George Kelly jest znanym amerykańskim psychologiem. Zdobył popularność dzięki opracowanej koncepcji dotyczącej aktywności poznawczej jednostki.
Krótka biografia
George Kelly z licencjatem z fizykii matematyki zmieniły kierunek jego zainteresowań. Zaczął studiować problemy społeczne. Po obronie pracy magisterskiej naukowiec przez kilka lat wykładał. Następnie uzyskał tytuł licencjata z edukacji na Uniwersytecie w Edynburgu. Na State University of Iowa George Kelly obronił swoją rozprawę doktorską. Kilka lat przed wybuchem II wojny światowej zorganizował program mobilnych poradni psychologicznych. Stanowiły bazę do ćwiczeń studentów. Podczas wojny Kelly był psychologiem lotniczym. Po zakończeniu walk został profesorem i dyrektorem programowym psychologii klinicznej na Ohio State University.
Teoria konstruktora osobistego
JOT.Kelly opracował koncepcję, zgodnie z którą kształtowanie procesów umysłowych jednostki odbywa się na podstawie tego, jak dana osoba przewiduje („modeluje”) nadchodzące wydarzenia. Autorka postrzegała ludzi jako badaczy, którzy nieustannie tworzą własny obraz rzeczywistości, wykorzystując własną strukturę skal kategorialnych. Zgodnie z tymi modelami osoba stawia hipotezy dotyczące nadchodzących wydarzeń. W przypadku, gdy założenie nie zostanie potwierdzone, następuje restrukturyzacja w takim czy innym stopniu systemu wag. Pozwala to zwiększyć poziom adekwatności nadchodzących prognoz. Tak właśnie wierzył George Kelly, poznawcza teoria osobowości. Badacz opracował również specjalną zasadę metodologiczną. Nazywa się to „siatką repertuarową”. Z ich pomocą powstały metody diagnozowania specyfiki indywidualnego modelowania rzeczywistości. Następnie w różnych dziedzinach psychologii zaczęto z powodzeniem stosować metody opracowane przez George'a Kelly'ego.
Teoria poznawcza
W latach dwudziestych XX wieku badacz używał w swoiminterpretacje psychoanalityczne pism klinicznych. George Kelly był zdumiony łatwością, z jaką pacjenci postrzegali koncepcje Freuda. Jednocześnie sam uważał swoje pomysły za absurdalne. W ramach eksperymentu George Kelly zaczął zmieniać interpretacje, jakie otrzymywali jego pacjenci, zgodnie z różnymi szkołami psychodynamicznymi. Okazało się, że ludzie w równym stopniu postrzegają proponowane im zasady. Ponadto pacjenci byli skłonni do zmiany swojego życia zgodnie z nimi. Zatem ani analiza konfliktów dzieci według Freuda, ani badanie samej przeszłości nie ma decydującego znaczenia. Dokładnie taki wniosek wyciągają wyniki eksperymentu George'a Kelly'ego. Teoria osobowości była związana ze sposobem, w jaki jednostka interpretowała swoje doświadczenia i przewidywała przyszłe wydarzenia. Koncepcje Freuda odniosły sukces w badaniach, ponieważ zburzyły wzorce myślenia pacjentów. Zaproponowali, że zrozumieją wydarzenia w nowy sposób.
Przyczyny zaburzeń
George Kelly wierzył, że lęk i depresjaludzie powstają w wyniku wpadnięcia w pułapkę nieadekwatnych i sztywnych kategorii swojego myślenia. Na przykład niektórzy uważają, że autorytety mają rację w każdej sytuacji. Pod tym względem krytyka takiej osoby będzie przygnębiająca. Każda technika użyta do zmiany tego ustawienia będzie miała wpływ. Jednocześnie skuteczność jest zapewniona niezależnie od tego, czy opiera się na teorii łączącej to przekonanie z kompleksem Edypa, z potrzebą duchowego mentora, czy też z lękiem przed utratą miłości i troski rodziców. W ten sposób Kelly doszedł do wniosku, że konieczne jest stworzenie technik, które bezpośrednio korygują nieodpowiednie wzorce myślenia.
Terapia
Kelly zachęcała pacjentów do bycia świadomym swoichinstalacje i sprawdź je w rzeczywistości. Na przykład pewna kobieta odczuwała niepokój i strach na myśl, że jej opinia może nie zgadzać się z wnioskami męża. Niemniej Kelly nalegała, aby spróbowała wyrazić swoje przemyślenia w jakiejś kwestii mężowi. W efekcie pacjentka przekonała się w praktyce, że nie stanowi to dla niej zagrożenia.
Wniosek
George Kelly został jednym z tych psychoterapeutówktórzy jako pierwsi próbowali zmienić bezpośrednie myślenie swoich pacjentów. Ten cel leży u podstaw wielu dzisiejszych technik. Wszystkich łączy termin „terapia poznawcza”. Jednak we współczesnej praktyce takie podejście prawie nigdy nie jest stosowane w czystej postaci. Wdrażane są głównie techniki behawioralne.
