Przestrzeń osobista osoby

Oczywiście wszyscy żyjemy w społeczeństwie, ale każdy z nasPotrzebujemy jakiegoś nienaruszalnego terytorium, na którym będziemy mogli czuć się bezpiecznie. Przestrzeń osobista jest głównym warunkiem normalnego funkcjonowania ludzkiej psychiki. Dlatego określenie i utrzymanie jej granic jest bardzo ważne w życiu każdego z nas.

Powody, dla których potrzebujemy własnej strefy komfortu

Sama idea terytorium osobistego odchodzima swoje korzenie w odległej przeszłości i kojarzy się ze światem zwierząt. Etolog Lorenz Conrad (naukowiec badający genetycznie zdeterminowane zachowania zwierząt i ludzi) argumentował, że obecność indywidualnej przestrzeni wiąże się z agresją u stad zwierząt lub ptaków. Na przykład szpaki siadają w pewnych odstępach na drutach. Odległość między nimi jest dokładnie równa ich możliwościom dotarcia do siebie dziobami. Jeśli zwierzę nie jest agresywne, nie potrzebuje przestrzeni osobistej.

Wynika z tego, że zwierzę tak samo potrzebuje pewnego rodzaju terytorium osobistego, jak spodziewa się jakiejkolwiek agresji w jego kierunku.

W takim czy innym stopniu ludzie są również towarzyscy.indywidualnością, zatem wniosek, jaki wyciągnął Konrad Lorenz, odnosi się do niego. Na przykład, gdy córka podchodzi do matki i ją przytula, matka nie myśli o tym, że dziecko narusza jej przestrzeń osobistą. Ale ta sama kobieta czuje się zupełnie inaczej, gdy zostaje przytulona przez nieznanego kolegę. Dlaczego to się dzieje? Jakie są granice naszej indywidualnej przestrzeni? Jakie czynniki wpływają na ich powstanie? W artykule omówiona zostanie przestrzeń osobista człowieka i jej rodzaje.

Granice

Przestrzeń osobista lub indywidualna to strefa, w której człowiek czuje się bezpiecznie i komfortowo. W zależności od stopnia znajomości z ludźmi wyróżnia się następujące granice strefy komfortu:

• Od 15 do 45 centymetrów to odległość wygodna w komunikacji z dziećmi, partnerem i bliskimi przyjaciółmi.
• Od 46 centymetrów do 1 metra to dopuszczalna odległość podczas komunikowania się z kolegami, sąsiadami i kolegami z klasy.
• Od 1 metra do 3,5 metra - psychologowie nazywają tę przestrzeń „strefą społeczną”, czyli wygodną przestrzenią do komunikacji z ludźmi w transporcie, na przystanku autobusowym.
• Aby komunikować się z dużą grupą, wymagana jest odległość większa niż 3,5 metra.

Wskaźniki wpływające na wyznaczanie granic

Ustanowienie ograniczeń zależy przede wszystkim od cech osobistych samej osoby. Oto na przykład wskaźniki, które wpływają na określenie stref komfortu:

• Typ postaci osoby.Ludzie zamknięci, zamknięci na świat zewnętrzny, potrzebują samotności. Osoby otwarte i towarzyskie często naruszają przestrzeń osobistą innych i pozwalają obcym na penetrację ich strefy komfortu.
• Stopień pewności siebie.Osoby samowystarczalne i pewne siebie nie naruszają granic przestrzeni osobistej drugiej osoby. Na przykład żona nigdy nie sprawdzi telefonu męża. Oznacza to, że im niższy poziom samooceny, tym bardziej osoba pozwala sobie na naruszenie indywidualnej strefy innej osoby i pozwala to zrobić w stosunku do siebie.
• Lokalizacja.Mieszkańcy metropolii mają bardziej zawężone granice własnej przestrzeni niż mieszkańcy małych miast. Ponadto uważa się, że Południowcy są mniej gorliwi w stosunku do swojej osobistej strefy komfortu niż mieszkańcy Północy.
• Rodzina i kultura.Są rodziny, w których granice strefy osobistej są praktycznie zatarte. Osoba, która dorastała w takim środowisku, z reguły może wypowiadać się na każdy temat bez poczucia dyskomfortu i zawstydzenia. Jeśli dziecko dorastało w rodzinie, w której szanowano osobistą strefę komfortu, bardzo trudno jest mu otwarcie mówić o aspektach swojego życia osobistego lub rozmawiać o innych.

Naruszenie przestrzeni indywidualnej

Każde naruszenie Twojej osobistej strefy komfortu prowadzi do irytacji. Powodem jest to, że człowiek wyznaczając granice, chce się chronić zarówno na poziomie psychicznym, jak i fizycznym.

Niektórzy ludzie czują się komfortowo, komunikując się na odległość, aleniektórzy nie. Jest to szczególnie trudne dla osób, które potrzebują dystansu od innych. Na koncertach, w transporcie, w pracy, w windzie doświadczają paniki, irytacji i obrzydzenia. A jeśli porównać każde naruszenie ich przestrzeni osobistej z policzkiem, to trudno sobie wyobrazić, ile takich klapsów otrzymuje w ciągu dnia. Długo odczuwają stres.

