Понятие «суверенитет» в современном значении pochodzi z XIX wieku. Termin ten jest nierozerwalnie związany z takimi pojęciami jak „państwo”, „kraj”. W XIX wieku średniowieczne znaczenie słowa „suweren” obejmowało całe państwo, tworząc koncepcję „niepodległości”, a narody wyróżniały się jednocześnie. Przeczytaj więcej na temat suwerenności, koncepcji i rodzajów suwerenności - w dalszej części artykułu. Zacznijmy od definicji.
Definicja
Przed analizą typów suwerennościstan, przyjrzyjmy się bliżej koncepcji. Termin pochodzi od francuskiego souverainete, co oznacza „najwyższą władzę”. To jedna z podstawowych cech państwa, które daje prawo do prowadzenia polityki wewnętrznej i zagranicznej państwa bez interwencji obcych podmiotów (rządów, organizacji publicznych itp.).
Suwerenność i prawo międzynarodowe
Błędem jest sądzić, że suwerenność oznaczaabsolutne prawo do dysponowania w kraju. Wszystkie demokracje podlegają prawu międzynarodowemu. Oznacza to, że istnieją regulacje przyjęte poza danym krajem, ale mające nad nim władzę.
Weźmy jako przykład nasz stan.Najwyższym sądem w Rosji jest Sąd Najwyższy i Trybunał Konstytucyjny. Jest Europejski Trybunał Praw Człowieka. Znajduje się w Strasburgu we Francji. Zajmuje się sprawami opartymi na Konwencji Praw Człowieka. Jest to międzynarodowy normatywny akt prawny, który został ratyfikowany przez większość niepodległych krajów. Jeżeli w Strasburgu zostanie wskazane, że jakakolwiek tocząca się sprawa sądowa w Rosji była prowadzona z naruszeniem Konwencji, nasze sądy będą zobowiązane do unieważnienia przyjętych wyroków.
Nie oznacza to, że Rosja nie ma suwerenności.Nasz kraj dobrowolnie podpisał i ratyfikował umowy międzynarodowe, które pozwalają sądom międzynarodowym unieważniać rosyjskie decyzje. W każdej chwili możemy jednostronnie wycofać się z traktatu i zignorować decyzję Strasburga. Dobrowolne poddanie się jest przejawem polityki zagranicznej. Teraz więcej o rodzajach suwerenności. Dalej o tym.
Rodzaje suwerenności
Zatem każde niepodległe państwo ma prawo do niezależnej polityki wewnętrznej i zagranicznej. Wyróżnia się następujące rodzaje suwerenności:
- stan;
- Ludowy;
- Krajowy.
Suwerenność państwowa: tworzenie koncepcji
Pojęcie „suwerenności państwowej” rozwinęło się w latachpóźne średniowiecze. Służył do oddzielania państwa od kościoła. Na Zachodzie kościół był niezależną instytucją władzy. W przeciwieństwie do państwa nie posiadała granic terytorialnych i była formacją ponadpaństwową. Wraz z rozwojem władzy scentralizowanej pojawiła się potrzeba terytorialnej izolacji jednego monarchy od drugiego. Stąd wzięła się koncepcja suwerenności państwowej, w przeciwieństwie do suwerenności Kościoła.
Istota suwerenności państwowej
Władza państwowa jest na szczyciehierarchia. Podlegają mu wszystkie podsystemy i instytucje społeczne. Wyobraźmy sobie na chwilę, że suwerenność państwa została zniesiona. Nadejdzie era anarchii. Najwyższe instytucje kontrolujące i regulujące nie będą mogły istnieć. Jedno państwo zostanie podzielone na lokalne księstwa, klany, które będą ze sobą toczyć nieustanną wojnę. Sfery takie jak edukacja, ochrona zdrowia, bezpieczeństwo nie będą mogły funkcjonować. Bez ujednoliconego systemu zarządzania, norm, praw społeczeństwo nie będzie mogło istnieć w naszym zwykłym rozumieniu.
Negatywne konsekwencje braku suwerenności państwa
Historia zna wiele przykładów, kiedy ich nie byłojedno centrum władzy. Są to tak zwane okresy podwójnej władzy. Podobny przypadek w naszej historii miał miejsce w 1917 roku, od abdykacji Mikołaja II do Wielkiej Październikowej Rewolucji Socjalistycznej, kiedy to zwolennicy Lenina w pojedynkę wzięli władzę w swoje ręce. Eksperyment ilustruje fakt, że doszło do wojny światowej. Chaos w armii, nieprzestrzeganie rozkazów, sabotaż pracowników frontowych, kryzysy żywnościowe to tylko niewielka część problemów wywołanych anarchią. Dwa różne systemy władzy ostatecznie doprowadziły do krwawej wojny domowej, która w swoich ofiarach nie była gorsza od światowej.
Brak suwerenności państwowej,niezdolność władz do jej obrony wpływa negatywnie na całe społeczeństwo. Tak się stało, ale niestety nasza historia zna podobny eksperyment. Po rozpadzie ZSRR obrano kurs w kierunku liberalizacji, aw konsekwencji zniszczenia suwerenności państwowej w kraju. Władza, zgodnie z koncepcją reformatorów, miała reprezentować interesy społeczeństwa poza granicami kraju. W nim nie powinno być żadnych przejawów państwowości we wszystkich sferach społeczeństwa.
