Вывих плеча – это травма самого различного pochodzenie, które jest bardzo powszechne we współczesnej medycynie. Przede wszystkim należy wyjaśnić, że ta patologia charakteryzuje strukturalne naruszenie ruchomych powierzchni jamy stawowej łopatki i głowy kości ramiennej w wyniku procesu patologicznego lub przemocy fizycznej. Jednak tutaj nie należy mylić zwichnięcia barku z podwichnięciem, ponieważ w tym drugim przypadku, pomimo dysfunkcji przystawania, obserwuje się kontakt powierzchni współpracujących.
Dlaczego występują dyslokacje?Istnieje wiele przyczyn, ale główne z nich wciąż spadają lub nadmierny wysiłek fizyczny na wyznaczonym ramieniu. Ważne jest, aby pamiętać, że przy zwichnięciu barku nie trzeba wykluczać powtarzających się zwichnięć, które już występują bez dużej przemocy, a czasem nawet we śnie. Ta anomalia nazywana jest „nawykowym zwichnięciem”.
Очень разностороннюю клиническую картину имеет zwichnięcie barku objawy są często takie same na wszystkich etapach takiej anomalii. Zasadniczo pacjenci skarżą się na silny ból i zakłócenie normalnej pracy stawu barkowego z powodu urazu. Ofiara nie jest w stanie utrzymać ręki po stronie poszkodowanej, ustawiając ją w mniej bolesnej pozycji. Ponadto, sądząc po zdjęciu rentgenowskim, wyraźnie widoczne odkształcenie stawu barkowego.
Jeśli zwichnięcie barku zostało odebrane dawno temu, to kapsułkastaw staje się znacznie gęstszy, grubszy i traci swoją dotychczasową elastyczność. W grubości stawu dominuje tkanka włóknista, która nie tylko pokrywa powierzchnie stawowe, ale także wypełnia wolne przestrzenie. W mięśniach okołostawowych dominują zanikowe i dystroficzne zmiany budowy. Im starsze zwichnięcie barku, tym bardziej zwyrodnienie tłuszczowe, zwłóknienie, zwyrodnienie chrząstki, stwardnienie błony maziowej, a nawet kostnienie stawów, co prowadzi do powstania rozległego ogniska patologicznego wymagającego natychmiastowej interwencji chirurgicznej.
Jeśli zwichnięcie zostało zdiagnozowane na zdjęciu rentgenowskimramię, leczenie musi być terminowe. Przede wszystkim dotknięty element należy szybko skorygować natychmiast po wyjaśnieniu diagnozy. Tutaj na ratunek przychodzi znieczulenie ogólne, które znacznie ułatwia ten bolesny dla ofiary zabieg. Jego brak jest uważany za zaniedbanie medyczne, ponieważ takie manipulacje wymagają maksymalnego rozluźnienia mięśni.
Obecnie znanych jest 50 metod, aby to wyeliminowaćnaruszenia. Jednak biorąc pod uwagę znieczulenie miejscowe według Meszkowa, warunkowo możliwe jest usystematyzowanie ich na trzy główne grupy, w tym metody dźwigniowe i fizjologiczne, a także metody pchające, a istotą tych ostatnich jest wepchnięcie głowy kości ramiennej do wspólna przestrzeń. W idealnym przypadku doświadczony traumatolog powinien posiadać takie umiejętności i umiejętnie łączyć wszystkie oferowane metody.
Czasami jednak zdarza się, że takie leczeniejest nieskuteczna, ponieważ połączenie nie może zostać przywrócone. Podobne zjawisko w traumatologii określa się jako nieredukowalne zwichnięcia barku, które występują na tle penetracji tkanek między stykającymi się płaszczyznami. Taką przeszkodą mogą być brzegi zerwanej i zgiętej torebki stawowej, uszkodzone mięśnie i ścięgna oraz elementy kostne. W takich przypadkach konieczne jest zastosowanie specjalnej szyny, a także włączenie do schematu leczenia leków przeciwbólowych, UHF i terapii ruchowej, a także aktywnych ćwiczeń w stawach ręki. Ogólnie zwichnięcie barku jest odwracalne i ma tendencję do dalszej normalizacji funkcjonowania uszkodzonego obszaru.
