Δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου άτομο στη σύγχρονη κοινωνίαποιος θα απέκλειε από τα πολιτικά γεγονότα που έλαβαν χώρα γύρω του, δεν θα έδειχνε ενδιαφέρον για αυτά και δεν θα εξέφραζε τη γνώμη του για αυτά. Φυσικά, κάθε αξιολόγηση δίνεται ανάλογα με τις προσωπικές πολιτικές πεποιθήσεις ή απόψεις, που σημαίνει την άποψη ενός ατόμου σχετικά με την πολιτική, τις οικονομικές διαδικασίες, τον τρόπο δομής του κράτους, της κοινωνίας και τους κρατικούς νόμους και την κρατική ηθική. Επιπλέον, το περιβάλλον στο οποίο ζει ένα άτομο και τα στερεότυπα που επικρατούν σε αυτό παίζουν ρόλο.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, οι πολιτικές απόψεις μπορούν να χωριστούν σεακραία και μέτρια. Οι μέτριες πολιτικές απόψεις είναι μέσες, ουδέτερες μεταξύ ακραίων αριστερών ή δεξιών κομμάτων. Για παράδειγμα, μέτριοι φιλελεύθεροι. Από την ανάδυση ενός τέτοιου πολιτικού κόμματος, και αυτό συνέβη τον X-VIII αιώνα, δεν δέχτηκαν σκληρές αποφάσεις και προσφυγές, απέρριψαν ριζοσπαστικές ενέργειες με βάση τη βία και την καταπίεση. Για τους φιλελεύθερους εκείνης της εποχής, τα δικαιώματα και η ελευθερία κάθε ατόμου, κάθε ατόμου, η ισότητα όλων των τάξεων, ανεξαρτήτως προέλευσης, δικαιοσύνης και τάξης σε σχέση με όλους, και όχι με μια ξεχωριστή χούφτα κοινωνίας, ήταν πολύτιμα. Οι μετριοπαθείς απόψεις των φιλελεύθερων δεν τους επέτρεψαν να καλέσουν τον λαό σε επανάσταση, αλλά μόνο απαίτησαν να δοθεί στους πολίτες η ευκαιρία να ελέγχουν τις δραστηριότητες της κρατικής μηχανής.
Με την αλλαγή ιστορικών εποχών, φιλελεύθερων θέσεων καιΟι πεποιθήσεις έχουν επίσης αλλάξει κάπως. Ο φιλελευθερισμός των αιώνων ΧΧ-ΧΧΙ θεωρεί απαραίτητη αξία για την καθιέρωση ίσων ευκαιριών για όλους τους πολίτες. Οι μέτριες πολιτικές απόψεις των φιλελεύθερων εξακολουθούν να εκφράζονται στον ισχυρισμό της σημασίας, της υπεροχής της ιδιωτικής ζωής σε σύγκριση με το κοινό και την προτεραιότητα του πολίτη έναντι των κρατικών δομών.
Ο συντηρητισμός ως άλλος πολιτικόςη κοσμοθεωρία μπορεί επίσης να είναι μέτρια. Εάν παραδοσιακά οι συντηρητικοί δεν αναγνωρίζουν καμία καινοτομία στον τομέα της πολιτικής, τις υπάρχουσες τάξεις, αλλά μόνο ένα σταθερό κράτος και καθιερωμένες μορφές ιδιωτικής ιδιοκτησίας, τότε οι συντηρητικοί, που έχουν μετριοπαθείς πολιτικές απόψεις, είναι έτοιμοι να εγκαταλείψουν κάπως αυτές τις αρχές. Πλησιάζοντας τους φιλελεύθερους, αναγνωρίζουν την ανάγκη για ορισμένες ελευθερίες και χειραφέτηση του ατόμου, απελευθερώνοντάς το από την καταπιεστική καταπίεση των παλαιών παραδόσεων. Όμως οι μέτριοι συντηρητικοί του σύγχρονου τύπου αναγνωρίζουν τα πολιτικά δικαιώματα μόνο αυστηρά στο πλαίσιο των υφιστάμενων νόμων. Εάν επιτρέπονται οποιεσδήποτε αλλαγές, τότε μόνο σύμφωνα με τις τρέχουσες διαδικασίες, χωρίς να καταστρέφονται ή να υπονομεύονται τα θεμέλιά τους. Επιπλέον, σε αντίθεση με τους φιλελεύθερους, οι συντηρητικοί διεκδικούν την προτεραιότητα του κράτους έναντι του πολίτη και της δημόσιας ζωής έναντι του ιδιωτικού.
Σχηματίστηκε η πολιτική ιδεολογία του κομμουνισμούστα μέσα του 10ου αιώνα και έγινε ένα είδος εναλλακτικής κατεύθυνσης τόσο για τις μετρίως φιλελεύθερες όσο και τις μετρίως συντηρητικές απόψεις. Πρώτον, οι κομμουνιστικές πολιτικές απόψεις μπορούν να ονομαστούν ριζοσπαστικές. Για τους κομμουνιστές, πρώτον είναι η ανατροπή του παλαιού υπάρχοντος συστήματος, εάν βασίζεται στην ταξική ανισότητα, στην καταπίεση του ανθρώπου από τον άνθρωπο, στην κοινωνική και οικονομική αδικία. Αντί της παλιάς τάξης, οι κομμουνιστές προτείνουν τη δημιουργία μιας νέας κοινωνίας, η οποία θα πρέπει να βασίζεται στην κοινωνική ισότητα. Το κύριο μέσο για την αναδιάρθρωση της κοινωνίας ήταν η κοινωνική επανάσταση και η μορφή της κυβέρνησης ήταν η δικτατορία του προλεταριάτου.
Η κομμουνιστική ιδεολογία κήρυξε τη μάχη ιδιωτικήιδιοκτησία, κοινωνική ανισότητα. Η νέα κοινωνία έπρεπε να είναι αταξική, να συνδυάζει αρμονικά τα συμφέροντα του κράτους και του ατόμου, να διασφαλίζει την ελευθερία και τη γενική ανάπτυξη για κάθε πολίτη. Από αυτήν την άποψη, οι μετριοπαθείς πολιτικές απόψεις επικαλύπτονται κάπως με τις κομμουνιστικές. Ωστόσο, τους αντιτίθενται επίσης, καθώς η φιλελεύθερη ιδεολογία υποστηρίζει την ιδέα της ιδιωτικής ιδιοκτησίας, και οι προτιμώμενες μορφές διακυβέρνησης και στις δύο κατευθύνσεις είναι διαφορετικές.
Ωστόσο, στο σύγχρονο κομμουνιστικό κίνημαΥπάρχουν εκπρόσωποι της μέτριας τάσης που υπερασπίζονται το δικαίωμα στην ιδιωτική ιδιοκτησία. Γενικά, στο παρόν στάδιο ανάπτυξης της κοινωνίας, υπάρχει ένα είδος αφομοίωσης διαφόρων κομματικών προγραμμάτων και πολιτικών τάσεων. Για την επίλυση των προβλημάτων της δημόσιας ζωής, οι άνθρωποι καταφεύγουν σε ιδέες που προτείνονται από διάφορα πολιτικά κόμματα.
