Neurogenna dysfunkcja pęcherzajest naruszeniem normalnego funkcjonowania narządu. Patologia jest wystarczająco powszechna. W urologii i pediatrii pediatrycznej około 10% wszystkich chorób układu moczowego zajmuje ta dolegliwość. Jednocześnie zwiększa się ryzyko zmian w narządach układu typu wtórnego. Zaburzenie oddawania moczu spowodowane jest naruszeniem regulacji nerwowej na poziomie obwodowym lub centralnym. Następnie zastanów się, co stanowi neurogenną dysfunkcję pęcherza w młodym wieku.
Informacje ogólne
Pęcherz neurogenny u kobiet jest spowodowanytrudny poród, interwencje chirurgiczne o charakterze ginekologicznym, a także przewlekłe patologie narządów miednicy. Choroba może pojawić się nagle lub postępować stopniowo. Pęcherz neurogenny u mężczyzn często występuje na tle gruczolaka prostaty, a także po długotrwałej aktywności związanej z podnoszeniem ciężarów. Z patologią osoba obserwuje uwalnianie kropli moczu i niemożność utrzymania go w sytuacjach stresowych. Pęcherz neurogenny dziecka może mieć postać pierwotną. W tym przypadku dziedziczne patologie nerwowe działają jako czynnik prowokujący. Zaburzenia układu moczowego w młodym wieku mogą być wtórne. W tym przypadku powstawanie patologii następuje pod wpływem czynników egzogennych lub endogennych.
Formacja odruchowa
Dziecko ma w pełni kontrolowaną dojrzałą dietęoddawanie moczu powstaje w wieku 3-4 lat. System przechodzi przez kilka etapów rozwoju - od nieuwarunkowanego odruchu kręgosłupa do dobrowolnego odruchu. W regulację wypływu płynów zaangażowane są ośrodki podkorowe i korowe mózgu, strefy unerwienia rdzenia kręgowego w odcinku lędźwiowo-krzyżowym oraz sploty nerwów obwodowych. Pęcherzowi neurogennemu u dziecka towarzyszą zaburzenia procesów unerwienia i rezerwowego odsysacza. Patologia może wywołać wiele poważnych chorób. Należą do nich w szczególności przewlekła niewydolność nerek, odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie pęcherza moczowego, wodonercze, megaurethra, refluks pęcherzowo-moczowodowy.
Czynniki prowokujące
Neurogenna dysfunkcja pęcherzarozwija się w wyniku różnych zaburzeń neurologicznych. Prowadzą do zmniejszenia koordynacji aktywności zwieracza zewnętrznego lub wypieracza z gromadzeniem i wydalaniem płynu. Pęcherz neurogenny u dziecka może rozwijać się na tle organicznych uszkodzeń ośrodkowego układu nerwowego. Te z kolei mogą być wywołane przez urazy, patologie zapalno-zwyrodnieniowe i nowotworowe kręgosłupa, wady wrodzone, choroby rdzenia kręgowego i mózgu. Przepukliny kręgosłupa, urazy porodowe, dysgenezja i agenezja kości ogonowej i krzyżowej, porażenie mózgowe i inne to dolegliwości, z którymi rozwija się u dziecka pęcherz neurogenny. Prowadzą do całkowitego lub częściowego oddzielenia ośrodków i narządu nerwów rdzeniowych i nadrdzeniowych. Najczęściej patologia występuje u dziewcząt. Wynika to ze zwiększonego wysycenia estrogenem, co zwiększa wrażliwość receptorów wypieracza.
