Cukier we krwi i jego rola w funkcjonowaniu organizmu

Cukier we krwi jest jednym znajważniejsze stałe, które wskazują na stałość środowiska wewnętrznego w ciele. Jednocześnie mówiąc o tym pierwiastku, najczęściej mam na myśli poziom glukozy, ponieważ „cukier” obejmuje całą grupę substancji.

Tak więc ten wskaźnik pokazuje przede wszystkim, jak dobrze w ciele

od tego czasu odbywa się metabolizm węglowodanówglukoza jest paliwem dla komórek wszystkich tkanek i narządów. Wchodzi do organizmu w złożonych węglowodanach, które są dalej rozkładane w przewodzie pokarmowym, a dopiero potem dostają się do krwiobiegu. W związku z tym zawartość cukru we krwi zależy od obecności chorób żołądkowo-jelitowych, z powodu których następuje zmniejszenie wchłaniania glukozy. Jednocześnie jego część jest konsumowana przez organizm, a większość odkłada się w wątrobie w postaci glikogenu.

Insulina jest głównym hormonem, przez którypoziom cukru we krwi jest regulowany. Reguluje wychwyt glukozy przez komórki, a także syntezę glikogenu w wątrobie. Głównym antagonistą insuliny jest glukagon,

który jest hormonem trzustki. Gdy poziom cukru we krwi spadnie poniżej wymaganego poziomu, jest wydalany. Wzmacnia rozkład glikogenu, co ułatwia uwolnienie glukozy z magazynu. Ten sam efekt wywiera hormon wytwarzany przez nadnercza - adrenalina.

Ile cukru powinno znajdować się we krwi?

Najlepiej rano na czczo poziom cukru we krwipowinien wynosić co najmniej trzy i pół i nie więcej niż pięć i pół mmol / l. W przypadku stwierdzenia od 5,5 do 6,6 mmol / l, lekarze mówią o stanie granicznym, który wskazuje na tolerancję glukozy. W przypadku, gdy jego ilość wynosi 6,7 mmol / l i więcej,

lekarze przeprowadzają dokładne badanie na obecność choroby, takiej jak cukrzyca.

W takim przypadku należy wziąć pod uwagę niektóre funkcje,w którym poziom cukru we krwi może się zwiększyć lub zmniejszyć. Na przykład u niemowląt ilość cukru jest zmniejszona. Fakt ten wynika z fizjologicznych cech niemowląt. U niemowląt poziom cukru we krwi waha się od 2,8 do 4,4 mmol / l. U kobiet na stanowisku występuje fizjologiczna insulinooporność, więc mają one przesłanki do rozwoju specjalnego typu cukrzycy (ciążowa). Najczęściej wartość cukru powyżej 7,8 mmol / l notuje się między czwartym a ósmym miesiącem. Z reguły stan wraca do normy po porodzie.

Wzrost glukozy następuje pojedzenie, a także przy intensywnym stresie psychicznym i fizycznym. Przez krótki czas poziom ten może wzrosnąć w stanach patologicznych, na przykład z bólem, oparzeniami, napadami padaczkowymi, zawałem serca, dusznicą bolesną. Długotrwały wzrost ilości glukozy we krwi prowadzi do cukromoczu - jej pojawienia się w moczu. W takim przypadku stawia się diagnozę cukrzycy i lekarz decyduje, jak obniżyć poziom cukru we krwi.

W niektórych chorobach wręcz przeciwnieobniżenie poziomu glukozy. Może to być spowodowane uszkodzeniem miąższu wątroby, patologiami endokrynologicznymi, a nawet niedokładnościami w diecie. W przypadku, gdy komórki są stale w stanie głodu energii, może dojść do uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego.