Στα ρωσικά παραμύθια, τα χαρακτηριστικά του ανθρώπουμανιφέστο χαρακτήρα σε όλο το εύρος. Γενικά, η ιστορία κάθε έθνους χαρακτηρίζεται από εθνικά χαρακτηριστικά. Έτσι, παρά το γεγονός ότι πολλές πλοκές παραμυθιών από διαφορετικές χώρες είναι παρόμοιες μεταξύ τους, οι ήρωες είναι καθαρά εθνικοί. Αντικατοπτρίζουν μάλλον όχι τον ρωσικό χαρακτήρα, αλλά την ιδανική ιδέα του.
Ταξινόμηση παραμυθιών
Η πιο δημοφιλής είναι η ταξινόμηση των ιστοριών του Afanasyev. Σύμφωνα με αυτήν, υπάρχουν τρεις κύριες ομάδες:
- ιστορίες ζώων
- παραμύθια;
- καθημερινές ιστορίες.
Ας σταθούμε στα μαγικά. Είναι τα πιο αρχαία και λένε για μερικά θαυμαστά γεγονότα.
Χαρακτηριστικά ενός παραμυθιού
Μεγάλη σημασία αποδίδεται στη μητρότητα στο παραμύθι.Η απουσία παιδιών στην οικογένεια είναι μια μεγάλη θλίψη. «Ο Βασιλιάς της Θάλασσας και η Βασιλίσα ο Σοφός» αφηγούνται πρώτα για τη ζωή της βασιλικής άτεκνης οικογένειας. Ένας καλός συνάδελφος σε ένα παραμύθι είναι συχνά παθητικός και ενεργεί μόνο με τη βοήθεια της μαγικής δύναμης ενός αγαπημένου ή βοηθού. Ο Ιβάν Τσάρεβιτς εκπληρώνει τις εντολές του Τσάρου μόνο με τη βοήθεια της μαγείας της Βασιλίσας του Σοφού. Το κορίτσι νεράιδων φαίνεται να είναι ομορφιά. Για παράδειγμα, η Βασιλίσα ο Σοφός ήταν η πιο όμορφη από τις δώδεκα αδελφές.
Παραμύθι "The Sea King and Vasilisa the Wise"μαρτυρεί επίσης το γεγονός ότι στη νοημοσύνη και την πονηριά η κόρη ξεπερνά τον γονέα (στη σκηνή του κυνηγιού του τσαρικού για τους φυγάδες), για τον οποίο προκαλεί τον θυμό του. Με τη βοήθεια της μαγείας, της πονηρίας και της νοημοσύνης, σώζει τον Ιβάν Τσαρέβιτς από ορισμένο θάνατο.
Οι ηλικιωμένοι λατρεύονται και ακούγονται. Έχοντας συναντήσει την ηλικιωμένη γυναίκα, ο Ιβάν Τσαρέβιτς την απέρριψε αρχικά, αλλά, όταν σκέφτηκε, αποφάσισε να γυρίσει και έλαβε πολύτιμες συμβουλές.
Πηγές παραμυθιών
Οι πηγές των παραμυθιών σήμερα είναι αρκετά ανιχνευμένεςσκληρά. Ένα πράγμα είναι ξεκάθαρο: μέχρι σήμερα, πολλές ιστορίες έχουν πέσει σε μικτή και τροποποιημένη μορφή, από το στόμα στο στόμα. Συχνά στα ρωσικά παραμύθια, η πίστη στο Θεό είναι συνυφασμένη με την πίστη στα θαύματα, είτε πρόκειται για ξόρκια, μαγεία, και ούτω καθεξής. Για παράδειγμα, ο βασιλιάς της θάλασσας και η Βασιλεία είναι εκπρόσωποι του μαγικού υποβρύχιου βασιλείου. Το παραμύθι της ιστορίας εξηγείται επίσης από το γεγονός ότι υπήρχε πάντα σε όλα τα στρώματα του πληθυσμού, ξεκινώντας από τη βασιλική οικογένεια και τελειώνοντας με τους αγρότες.
Η κύρια λειτουργία ενός παραμυθιού είναι να ενσταλάξει στους ανθρώπους μια αίσθηση ομορφιάς και δικαιοσύνης. Τα παιδιά που μεγάλωσαν στα παραμύθια αρχίζουν να εκτιμούν τη δεδομένη λέξη νωρίς, να διακρίνουν το καλό από το κακό, τη σκληρή δουλειά από την τεμπελιά.
Αγγλικό παραμύθι
Στο ερώτημα γιατί οι ιστορίες διαφορετικών λαώνΟ κόσμος είναι μερικές φορές τόσο παρόμοιος, έχουν προσεγγίσει πολλοί επιστήμονες και ερευνητές. Αφού διεξήγαγαν πολλές έρευνες, συμφώνησαν ότι ο λόγος για την ομοιότητα των παραμυθιών που δημιουργήθηκαν σε διάφορα μέρη του πλανήτη έγκειται σε μια συγκεκριμένη ανθρώπινη ψυχή, τη φύση της ανθρωπότητας.
