Απόκτηση συνταγής (θητεία, απόη λήξη της οποίας πραγματοποιείται) αναφέρεται στον αριθμό των αρχικών λόγων απόκτησης δικαιωμάτων ιδιοκτησίας. Στο σοβιετικό δίκαιο, αυτό το θεσμικό όργανο δεν ήταν σταθερό. Εντούτοις, ήταν απαραίτητη η έκδοση συνταγής. Αυτό διαπιστώθηκε από πολλούς συγγραφείς εκείνης της εποχής.
Στο ρωσικό δίκαιο, στην κανονιστική πράξη "Για την ιδιοκτησία στο RSFSR" (που δεν ισχύει πλέον βάσει της έναρξης ισχύος του πρώτου μέρους του αστικού κώδικα), εμφανίστηκε η έννοια της "εξαγοράς συνταγής".
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η χρήση των διατάξεων σχετικά μεη θεωρημένη θητεία σύμφωνα με την παράγραφο 2 225 του άρθρου του Αστικού Κώδικα θεωρείται επικουρική σε σχέση με τους κανόνες που κατοχυρώνονται στα άρθρα 226, 227, 228 και άλλους. Από την άλλη πλευρά, η απλή συνταγή προβλέπει την απόκτηση του δικαιώματος ιδιοκτησίας όχι μόνο σε ακίνητη ιδιοκτησία αλλά και νομίμως στην κυριότητα του ιδιοκτήτη. Έτσι, με την αναφερόμενη σειρά, μπορεί να συνταχθεί το δικαίωμα ιδιοκτησίας σε αντικείμενα που σχετίζονται με ομοσπονδιακή, δημοτική και άλλη περιουσία.
Η έννοια του "προσώπου" στη νομική σχέσηέχει ιδιαίτερη συγκεκριμένη σημασία. Σύμφωνα με το άρθρο 234 του Αστικού Κώδικα, αυτή η έννοια σημαίνει μόνο πολίτες και νομικά πρόσωπα. Οι δημοτικοί σχηματισμοί και οι συστατικές οντότητες του κράτους, η Ρωσική Ομοσπονδία δεν μπορεί να γίνει ιδιοκτήτης όταν χρησιμοποιεί το δικαίωμα ιδιοκτησίας, το οποίο προβλέπεται με ιατρική συνταγή. Βάσει αυτού του δικαιώματος, επομένως, μπορεί να προκύψει μόνο η ιδιωτική ιδιοκτησία.
Αντικείμενα στο πλαίσιο της νομικής σχέσηςορίζονται ως ακίνητα και άλλα περιουσιακά στοιχεία (για παράδειγμα, αποκτάται συνταξιοδοτική απαίτηση για οικόπεδο). Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η δημιουργία αυτών των νομικών σχέσεων είναι αδύνατη σε σχέση με αντικείμενα που αποσύρονται από την κυκλοφορία, εξαιτίας του γεγονότος ότι αποκλείεται η μετατροπή τους σε ιδιωτική ιδιοκτησία (επιτρέπεται μόνο υπό τους περιορισμούς που ορίζει ο νόμος).
Υπάρχουν αρκετές προϋποθέσεις, σύμφωνα με τηνμε την οποία το άρθρο 234 του Αστικού Κώδικα αναγνωρίζει την συντακτική απαίτηση. Η νομολογία λαμβάνει επίσης ως βάση αυτές τις περιστάσεις. Στην περίπτωση αυτή, η απουσία ή η μη συμμόρφωση με τουλάχιστον μία προϋπόθεση αποκλείει την πιθανότητα μεταβίβασης της κυριότητας της εξεταζόμενης μεθόδου.
Έτσι, η κυριότητα πρέπει να είναι συνειδητήχαρακτήρα. Η καλή πίστη σημαίνει ότι όταν αγοράζει ένα πράγμα, ο ιδιοκτήτης θεωρεί ότι, σε πραγματικές συνθήκες, είναι λάθος (επιτρεπτό) ότι η βάση επί της οποίας ήρθε το πράγμα του του δίνει το δικαίωμα να το αποκτήσει. Το λάθος του παραδεκτού εξαρτάται από το γεγονός ότι ο ιδιοκτήτης δεν έπρεπε να γνωρίζει και δεν γνώριζε την έλλειψη νομιμότητας της κυριότητας.
Στην πράξη, πρέπει να καταλάβετε ότι η απαίτησηαπό μακράς διαρκείας ιδιοκτήτη καλής πίστης καθ 'όλη τη διάρκεια της συνταγογράφησης, είναι αδύνατη. Η διάταξη αυτή καθορίζεται κατά την εγγραφή της συναλλαγής εγκατάστασης ακινήτου.
Η δεύτερη προϋπόθεση για την αναγνώριση της εξαγοράςσυνταγή θεωρείται ανοικτή ιδιοκτησία. Η διάταξη αυτή εκδηλώνεται στο γεγονός ότι ένα άτομο δεν λαμβάνει μέτρα που να μπορούν να κατευθύνονται ή να συνεισφέρουν στην απόκρυψη της ιδιοκτησίας της ιδιοκτησίας (πράγμα).
Μια άλλη προϋπόθεση είναι ότι ο ιδιοκτήτης εκτελεί ενέργειες που είναι συνηθισμένες για έναν φροντιστή και προσεκτικό ιδιοκτήτη. Δηλαδή, ένα άτομο σχετίζεται με πράγματα όχι χειρότερα από ό, τι με άλλα περιουσιακά στοιχεία.
Η τέταρτη προϋπόθεση για την αναγνώριση της εξαγοράςΗ συνταγή είναι η συνέχεια της ιδιοκτησίας καθ 'όλη τη διάρκεια που ορίζει ο νόμος. Περιστασιακή ιδιοκτησία θεωρείται ασυνήθιστα μικρή και δείχνει μια απροθυμία να είναι δική. Επομένως, διακόπτεται η περίοδος συνταγογράφησης.
