamelijk in een oecumenische richting gevoerd, waar hij nu veel kritiek op krijgt.
Een verbazingwekkend feit van deze ontmoeting was het feit dat paus Franciscus, als teken van nederigheid, de hand kuste van de patriarch, die op zijn beurt beleefd en tolerant reageerde met een kruisvormige kus.
Oecumenische patriarchen: lijst
Patriarchen van de moderne tijd:
- Dorotheus van Pruisen (1918-1921);
- Meletius IV (1921-1923);
- Gregory VII (1923-1924);
- Constantine VII (1924-1925);
- Vasily III (1925-1929);
- Photius II (1929-1935);
- Benjamin (1936-1946);
- Maxim V (1946-1948);
- Athenagoras (1948-1972);
- Demetrius I (1972-1991);
- Bartholomew I (1991).
conclusie
Binnenkort, in juni 2016, de GrotePan-orthodoxe Raad, waar een van de belangrijke kwesties zal worden besproken - de houding van de orthodoxe kerk ten opzichte van andere christelijke kerken. Er kunnen veel verschillende geschillen en meningsverschillen zijn. Nu maken alle orthodoxe broeders zich tenslotte zorgen over het houden, zoals dat ook wel wordt genoemd, van het Achtste Oecumenisch Concilie. Hoewel een dergelijke definitie onjuist zou zijn, aangezien er geen kerkelijke canons zullen worden besproken, omdat alles al lang geleden is besloten en in geen geval onderhevig is aan verandering.
Het laatste oecumenische concilie werd gehouden in 787 inNicea. En toen was er nog geen katholiek schisma, wat in 1054 plaatsvond in de christelijke kerk, waarna het westerse (katholieke) met het centrum in Rome en het oosterse (orthodoxe) met het centrum in Constantinopel werden gevormd. Na zo'n splitsing is het oecumenisch concilie al a priori onmogelijk.
Maar als de katholieke kerk wilom zich te verenigen met de orthodoxen, zal dit alleen gebeuren als ze zich bekeert en leeft volgens de canons van de orthodoxie, het kan niet anders. Dit geldt ook voor andere kerken, waaronder het schismatische Kiev-patriarchaat, dat van zijn kant ook wacht op erkenning en eenwording.
