Οι διαπροσωπικές σχέσεις των εφήβων είναι ενσωματωμένεςτη στιγμή των ψυχο-συναισθηματικών αλλαγών τους. Η εφηβεία χαρακτηρίζεται από την κατάργηση των προηγουμένως καθιερωμένων κανόνων συμπεριφοράς και την απόκτηση νέων χαρακτηριστικών και κοινωνικών κανόνων. Το παιδί αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι ανήκει στον κόσμο των ενηλίκων, τα όρια της κοινωνίας επεκτείνονται, υπάρχει μια συνειδητοποίηση του εαυτού του και του «εγώ» του, αρχίζει η αυτοπραγμάτωση.
Όλες αυτές οι αλλαγές στην ψυχή και τη φυσιολογία της εφηβικής δύναμης να αλλάξουν τη στάση απέναντι στους συνομηλίκους και τους ενήλικες. Οι διαπροσωπικές σχέσεις των εφήβων κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου βασίζονται σε πολλούς παράγοντες.
Έχει αποδειχθεί εδώ και πολύ καιρό ότι στο σχηματισμό του «I-concept»και η προσωπική αυτοεκτίμηση, η οποία στο μέλλον έχει μεγάλη σημασία για την οικοδόμηση σχέσεων μεταξύ εφήβων, ένας σημαντικός ρόλος διαδραματίζεται από τις διαπροσωπικές σχέσεις στην οικογένεια του παιδιού. Σημαντικοί παράγοντες στην κοινωνικοποίηση ενός παιδιού είναι: το επίπεδο εκπαίδευσης των γονέων, το επάγγελμά τους, η ψυχολογική κατάσταση στην οικογένεια, ο υλικός πλούτος κ.λπ. Όλοι αυτοί οι παράγοντες, σε μεγάλο βαθμό ήδη από την παιδική ηλικία, προκαθορίζουν την πορεία της ζωής του παιδιού. Υπό την επίδραση αυτών των παραγόντων, καθώς και τη στάση απέναντι στο παιδί, η ανατροφή του γίνεται με τον καθορισμό προτεραιοτήτων ζωής. Η ανάπτυξη της προσωπικότητας ενός παιδιού επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από τη σχέση μεταξύ των γονέων. Στη συνέχεια, το στερεότυπο της συμπεριφοράς τους αντιγράφεται πλήρως όταν δημιουργούνται διαπροσωπικές σχέσεις στην εφηβεία. Εάν η ατμόσφαιρα στην οικογένεια είναι δυσμενής, οι γονείς τσακώνονται, δεν μπορούν να βρουν μια κοινή γλώσσα ή οι γονείς είναι αλκοολικοί, τοξικομανείς, όλα αυτά προβάλλονται περαιτέρω στο εφηβικό παιδί.
Αλλά ακόμη και σε κοινωνικά ευημερούσες οικογένειεςη εκπαίδευση μπορεί να πάει σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Εάν ένα παιδί δεν έχει δικαιώματα στην οικογένεια και η συμπεριφορά του ρυθμίζεται από κανόνες και απαγορεύσεις, τότε αυτό το παιδί μπορεί να εξελιχθεί σε μια αδύναμη, έλλειψη πρωτοβουλίας, υποδηλώσιμο πλάσμα που δεν μπορεί να είναι ένα πλήρες μέλος της κοινωνίας. Σε μια άλλη περίπτωση, όταν βασιλεύει η δημοκρατία στην οικογένεια, το παιδί μπορεί να γίνει ανεξάρτητο, να μπορεί να λαμβάνει αποφάσεις και να ενεργεί ως άτομο.
Ξεκινούν οι εφηβικές διαπροσωπικές σχέσειςνα σχηματιστεί σε ομάδες εθελοντών (εταιρείες φίλων) ή να σχηματιστεί από ενήλικες (σχολεία, κύκλους κ.λπ.). Σε μια ομάδα, κατά κανόνα, τα προσωπικά χαρακτηριστικά όλων των ατόμων αρχίζουν να εμφανίζονται, και εάν η ομάδα αποτελείται από παιδιά άνισα στην κοινωνική κατάσταση και την υλική ασφάλεια, τότε αρχίζουν οι συγκρούσεις. Η ομάδα χωρίζεται σε ομάδες των οποίων τα μέλη έχουν κοινά ενδιαφέροντα (όχι πάντα εποικοδομητικά). Έτσι, συνήθως, μια ομάδα από κοινωνικούς εφήβους με κοινωνικό χαρακτήρα που εμφανίζεται στη σχολική τάξη, οι οποίοι πίνουν αλκοόλ, καπνίζουν και εμφανίζουν άλλα χαρακτηριστικά αποκλίνουσας συμπεριφοράς. Υπάρχει επίσης μια ομάδα έφηβων κοριτσιών στην τάξη που είναι δημοφιλείς με το αντίθετο φύλο, κατά κανόνα, έχουν επιταχύνει τη σεξουαλική ανάπτυξη και είναι επιρρεπείς σε εκδηλώσεις «ενηλικίωσης». Η συμπεριφορά τους χαρακτηρίζεται από έλλειψη ντροπής, φωτεινά ρούχα και μακιγιάζ. Τέτοια κορίτσια δεν μελετούν καλά, δεν θέτουν τον εαυτό τους ως στόχο να αποκτήσουν εκπαίδευση ή να γίνουν ένα πλήρες μέλος της κοινωνίας.
Υπάρχουν επίσης έφηβοι στην ομάδα που διαφέρουνΗ ήσυχη συμπεριφορά τους, η ευκαμψία τους, είναι συχνά θύματα της αλκοολικής ομάδας εφήβων. Κατά κανόνα, αυτά είναι τα παιδιά των οποίων η συμπεριφορά ρυθμιζόταν συνεχώς από τις γονικές απαγορεύσεις. Συχνά έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, αποσύρονται και σιωπηρά, δεν έρχονται σε επαφή με συναδέλφους.
Η διαπροσωπική σχέση των εφήβων είναι μια πολύ περίπλοκη διαδικασία, η οποία διαμορφώνεται υπό την επήρεια πολλών παραγόντων, αλλά ο πιο σημαντικός ρόλος αυτής της διαδικασίας ανήκει στη σχέση γονέα-παιδιού στην οικογένεια.
