De verdeling van corporate control is afhankelijk vande relatieve specificiteit van de productiefactoren die de onderneming als onderneming vormen, en de manier waarop de planning van de activiteiten van de onderneming is opgebouwd. Hoewel fysiek kapitaal of een aanzienlijk deel ervan bijna altijd een specifieke investering is, kunnen andere productiefactoren zich in meer of mindere mate specialiseren, dat wil zeggen specifiek worden, afhankelijk van een aantal redenen, waaronder bijvoorbeeld technologische kenmerken. het productieproces, de informatiestructuur van het bedrijf, de bedrijfscultuur, marketingplanning, de toestand van de markten van de relevante productiefactoren, de beschikbaarheid van mechanismen om de belangen van leveranciers van specifieke factoren die niet de eigenaars zijn, enz.
Rekening houdend met het vermogen van economischagenten om het politieke proces te beïnvloeden, kan worden aangenomen dat marketingplanning bij het kiezen van leveranciers van financiële middelen en het organiseren van relaties met hen, het management van bedrijven zal sturen om hun eigen belangen te waarborgen, onder meer door invloed uit te oefenen op regelgevende instanties en wettelijke normen.
Laten we op basis van deze aanname kijken naar de eigenaardigheden van de moderne Russische economie en Russische ondernemingen.
Onder de karakteristieke kenmerken van de Sovjeteconomieën, die grotendeels waren geërfd door de Russische economie, hadden eigenaardige en unieke structurele en sectorale disproporties, gecentraliseerde planning van de onderneming. Dit alles werd gecombineerd met de bureaucratisering van industrieel management, nivellering en het ontbreken van effectieve mechanismen om arbeiders te stimuleren. Misschien besefte bijna iedereen halverwege de jaren tachtig de nutteloosheid van een dergelijke ontwikkelingsrichting. De behoefte aan een diepgaande transformatie was zowel op microniveau, waar de belangrijkste planning van de activiteiten van de onderneming plaatsvindt, als op macroniveau, wat een structurele transformatie van de economie van het land als geheel inhield. Maar de structurele reorganisatie van de economie was een zeer grootschalig probleem, waarvan de oplossing werd geassocieerd met politieke stabiliteit, die in het land afwezig was. Daarom is het niet verwonderlijk dat de opstellers van de hervormingen er de voorkeur aan gaven zich te concentreren op de hervorming van de formele kant van eigendomsverhoudingen, in de hoop dat het een katalysator zou worden voor structurele verandering.
Результатом этого подхода стало, динамично de zich ontwikkelende tegenstrijdigheid tussen de structurele parameters van de economie van het land en pogingen om het land in de richting van de overgang naar marktplanning van de onderneming te "duwen". Dit was vooral duidelijk in bedrijfstakken met het hoogste niveau van monopolisering, beperkte specialisatie en technologisch achtergeblevenen. Feit is dat het menselijk kapitaal van deze industrieën feitelijk het karakter heeft van een specifieke productiefactor. De beëindiging van de interactie met andere factoren, de sluiting van bedrijven zal ertoe leiden dat de meerderheid van de werknemers geen werk zal kunnen vinden, dat wil zeggen dat ze hun menselijk kapitaal niet zullen kunnen realiseren. Ondertussen is het aantrekken van financiering door deze ondernemingen alleen mogelijk als de kapitaalverschaffer controle over hen verkrijgt en verdere diepgaande herstructurering bewerkstelligt, aangezien deze ondernemingen in hun huidige toestand niet winstgevend kunnen zijn.
Tegelijkertijd moet de staat onvermijdelijk innemende rol van de belangrijkste bemiddelaar in de economie om de negatieve gevolgen van de verstoorde structuur van de economie en de financiële stromen daarin te neutraliseren, om de overgang naar moderne strategieën voor marktontwikkeling te stimuleren.