Klasyfikacja
Według zmian w odruchu pęcherzyka żółciowego,istnieje kilka rodzajów patologii. W przypadku pęcherza hiperrefleksyjnego występuje stan spastyczny na etapie gromadzenia się płynu. Patologii typu hyporeflex towarzyszy niedociśnienie wypieracza w fazie uwalniania. Charakteryzuje się występowaniem odruchu oddawania moczu, gdy funkcjonalna objętość pęcherza jest znacznie większa niż normalna dla wieku. W przypadku hiperrefleksji pojawienie się reakcji odnotowuje się na długo przed nagromadzeniem przepisanej ilości płynu. Patologia typu areflex jest uważana za najpoważniejszą. Towarzyszy mu niemożność samodzielnego skurczu przepełnionego i pełnego pęcherza oraz mimowolny akt opróżniania. Patologia jest również klasyfikowana zgodnie ze stopniem przystosowania wypieracza do zwiększającej się objętości płynu. Tak więc pęcherz neurogenny może być nieprzystosowany (niehamowany) i przystosowany. Istnieje również kilka postaci choroby. W szczególności w łagodnej postaci pacjent spontanicznie opróżnia pęcherz w sytuacjach stresowych. Objawy ciężkiej postaci to rozwój zespołów Hinmana - dyssenergia wypieracza-zwieracza, Ochoa - patologia twarzoczaszki. W formach umiarkowanych odnotowuje się niestabilność czynności narządu.
Obraz kliniczny hiperrefleksji
Co się dzieje, gdy jest niestabilnypęcherz moczowy? Objawy patologii przejawiają się w naruszeniach aktu opróżniania. Ich nasilenie i częstotliwość występowania są określane zgodnie ze stopniem uszkodzenia nerwów. Nadpobudliwość neurogenna zwykle dominuje u małych dzieci. W tym przypadku obserwuje się częste opróżnianie (do ośmiu razy dziennie) w małych ilościach, pilne (pilne) popędy, moczenie, nietrzymanie moczu. Pęcherzowi neurogennemu posturalnemu, którego objawy pojawiają się przy zmianie ciała z poziomej na pionową, towarzyszy częstomocz w ciągu dnia, a także niezakłócone gromadzenie moczu w nocy przy normalnej objętości porcji porannej. Wysiłkowe nietrzymanie moczu objawia się utratą niewielkiej ilości płynów. Zjawisko to może pojawić się podczas wysiłku fizycznego. Na tle dysenergii wypieracza i zwieracza występuje absolutne opóźnienie lub niepełne opróżnianie, a także oddawanie moczu (oddawanie moczu) podczas wysiłku.
Manifestacje hiporefleksji
Na tle tego typu patologii rzadkolub brak oddawania moczu z pełnym lub pełnym pęcherzem. Opróżnianie może być również powolne, z napięciem w ścianie otrzewnej. Często pojawia się uczucie niepełnego wydalania moczu. Wynika to z dużej objętości pozostałości (do 400 ml). U niektórych dzieci prawdopodobna jest paradoksalna ischuria, której towarzyszy niekontrolowane oddawanie moczu. Wynika to z rozwartego zwieracza zewnętrznego, który rozciąga się pod naciskiem przepełnionego narządu. W przypadku leniwego pęcherza odnotowuje się rzadkie oddawanie moczu, połączone z nietrzymaniem moczu, infekcjami dróg i zaparciami. W zaawansowanych stadiach patologii istnieje ryzyko zapalenia, upośledzenia przepływu krwi w nerkach, bliznowacenia miąższu i powstawania wtórnych zmarszczek nerkowych, przewlekłej niewydolności i miażdżycy nerek.
