Σήμερα, τέτοιοι Ιάπωνες συγγραφείς είναι πολύ δημοφιλείς,όπως ο Haruki Murakami και ο Ryu Murakami, αλλά ο σύγχρονος αναγνώστης μάλλον δεν γνωρίζει ότι η ιστορία της νέας ιαπωνικής πεζογραφίας στη Ρωσία δεν ξεκίνησε με αυτούς. Η προέλευσή του ήταν τα έργα του Akutagawa Ryunosuke. Για αυτές τις τρεις προσωπικότητες θα μιλήσουμε σε αυτό το άρθρο. Δεδομένου ότι ο πρώτος μπορεί δικαίως να χαρακτηριστεί ως "σύγχρονοι Ιάπωνες συγγραφείς", αξίζει πρώτα να συζητήσουμε το έργο του Akutogawa και τα δύο έργα του: "The Life of an Idiot" και "Cogwheels".
Akutogawa Ryunosuke. Πεζογραφία ως «πορφυρή λάμψη». "Η ζωή ενός ηλίθιου"
Για όσους γνωρίζουν λίγο πολύ τα Ιαπωνικάλογοτεχνία, δεν θα είναι είδηση ότι η πλοκή δεν κατέχει την πιο σημαντική θέση σε αυτήν. Τέτοια είναι, για παράδειγμα, η ποίηση του Μπάσο. Στην ουσία, πρόκειται μόνο για παρατηρήσεις με ομοιοκαταληξία με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Κι αν ανοίξουμε, για παράδειγμα, «Η ζωή ενός ηλίθιου», τότε συναντάμε ακριβώς την ίδια πρόζα. Το βιβλίο αποτελείται από πολύ μικρές ιστορίες σκίτσο. Μόνο μετά την ανάγνωσή τους ολόκληρη η εικόνα σχηματίζεται στο κεφάλι του αναγνώστη. Το κόλπο του έργου του Akutagawa είναι ότι τόσο τα ίδια τα σκίτσα όσο και η μεγάλη εικόνα είναι εξίσου πολύτιμα.
Ακουτάγκαβα και Ντοστογιέφσκι. "οδοντωτοί τροχοί"
Ποια είναι η σχέση μεταξύ της πεζογραφίας του Ryunosuke και του FedorΜιχαήλοβιτς; Πρώτον, ο Akutagawa γνώριζε και αγαπούσε καλά τη ρωσική λογοτεχνία και δεύτερον, ο Ιάπωνας συγγραφέας, όπως και ο Ρώσος, απεικόνισε την ύπαρξη ενός ατόμου σε ακραίες και οριακές καταστάσεις, όπου η ζωή έρχεται σε επαφή με την τρέλα και τον θάνατο. Ο τρόμος των Cogwheels είναι επίσης ότι είναι αυτοβιογραφικοί.
Τα «Οδοντωτοί τροχοί» και το «Life of an Idiot» είναι παραδείγματαη ετοιμοθάνατη πεζογραφία του συγγραφέα. Πέθανε νωρίς, στα 35 του, πήρε μια θανατηφόρα δόση Veronal. Με την κυριολεκτική και μεταφορική έννοια, τα νεύρα μου έχουν χαλάσει. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η πεζογραφία του ενδιαφέρει μόνο τους ψυχολόγους, τους ψυχιάτρους και τους γιατρούς, καθόλου. Η πεζογραφία του Akugatava θα απευθύνεται σε όλους όσους δεν αδιαφορούν για την πραγματική, καλή λογοτεχνία και τα απόλυτα, «ματωμένα» ερωτήματα της ανθρώπινης ύπαρξης. Και τώρα ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για το θέμα των «σύγχρονων Ιάπωνων συγγραφέων».
Χαρούκι Μουρακάμι: «Χώρα των θαυμάτων χωρίς φρένα και το τέλος του κόσμου»
Αν και οι σύγχρονοι Ιάπωνες συγγραφείς έχουν διατηρήσει μια ορισμένη εθνική ταυτότητα, έχουν γίνει πολύ «δυτικοί»: τα έργα τους είναι κυρίως θέμα, κάτι που αντικατοπτρίζεται και στην αφήγηση μας.
Η "Χώρα των Θαυμάτων..." είναι σαν μια παρατεταμένη πτώσηλαγούμι. Ο πρωταγωνιστής είναι ειδικός στην κρυπτογράφηση ενός ειδικού είδους που ονομάζεται ανακάτεμα. Η ουσία της μεθόδου είναι ότι το κείμενο κωδικοποιείται μέσω μιας ιστορίας που υπάρχει μόνο στο κεφάλι του Σάφλερ, και αυτό συμβαίνει ασυνείδητα. Ωστόσο, ο καθηγητής-εφευρέτης της μεθόδου ανακάλυψε ότι όλοι οι ειδικοί, εκτός από τον κύριο χαρακτήρα, πέθαναν κατά τη διάρκεια του πειράματος. Και ο επιστήμονας προσπαθεί να τον σώσει σε όλο το βιβλίο. Για να το κάνουν αυτό, κατεβαίνουν στον κάτω κόσμο, το πέρασμα προς το οποίο ανοίγει στην ντουλάπα του καθηγητή, συναντούν τρομακτικά πλάσματα που σκορπούν ανατριχιαστικό φόβο, φεύγουν από την πλημμύρα που αργά προσπερνά, σκαρφαλώνουν μια σκάλα με σχοινί σε έναν ψηλό πύργο.