Ας γυρίσουμε ξανά στο παραμύθι "The Sea King and VasilisaΣοφός ". Ένα αγγλικό παραμύθι που ονομάζεται "Η κόρη του βασιλιά της θάλασσας" διαδίδεται ευρέως. Η πλοκή της οφείλεται στο γεγονός ότι η παρθενική κοπέλα, μαζί με τις αδελφές και τους αδελφούς της, έβγαλε το δέρμα της και μετατράπηκε σε ένα κορίτσι απερίγραπτης ομορφιάς. Η ψαρά που την είδε ερωτεύτηκε και έκρυψε το δέρμα και στη συνέχεια πήρε τη γυναίκα ως γυναίκα του. Θεραπεύτηκαν μαζί και είχαν παιδιά, αλλά κάπως η γυναίκα ανακάλυψε την απώλεια της και επέστρεψε αμέσως στο βασίλειο της θάλασσας, όχι για ένα λεπτό μετάνιωσε τα εγκαταλελειμμένα παιδιά. Η ιστορία τελειώνει με μια θλιβερή φράση που φέρνει δάκρυα. Μόλις η κοπέλα κοίταξε πίσω το σπίτι της, όπου τα παιδιά της περίμεναν, και στη συνέχεια κολύμπι ευτυχώς στη θάλασσα.
Ένα αγγλικό παραμύθι έρχεται σε αντίθεση με το πνεύμα του Ρώσου αναγνώστη. Μια τέτοια συμπεριφορά της συζύγου και της μητέρας μας είναι ακατανόητη. Καμία κλήση της θάλασσας σε μια ρωσική γυναίκα δεν μπορεί να αντικαταστήσει το μητρικό ένστικτο.
Ρωσικό παραμύθι
Το ρωσικό παραμύθι έχει αρχικά μια παρόμοια πλοκή.Ο βασιλιάς της θάλασσας έχει δεκατρείς κόρες. Η Vasilisa the Wise, μία από αυτές, βγάζει το πουκάμισό της όταν κολυμπά και μετατρέπεται σε μια όμορφη κοπέλα. Αυτή τη στιγμή, ο Ιβάν Τσαρέβιτς, που διδάσκει η ηλικιωμένη γυναίκα, παίρνει το πουκάμισο και δεν βγαίνει στο κορίτσι μέχρι να τον αποκαλέσει γάμο. Ο βασιλιάς της θάλασσας ζητά από τον Ιβάν δύσκολα καθήκοντα, και η Βασιλίσα η όμορφη βοηθά την αγαπημένη της να τα ολοκληρώσει, και ακόμη αργότερα - για να ξεφύγει από το σπίτι της Αγίας Ρωσίας. Επιπλέον, βοηθώντας τον σύζυγό της, η Βασιλίσα, η Σοφή ξέρει ήδη ότι ο Ιβάν Τσαρέβιτς, αφού επέστρεψε στο σπίτι του πατέρα του, θα την ξεχάσει αμέσως. Το αντίθετο ισχύει όταν συγκρίνεται με ένα αγγλικό παραμύθι. Εκεί το κορίτσι για χάρη της θάλασσας φεύγει από το σπίτι, παιδιά και σύζυγο, και εδώ ο πρίγκιπας ξεχνάει την πριγκίπισσα της θάλασσας για χαρά που επέστρεψε στην Αγία Ρωσία. Και μόνο η αφοσίωση της Βασιλίσας ο σοφός σώζει το γάμο τους. Η Βασίληisa συγχωρεί την προδοσία του συζύγου της.
Πολλά παραμύθια, όπως αυτό, τελειώνουντο γεγονός ότι ο ήρωας επιστρέφει στην πατρίδα του με τη νέα Βασίλη. Αυτό υπογραμμίζει και πάλι τη σημασία των οικογενειακών δεσμών για ένα Ρώσο άτομο. Επίσης, το Ρώσο πρόσωπο αποδίδει μεγάλη σημασία στη μοίρα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο σύζυγος είναι ο γάμος, αυτός που ήταν αποφασισμένος από τη μοίρα.
Πρέπει επίσης να δώσετε προσοχή στο γεγονός ότι στοτο ρωσικό παραμύθι ήταν ευαίσθητο σε αυτήν την υπόσχεση. Πιάστηκε ο θαλάσσιος βασιλιάς του επίγειου βασιλιά από τη γενειάδα. Υποσχέθηκε στο Sea King να δώσει όσα δεν γνώριζε στο σπίτι. Όταν ανακάλυψε ότι είχε υποσχεθεί, έγινε απογοητευμένος. Αλλά δεν υπάρχει τίποτα να κάνουμε. Η υπόσχεση πρέπει να τηρηθεί. Και ο βασιλιάς, μετά από ένα ορισμένο χρονικό διάστημα, φέρνει ακόμα τον γιο του, και ο βασιλιάς της θάλασσας περιμένει.
Το ρωσικό παραμύθι αποκαλύπτει όλες τις πτυχές της ζωήςπρόσωπο. Έχοντας περάσει από αιώνες και χρόνια, το παραμύθι έχει απορροφήσει όλα τα πιο σημαντικά και αναφαίρετα χαρακτηριστικά του ρωσικού εθνικού χαρακτήρα. Συνοδεύει από την παιδική ηλικία έως τα γηρατειά, μας κάνει πιο ευγενικούς, δικαιότερους.
