Aangelegenheden met betrekking tot openbaar bestuurschulden, zijn een van de belangrijkste in het economisch beleid van. En dit komt doordat de afgelopen jaren de overheidsschuld is gestegen, evenals de kosten om die af te betalen. Vandaar het belangrijkste doel van het beheer: het verminderen van de schulden en het verlagen van de kosten van de terugbetaling. Dat is gewoon niet zo eenvoudig als het op het eerste gezicht lijkt. Het beheer van zowel binnenlandse als buitenlandse schulden heeft kenmerken die verband houden met de aard van de betrekkingen met crediteuren, schuldregeling, routineonderhoud en de beperking bij het kiezen van methoden voor schuldregeling. In dit verband is het de moeite waard om te weten te komen wat de methoden van overheidsschuldbeheer zijn.
Methoden voor overheidsschuldbeheer
· Herfinanciering - terugbetaling van een deel van de hoofdschuld (of de hele schuld), evenals de rente erop uit de gelden die zijn ontvangen uit de plaatsing van nieuwe leningen.
· Annulering (standaard) - de weigering van de regering om de schuld te betalen en de rente op eerder uitgegeven leningen.
· Conversie - het nemen van een besluit van de overheid om het rendement van eerder verstrekte leningen te wijzigen. Om dit te bereiken verlaagt de overheid doorgaans het bedrag aan rentebetalingen.
· Novatie - overeenkomsten tussen de lener en de uitlener over de beëindiging van verplichtingen, evenals de vervanging ervan door andere verplichtingen, die voorzien in andere voorwaarden voor de terugbetaling van schulden.
· Eenmaking - een besluit van de staat om verschillende eerder uitgegeven leningen te combineren, waarbij de obligaties van eerder uitgegeven leningen worden ingewisseld voor obligaties van nieuwe leningen.
· Consolidatie - verlenging van de geldigheidsduur van eerder uitgegeven verplichtingen. De staat is altijd geïnteresseerd in het verkrijgen van leningen voor langere periodes.
· Uitstel van terugbetaling van de lening (of alle leningen die vooraf zijn verstrekt) - wordt uitgevoerd in het geval dat de verdere uitgifte van nieuwe leningen de staat niet tot financiële activiteit leidt.
Dergelijke praktijken voor het beheer van de overheidsschuld,hoe de omschakeling, eenwording en consolidatie van het inhuren van overheidsdiensten meestal wordt uitgevoerd in relatie tot binnenlandse leningen. Wat betreft het uitstellen van de terugbetaling van leningen kan een soortgelijke maatregel worden toegepast op externe leningen.
Principes van het beheer van de overheidsschuld
Er zijn technieken voor het beheer van de overheidsschuld ontwikkeld om de volgende uitdagingen aan te pakken:
Behoud de volumes van intern en externstaatsschuld op hetzelfde niveau. Dit is nodig om de economische veiligheid van het land te vrijwaren en om ervoor te zorgen dat de autoriteiten de verplichtingen nakomen die ze zijn aangegaan, zonder noemenswaardige schade toe te brengen aan de financiering van sociaaleconomische ontwikkeling.
· Minimaliseer de kosten van schulden door de looptijd van de schuld te verlengen en de opbrengst van overheidspapieren te verlagen.
· De reputatie van de overheid als goede kredietnemer in stand houden door voortdurend aan alle verplichtingen jegens investeerders te voldoen.
· Handhaving van de stabiliteit en voorspelbaarheid van de overheidsschuld.
· Om het meest effectieve en efficiënte gebruik van geleende middelen te bereiken.
· Coördineren van de acties van de organen van de samenstellende entiteiten van de Russische Federatie, lokaal zelfbestuur en federale organen op de schuldenmarkt van het land.
· Diversificatie van schuldverplichtingen in termen van leenvoorwaarden, betalingswijzen en andere parameters om aan de behoeften van investeerders te voldoen.
De belangrijkste problemen bij het beheer van de overheidsschuld
· Het schuldenprobleem is nog niet volledig opgelost. Dit betreft met name de verplichtingen van de Russische Federatie onder de door haar geboden staatsgaranties.
· De normatieve regulering van de overheidsschuld moet worden verbeterd.
· Er zijn geen wettelijk verankerde normen voor het bepalen van de omvang van de externe overheidsschuld die voldoen aan internationale normen.