Co możemy powiedzieć o dziecku, do którego nieustannie podchodzi się z uściskami i pocałunkami? A potem mówią, że to kapryśne i niekontrolowane dziecko.

Naruszenie przestrzeni osobistej zawsze prowadzi do dyskomfortu psychicznego, co skutkuje stresem, depresją i bezsennością. I nie ma znaczenia, czy jest to dorosły, czy dziecko.

Dlaczego warto nauczyć się chronić swoją przestrzeń?

Wkraczanie w strefę komfortu innej osoby lub ignorowanie osobistych granic zawsze prowadzi do konfliktów i agresji.

Negatywność może być skierowana zarówno w stronę sprawcy,i tak dalej u siebie. Człowiek zaczyna obwiniać się za wszystkie problemy. Pojawia się wewnętrzny dyskomfort, który stopniowo niszczy go jako osobę. Ponadto daje zły przykład swojemu dziecku, które w wieku dorosłym również zniesie niechciane ataki, gdyż nie wie, jak się przed nimi bronić.

Osoby, które mają trudności z radzeniem sobie z granicami, zawsze mają problemy psychiczne i różnego rodzaju choroby.

Co robić

Oto kilka wskazówek, które pomogą chronić Twoją przestrzeń osobistą:

• Naucz się mówić „nie” nawet bliskim.
• Porzuć na zawsze poczucie winy, bo właśnie to jest doskonałym środkiem manipulacji.
• Unikaj znajomości podczas komunikowania się.
• Nie staraj się zadowolić wszystkich i być dobrym dla wszystkich.
• Traktuj krytykę prawidłowo.
• Nie pozwól nikomu manipulować Tobą.
• Staraj się nie reagować na prowokacje.
• Podczas komunikacji zawsze zachowuj dystans fizyczny.
• Unikaj nadmiernej szczerości.
• Staraj się być uczciwy.

Przestrzeń indywidualna jest strefąpokój i bezpieczeństwo. Nie należy naruszać granic komfortu innych ludzi, wtrącając się w ich życie, udzielając rad, wtedy łatwo będzie zachować dystans i nie pozwalać innym przekraczać granic tego, co dozwolone.

Rodzaje osobistej strefy komfortu

Indywidualna przestrzeń ma inne wymiary oprócz fizycznego. Powszechne są następujące formy:

• Przestrzeń podmiotowa lub własność prywatna to rzeczy, obiekty, do których tylko my mamy dostęp. Na przykład komputer osobisty, komputer stacjonarny, biuro, łóżko i tak dalej.
• Przestrzeń mieszkalna to osobiste miejsce, w którym możesz odpocząć, odpocząć i poczuć się bezpiecznie. To nie musi być Twój własny dom czy mieszkanie, może to być Twój własny kącik, Twoja własna część pokoju.
• Przestrzeń danych osobowych to prawo do prywatności. Nie możesz czytać listów, SMS-ów innych osób ani przeglądać swojego telefonu komórkowego. Każdy człowiek ma prawo do prywatności.
• Osobista przestrzeń emocjonalna to uczucia, których doświadczamy z własnej woli.
• Czas osobisty to czas wolny od obowiązków i pracy, który możesz wykorzystać według własnego uznania.

Męskie i żeńskie podejście do pojęcia „przestrzeni osobistej”

Mężczyźni intuicyjnie strzegą granic swojego komfortu. Wiedzą, jak to zrobić zarówno fizycznie, jak i werbalnie. Ich jasne ograniczenia jasno pokazują, jak niezawodnie chroniona jest przestrzeń prywatna.

Kobiety mają problemy z naruszaniem granic.Wynika to z faktu, że natura pięknej połowy ludzkości jest podwójna. Z jednej strony chcą rozpuścić się w swoim wybranym, a z drugiej strony pozwalają sobie na wiele niedopuszczalnych rzeczy.

Zaczynają wytrwać i właśnie w tym poświęceniu leży różnica między mężczyzną i kobietą.

Strefa komfortu każdego partnera w związku

Partnerzy czasami muszą zostać sam na samsię. Kiedy w parze panuje szacunek, nie pojawiają się problemy z naruszeniem granic przestrzeni osobistej w związku. A jeśli nagle prawa jednego z partnerów zaczną być naruszane, to trzeba zacząć nad tym pracować.

Zawsze musisz zacząć od siebie, to jedyny sposóbDaj bliskiej osobie znać, jak ważne jest szanowanie granic osobistych: telefonu, poczty elektronicznej, portali społecznościowych, spotkań ze znajomymi.

W relacjach osobistych należy szukać kompromisów. Trzeba umieć rozmawiać i negocjować, a wtedy nie będzie problemów z naruszeniem przestrzeni osobistej.