Doprowadziło to do katastrofalnych konsekwencji:„Niewidzialna ręka rynku” nie regulowała stosunków gospodarczych, zapanował głód, armia utraciła zdolności bojowe, organy ścigania nie były w stanie walczyć z przestępczością, nie było jednolitych standardów edukacyjnych. To tylko niewielka część problemów, jakie spotkały nasz kraj na początku lat 90. ubiegłego wieku.
Rodzaje suwerenności państwowej
Suwerenność państwowa ma dwa rodzaje:
- Wnętrze. Państwo ma wyłączne prawo do stanowienia prawa i legalnego użycia siły.
- Zewnętrzny. Państwo może samodzielnie prowadzić politykę zagraniczną w imieniu całego społeczeństwa. Wszyscy obywatele są zobowiązani do przestrzegania umów międzynarodowych podpisanych w imieniu władz państwowych.
Suwerenność ludowa
Nadal rozmawiamy o rodzajach suwerenności.Oprócz państwa politolodzy wyróżniają narodowe. Chodzi o to, że podmiotem władzy jest lud, czyli ludność zamieszkująca na stałe w kraju. Najważniejsze decyzje polityczne zależą od ludzi.
Pojęcie „suwerenności ludu” jest ściśle powiązanepojęcie demokracji. Ludzie, ludzie decydują o losie i charakterze swojego stanu. Rodzaje suwerenności nie są oficjalnie określone. Konstytucje RF nie wspominają o tym. Jednak Ustawa Zasadnicza kraju, w części 1 art. 3, mówi, że nosicielem suwerenności i źródłem władzy w naszym kraju jest wielonarodowy naród Federacji Rosyjskiej.
To nie przypadek, o którym wspomina Konstytucja„Wielonarodowi ludzie”. Oznacza to, że nie mamy dominującego narodu, do którego należy suwerenność ludu. Tak, w Rosji Rosjanie stanowią większość. Są narodem składowym państwa. Podkreślają to najwyżsi urzędnicy w kraju. Nie oznacza to jednak, że Rosjanie mają wyłączność na sprawowanie suwerenności ludu.
Ludzie korzystają z prawa do podejmowania decyzji za pomocą różnych demokratycznych instrumentów:
- referenda;
- wybory;
- pikiety, akcje;
- petycje;
- organizacje publiczne, partie polityczne itp.
Trudno jest zorganizować referenda dla wszystkichokazja. Utopia anarchisty Nestora Machno, polegająca na gromadzeniu za każdym razem chłopskich zgromadzeń, jest nie do zrealizowania w warunkach wielkich terytoriów i ogromnej populacji. W tym celu w krajach demokratycznych suwerenność ludu jest wykonywana przez przedstawicieli. Nasi obywatele nazywają ich „sługami ludu”.
Należą do nich, zgodnie z Konstytucją Federacji Rosyjskiej:
- Prezydent Federacji Rosyjskiej.
- Zgromadzenie Federalne Federacji Rosyjskiej.
- Parlamenty podmiotów Federacji Rosyjskiej.
- Przedstawicielskie organy samorządu terytorialnego.
- Jurorzy w sądach.
Suwerenność ludowa to prawo mieszkańców do decydowania o najważniejszych sprawach w państwie.
suwerenność narodowa
Temat „Typy suwerenności” kończymy tematem narodowym.Pojęcie to oznacza rzeczywistą manifestację suwerenności narodu. Każdy naród ma prawo decydować o swoim losie, rozwiązywać różne kwestie związane ze stowarzyszeniami narodowo-państwowymi itp.
Suwerenność narodowa przejawia się w zachowaniutożsamość, język, kultura. Obejmuje również prawo narodu do samostanowienia, zapisane w wielu międzynarodowych aktach prawnych, aż do oddzielenia terytorium jednego kraju od drugiego.
Uderzający przykład manifestacji narodowościsuwerenności służy oddzielenie Kosowa od Serbii. Region Kosowa był tradycyjnie terytorium Serbów. Jednak od wieków osiedlali się tu etniczni Albańczycy. Albańczycy z Kosowa stali się suwerennym narodem, który uważał Kosowo za swoją ojczyznę. Skorzystali z suwerenności narodowej i ogłosili niepodległość.
Prawo narodu do samostanowienia zostało również zapisanepierwsza konstytucja ZSRR. Sam Lenin nalegał na to, ponieważ byli przeciwnicy kierowani przez Stalina. Republikom narodowym przyznano prawo do swobodnego wystąpienia z Unii. Republiki Federacji Rosyjskiej nie mogą opuścić kraju zgodnie z Konstytucją, ale mają też suwerenność narodową. Przejawia się w polityce w republikach narodowych. Jedynym ograniczeniem jest to, że lokalne przepisy nie powinny być sprzeczne z przepisami federalnymi.
Zrozumieliśmy więc, czym jest suwerenność państwa. Omówiono pokrótce koncepcję, jej rodzaje. Podsumujmy.
Wyniki
Niepodległość Rosji, tj.Wolne prawo do prowadzenia polityki wewnętrznej i zagranicznej nazywa się „suwerennością Federacji Rosyjskiej”. Jego typy są następujące: państwowe, narodowe, ludowe. Nie ma między nimi wyraźnego rozróżnienia. Są to odrębne podsystemy jednej całości, co stanowi o niezależności kraju.
