Gimnastyka artystyczna zawsze wzywaświadomość idei lekkości, eleganckiego plastiku i kobiecego wdzięku. Ale co myślisz o męskiej gimnastyce artystycznej? Ten młody kierunek stawia dopiero pierwsze i bardzo pewne kroki w światowym sporcie. To prawda, że już wywołało burzę oburzenia i krytyki ze strony ekspertów i zwykłych widzów. Gdzie i kiedy pojawiła się gimnastyka artystyczna mężczyzn? Czy ma przyszłość?
Występowanie
W 1985 roku mistrzostwa świata odbyły się w Tokio (Japonia). To wtedy mężczyźni po raz pierwszy podeszli do dywanu, demonstrując swoją sztukę. Młodzi ludzie ubrani byli w obcisłe garnitury i pod każdym względem podciągali się do rytmu muzyki, co bardzo zaskoczyło publiczność z Europy. Zbyt surowo wtedy dostrzegali zastępowanie kobiecego plastiku męskimi tańcami z kijami.
Japońska publiczność entuzjastycznie przyjęła mężczyznrytmiczna gimnastyka. I nie jest to zaskakujące! Rzeczywiście, na długo przed pojawieniem się nowoczesnych trendów sportowych, Kraj Kwitnącej Wiśni aktywnie ćwiczył ćwiczenia z różnymi przedmiotami, aby poprawić ciało i ducha mężczyzny.
Tradycja narodowa stała się wyjątkowaszkoły, do których wysyłano dzieci w młodym wieku. Tam pomagano im rozwijać elastyczność, węch, dotyk i inne zdolności fizyczne. Jednym z najwyraźniejszych przykładów takich szkół jest Shinobi (lub szkoła ninja).
Stać się
Niestety, w odległych latach 80. XX wieku artystyczny męskigimnastyka nie została doceniona. A społeczność sportowa wcale nie wierzyła, że z tego kierunku może przyjść coś wartościowego. Pod wieloma względami sprzyjała temu dominacja akrobatyki w gimnastyce.
Niedawno brakowało świeżo upieczonych gimnastyczekplastyczność i emocjonalność, które są uznawane za znak rozpoznawczy tego sportu. Było jasne, że nadal mają do wykonania poważną pracę nad techniką i rozwojem zdolności fizycznych. Ale czy mężczyźni są gotowi na taki eksperyment? Czas pokazał, że jesteśmy gotowi. Od 30 lat dokonuje się prawdziwa rewolucja w świadomości i treningu sportowym. Oprócz Japonii na liście pionierów znajdują się Chiny i Korea.
Funkcje
Dzisiejsza gimnastyka artystyczna mężczyzn madwa kierunki: hiszpański i japoński. Pierwsza przypomina zwykłą kobiecą gimnastykę. Oto wszystkie te same legginsy, cekiny, piłki, obręcze, wstążki, kije i ten sam system ocen. Pod względem techniki wykonania kierunek ten jest jak najbardziej zbliżony do kobiecego formatu. Nawiasem mówiąc, rozwinął się w połowie 2000 roku. Następnie chłopaki otrzymali oficjalne pozwolenie na udział na równych zasadach z dziewczynami w mistrzostwach kraju.
Japoński styl jest znacznie starszy i łączygimnastyka i akrobatyka. Poziom trudności jest tutaj wysoki. Tylko mężczyźni mogą go wyciągnąć. Inne to kostiumy (bardziej brutalne obrazy, zamiast legginsów - spodnie), zasady oceniania i rekwizyty do spektakli.
Powszechnie używane są trzy przedmioty: pierścionek, buława i laska. W ich wyborze możesz wziąć pod uwagę japońską tradycję. Laska to kij, a pierścień i maczuga to odpowiednio tarcza i miecz. Jedyną cechą łączącą kierunek żeński i męski jest lina. Jest również używany do przedstawień. Jednak podejście do choreografii jest inne. Liczby damskie są lekkie i elastyczne. Z drugiej strony mężczyźni są wojowniczy i wysportowani.
Dystrybucja
Zainteresowany śladami krajów azjatyckichmęska gimnastyka artystyczna w Rosji. Kierunek japoński został tutaj rozwinięty i wysoko oceniony. Irina Viner, zaszczycona trenerka i nauczycielka Federacji Rosyjskiej, aktywnie ją dzisiaj promuje. Sami sportowcy w odniesieniu do nowego rodzaju sportu nalegają na stosowanie „gimnastyki rytmicznej” zamiast definicji „rytmicznej”.
