M. Yu Lermontow "Zbieg": krótkie podsumowanie wiersza

Oparty na legendzie o górach, słyszanej na KaukazieLermontow napisał swój wiersz. „Ścigany” (podsumowanie zostanie przedstawione w artykule) to praca opowiadająca o tchórzu i zdrajcy Garunie, który rzucił ojca i braci na pole bitwy, stracił miecz i karabin, uciekł w góry z dala od bitwy, ratując jego bezwartościowe życie. Wiersz został rzekomo napisany między 1840 a 1841 rokiem. Dokładna data powstania nie zachowała się, ale to właśnie w tym okresie Michaił Juriewicz przebywał na Kaukazie, zapoznał się z obyczajami Czerkiesów, na własne oczy widział krwawe bitwy.

Ucieknij z pola bitwy

Podczas bitwy zginęli wszyscy Czerkiesi, w tymw tym ojciec i dwóch braci Haruna. Młody człowiek pozostał przy życiu i zamiast pomścić przelaną krew, uciekł. Krewni zginęli za wolność i honor, ale Garunowi to nie jest znane, jego własne życie jest dla niego ważniejsze, rozumie, że powinien był się zemścić, ale zapomina o obowiązku i wstydzie. Alpiniści mieli tradycję - ocaleni powinni brać i grzebać poległych w bitwie i nie zostawiać ich na wyśmiewanie się przez wrogów, Lermontow wiedział o tym. Wiersz „Ścigany” przez wieki gloryfikował tchórza, bo Czerkiesi nie zapominają zarówno o dzielnych wojownikach, jak i zdrajcach.

Pogarda dla przyjaciela i ukochanej

Haroun, przemykając między skałami, podszedł do swojegorodzimy aul. Został przywitany spokojem i ciszą, ponieważ nikt oprócz niego nie wrócił z bitwy. Młody człowiek postanowił znaleźć schronienie u swojego starego przyjaciela Selima, leżał na lawie, pokonany przez chorobę i umierał, więc nie rozpoznał przybysza. Sam Haroun opowiedział mu o bitwie, że wszyscy zginęli i tylko on przeżył. Selim miał nadzieję usłyszeć dobre wieści jeszcze przed śmiercią, ale rozmowa z zbiegiem obudziła w nim krew wojownika. Umierający gardził tchórzem i wypędził go z domu. O tym pisze w swojej twórczości Lermontow.

Uciekinier (podsumowanie wiersza nie jest w stanieprzekazać wszystkie swoje nieszczęścia), a potem przypomniał sobie o swojej ukochanej. Dziewczyna czekała na niego dzień i noc, młody człowiek miał nadzieję, że mimo tchórzostwa go zaakceptuje. Gdy tylko Harun zbliżył się do znajomej sakli, usłyszał starą piosenkę, którą śpiewał jego ukochany. Sztuka ludowa została również wykorzystana w wierszu „Ścigany” M. Yu. Lermontowa. Piosenka mówiła o młodym mężczyźnie, którego dziewczyna eskortowała na wojnę, instruując go, by był odważny, ponieważ ten, kto nie pokona wroga i zdradzi własną wolę, zginie bez chwały, jego kości nie zostaną nawet pogrzebane przez zwierzęta. Słysząc to, Garun odszedł z domu swojej ukochanej, miał tylko nadzieję na przebaczenie swojej matki.

Niesławna zagłada

Nawet rodzice nie wybaczają ojczyźnie zdrady - o tymLermontow napisał swój wiersz. Zbieg (streszczenie pozwala zapoznać się z pracą, ale lepiej przeczytać ją w oryginale) liczył na adopcję przez matkę. Zapukał do domu ojca, błagając, żeby go otworzył. Jego matka czeka na niego z wojny, ale na nią nie czeka. Dowiedziawszy się, że jej mąż i dwóch synów nie żyje, kobieta pyta, czy Harun ich pomścił. Młody człowiek mówi, że nie, ale spieszył się, by pocieszyć matkę, aby rozjaśnić jej starość. Odmawia takiemu synowi, ponieważ zhańbił całą rodzinę. Przez całą noc pod oknem słychać było błagania, aż sztylet powstrzymał wstyd nieszczęśnika. Lermontow nie precyzuje, czy Garun się zabił, czy ktoś inny go ukarał. „Ścigany” (omówiliśmy teraz krótkie podsumowanie pracy) to wiersz, który stał się przypomnieniem haniebnej śmierci wszystkich tchórzy i zdrajców ojczyzny. Zwłoki Garuna nie zostały nawet wniesione na cmentarz, jego krew była lizana przez psy na podwórku.