Diagnostyka
Kiedy pojawiają się zaburzenia oddawania moczukonieczne jest przeprowadzenie kompleksowego badania. Powinna angażować takich lekarzy jak pediatra, psycholog, neurolog, nefrolog, urolog. Diagnostyka obejmuje wykonanie wywiadu. Ujawnia się rodzinna predyspozycja do rozwoju patologii, czy były urazy, choroby układu nerwowego itp. Oceniane są również wyniki badań instrumentalnych i laboratoryjnych. W celu wykrycia infekcji i czynnościowych zaburzeń czynności nerek na tle patologii przeprowadza się biochemiczną analizę krwi i moczu, test według Nechiporenko, Zemnitsky'ego, a także analizę bakteriologiczną. Badanie urologiczne obejmuje USG. Nerki i pęcherz są badane z określeniem objętości resztkowej. Badanie obejmuje również diagnostykę rentgenowską. Wykonuje się urografię wydalniczą i przeglądową, cytografię mikcji. Wykonuje się również CT i MRI układu nerkowego, endoskopię i skanowanie radioizotopowe. Ocenę stanu pęcherza przeprowadza się monitorując dobową objętość i rytm spontanicznego oddawania moczu w normalnej temperaturze i reżimie picia. Wysoką wartość diagnostyczną w wykrywaniu choroby mają badania urodynamiczne stanu czynnościowego dolnych partii ustroju, uroflowmetria, pomiar ciśnienia wewnętrznego podczas naturalnego napełniania, elektromiografia, profilometria, cystometria (wsteczna). Echo-EG, EEG, MRI mózgu, prześwietlenie kręgosłupa i czaszki wykonuje się również w przypadku podejrzenia pęcherza neurogennego u dzieci. Komarowski w jednym ze swoich artykułów szczegółowo opisuje analizę kliniczną (OAM).
Działania terapeutyczne
Są przypisywane według typu, wagizaburzenia, choroby współistniejące. Z reguły stosuje się zróżnicowaną taktykę. Wielu ekspertów przepisuje leki homeopatyczne. Jednak są też lekarze, którzy nie ufają tym lekom. Na przykład Komarovsky nie zaleca środków homeopatycznych, jeśli u dzieci wykryto neurogenny pęcherz. Należy powiedzieć, że lekarz jest ogólnie sceptycznie nastawiony do tego rodzaju terapii. Jednak w praktyce istnieje wiele przypadków, w których homeopatia była bardzo skuteczna. Terminowa diagnostyka i odpowiednio dobrana taktyka terapii pozwalają szybko wyeliminować patologię.
Efekty lecznicze
Aby wyeliminować nadciśnienie, przepisuje się pacjentomM-antycholinergiczne. Należą do nich leki takie jak „Atropina”, „Oksybutynina” (dla pacjentów od piątego roku życia). Pokazano również trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (na przykład lek „Melipramina”), antagoniści Ca + (w tym leki „Nifedypina”, „Terodilina”), nootropy (wśród nich leki „Pikamilon”, „Pantogam”). Nalewki z serdecznika i kozłka lekarskiego są również zalecane w przypadku rozpoznania pęcherza neurogennego u dzieci. Leczenie środkami ludowymi pozwala zwiększyć skuteczność głównej terapii, a także złagodzić stan przy najmniejszym ryzyku, ponieważ ma minimalne skutki uboczne. W przypadku moczenia nocnego pacjentom w wieku od pięciu lat można przepisać analog steroidu antydiuretycznego neuroprzysadki - desmopresynę. Aby zapobiec rozwojowi infekcji, pacjentom zaleca się stosowanie małych dawek uroseptyków. Należą do nich w szczególności nitrofurany (lek „Furagin”), oksychinolony (lek „5-NOC”), fluorochinolony (kwas nalidyksowy), lek „Kanefron”, efekt immuno-korekcyjny (leki „Taktivin”, „Lewamizol”) . ...
Opcjonalnie
Aby złagodzić ten stan, jest przepisanyoddawanie moczu według harmonogramu w ciągu 2-3 godzin. Pokazano również regularne cewnikowanie, stosowanie cholinomimetyków, leków antycholinesterazowych, adaptogenów. Zalecane są kąpiele z leczniczą solą morską.
Metody operacyjne
Z neurogennym pęcherzem,interwencje endoskopowe. W szczególności wykonuje się przezcewkową resekcję szyjki narządu, wszczepienie kolagenu do ujścia cewki moczowej, iniekcje docewkowe i do wypieracza toksyny botulinowej. Wykonuje się również interwencje na zwojach nerwowych, które są odpowiedzialne za oddawanie moczu. Za pomocą cystoplastyki jelitowej pęcherz powiększa się.