Και ο κύριος χαρακτήρας αποφασίζει να μείνει στο εσωτερικότον κόσμο του κεφαλιού του, που σημαίνει τον θάνατο του σώματος. Αυτή η ιστορία εκτυλίσσεται σε κάθε δεύτερο κεφάλαιο του βιβλίου και στην αρχή δεν έχει καμία σχέση με την κύρια πλοκή.
Υπάρχει μια ολόκληρη πόλη στο κεφάλι του ήρωα, γύρωαυτός - ένας ψηλός τοίχος. Οι κάτοικοι της περιοχής έχουν ένα τέτοιο έθιμο: κόβουν τη σκιά όλων που μπαίνουν μέσα. Ο ήρωας πιάνει δουλειά ως βιβλιοθηκάριος σε αυτή την πόλη. Η κύρια λειτουργία του είναι να διαβάζει παλιά όνειρα τοποθετημένα σε κρανία νεκρών ζώων.
Κανείς δεν μπορεί να φύγει από την πόλη, γιατί το τείχος είναι ψηλό,και η σκιά ζει χωριστά από το άτομο για όχι περισσότερο από μια εβδομάδα. Αλλά ο κύριος χαρακτήρας, ακόμη και έχοντας βρει μια διέξοδο, δεν μπορεί να φύγει από αυτόν τον κλειστό κόσμο, ο οποίος θα εξαφανιστεί αν παραμείνει ζωντανός.
Αυτές είναι οι περίεργες πλοκές που προτιμούν οι σύγχρονοι Ιάπωνες συγγραφείς, τότε όλα θα είναι ακόμα «περίεργα και πιο περίεργα», όπως είπε ο L. Carroll.
Ριού Μουρακάμι. "Τα παιδιά από την αποθήκη"
Ίσως το πιο διάσημο έργο του συγγραφέα.Ένα μυθιστόρημα για δύο παιδιά. Είχαν την τύχη να επιβιώσουν αφού οι μητέρες τους άφησαν τα νεογέννητα μωρά τους σε ντουλάπια. Έχουν σχεδόν την ίδια ηλικία, μοιάζουν πολύ και αντιμετωπίζουν τα ίδια ψυχολογικά προβλήματα: φόβο για περιορισμένο χώρο και τις δυσκολίες που συνδέονται με αυτό.
Μια φορά κι έναν καιρό, αυτοί οι άνθρωποι αντιμετώπιζαν τους ήχους της καρδιάς.μια έγκυος γυναίκα, αλλά στη συνέχεια μέσα στην αναταραχή της ζωής τους, ξέχασαν αυτόν τον ήχο. Τον έψαχναν όμως σε όλη του τη ζωή. Χρειάστηκε να περάσουν πολλά για να το θυμηθούν. Ένας αδερφός έπρεπε να ζήσει σε ένα μολυσμένο μέρος της πόλης, όπου το άγγιγμα αντικειμένων και επιφανειών με κόκκινο χρώμα υπόσχεται έναν αργό και επώδυνο θάνατο, και επίσης να βρει το δηλητηριώδες αέριο «datura» και να δηλητηριάσει μια πόλη πολλών εκατομμυρίων δολαρίων με αυτό, σπέρνει τον όλεθρο.
Το δεύτερο έπρεπε να πάει πολύ:γίνε σούπερ σταρ, κόψε την άκρη της γλώσσας σου, τρελαίνεσαι, σκότωσε άθελά σου τη μητέρα σου και πήγαινε φυλακή. Και όλα αυτά είναι μόνο για τη συνειδητοποίηση ότι κάθε μητέρα δίνει στο παιδί της ένα μήνυμα: "Ζήσε! Η καρδιά μου χτυπάει για σένα".
Βιβλία από Ιάπωνες συγγραφείς: Μερικά για προβληματισμό, άλλα για διασκέδαση
Για έναν αναγνώστη μακριά από φιλολογικές απολαύσεις,μόνο μια ερώτηση είναι σημαντική για το ποιον να διαλέξετε για διάβασμα το βράδυ. Η απάντηση υποδηλώνεται από μόνη της: ανάλογα με το τι θέλει να αποκτήσει ένας άνθρωπος από τη γνωριμία με την ιαπωνική πεζογραφία.
Για παράδειγμα, σύγχρονοι συγγραφείς που εκπροσωπούνται απόεδώ, μπορείτε να διαβάσετε τις καθημερινές, μετά από μια κουραστική μέρα στη δουλειά. Παρά την περίτεχνη πλοκή, τα έργα τους δεν απαιτούν πνευματική προσπάθεια από τον αναγνώστη. Αντίστοιχα, είναι καλύτερο να μετακινήσετε τον Akutagawa για το Σαββατοκύριακο, όταν το κεφάλι του αναγνώστη είναι φρέσκο και δεκτικό στην ομορφιά του στυλ. Ως έσχατη λύση, μπορείτε να έχετε ένα σημειωματάριο (ή ένα φύλλο χαρτιού) στο εξώφυλλο του οποίου θα γράφει: «Ο Ιάπωνας συγγραφέας και το πρόγραμμα ανάγνωσης των έργων του». Αν είναι δύσκολο για έναν άνθρωπο να αποφασίσει, ας προσπαθήσει να παρατηρήσει το σύστημα στην αυτοεκπαίδευσή του.