W przedstawieniach są elementy akrobatyczne (skaczące). Od 2005 roku rosyjskie gimnastyczki zaczęły brać udział w międzynarodowych zawodach i już odniosły spore sukcesy.
Krytyka i stereotypy
Męska gimnastyka artystyczna nie była od razuakceptowane przez społeczność sportową i opinię publiczną. Faceci w leginsach są dalecy od idei brutalności i męskości. Nawet dziś ten kierunek wciąż balansuje na styku krytyki i aprobaty, ponieważ nie jest oficjalnie uznawany przez Międzynarodową Federację Gimnastyczną.
W Rosji obrona silnej połowy wIrina Viner wstała podczas gimnastyki artystycznej. Jej zdaniem kobiety z powodzeniem realizują się w piłce nożnej, boksie i podnoszeniu ciężarów. Dlaczego więc mężczyźni nie mogą uprawiać gimnastyki artystycznej ?!
Stereotyp o męskiej gimnastyce artystycznej - że to jest nienormalne i nienaturalne -wspólne wysiłki trenerów i sportowców są stopniowo wymazywane. Ważnym argumentem jest tutaj stosunek do brutalnego japońskiego trendu, który jest naprawdę przeznaczony dla mężczyzn.
Znani mistrzowie
Pomimo długiego sprzeciwu opinii publicznej,nowy kierunek sportu znalazł jednak swoich rewolucyjnych bohaterów. W stylu hiszpańskim Ruben Orihuela został pierwszym mistrzem i „ojcem” tego sportu. Z jego inicjatywy, przy jego bezpośredniej pomocy i udziale, w 2009 roku odbyły się pierwsze mistrzostwa w gimnastyce mężczyzn.
Dziś sportowiec jest często nazywany Hiszpanem.Billy Eliot za przeciwstawienie się konserwatywnemu i notorycznemu myśleniu społeczeństwa. Udowodnił, że mężczyźni również podlegają elastyczności i romantycznej swobodzie.
W Rosji, w kierunku japońskim, Aleksander Buklov i Yuri Denisov otrzymali wysokie oceny i nagrody. Na mundialu 2005 w Tokio zdobyli pięć medali: trzy złote, srebrne i brązowe.
Interesujące fakty
- Współczesna gimnastyka artystyczna dla mężczyznrozwija się w ośmiu krajach: Japonii, Korei, Malezji, Kanadzie, USA, Meksyku, Australii i Rosji. Wszystkie zawody odbywają się pod auspicjami Międzynarodowej Federacji Gimnastycznej. W 2009 roku gimnastyczki zostały przyjęte na Olimpijski Festiwal Młodzieży w Helsinkach.
- Pytanie brzmi, czy istnieje męska gimnastyka artystycznamiejsce w programie olimpijskim pozostaje bez odpowiedzi. Czas, jak mówią, pokaże. Ale w 2009 roku Irinie Viner udało się uzyskać zatwierdzenie w Karcie Federacji Wszechrosyjskiej punktu dotyczącego rozwoju męskiej gimnastyki rytmicznej w Rosji. Kolejnym krokiem było wprowadzenie tego sportu na szkolne lekcje wychowania fizycznego. A w przyszłości planowane jest otwarcie specjalnych szkół sportowych.
- Wnuki Iriny Viner we wczesnym wieku zostały przydzielone do męskiej gimnastyki artystycznej. To prawda, że jeden z nich poszedł na karate, ale drugi nadal rozwija się w tym kierunku.
Kilka słów na końcu
Być albo nie być męskim artystągimnastyka? To główne pytanie dla ekspertów, sportowców i widzów. W połowie 2000 roku ukazało się kilka filmów protestujących przeciwko zatwierdzeniu nowego kierunku w sporcie. Ta reakcja była spowodowana w szczególności przez hiszpański styl gry.
W ramach kompromisu dzisiaj istnieje opcjatworzyć mieszane pary gimnastyków (jak w łyżwiarstwie figurowym czy pływaniu synchronicznym), z pominięciem tworzenia tylko męskiej gimnastyki. Ale to wszystko nadal pozostaje na poziomie eksperymentalnym. W międzyczasie Irina Viner i jej podopieczni nadal doskonalą swoje umiejętności w japońskiej gimnastyce rytmicznej i wprowadzają w nią młodsze pokolenie.
