"Баллада" – это слово, пришедшее в русский słownictwo z języka włoskiego. Jest tłumaczone jako „taniec”, od słowa „ballare”. Dlatego ballada to piosenka taneczna. Takie dzieła zostały napisane w formie wiersza i było wiele wierszy. Warto zauważyć, że były wykonywane tylko z jakimś akompaniamentem muzycznym. Ale z czasem przestali tańczyć do ballad. Potem całkowicie się przekształcili. Wiersze balladowe zaczęły mieć epickie i bardzo poważne znaczenie.
Podstawa gatunku
Co to jest ballada w literaturze?Po pierwsze, jest to jeden z najważniejszych poetyckich gatunków romantyzmu i sentymentalizmu. Świat malowany przez ballady poetów jest tajemniczy i tajemniczy. Działają w nim niezwykli bohaterowie z wyraźnymi i jasno wyrażonymi postaciami.
Nie można nie zauważyć takiej osoby jak RobertBurns, który został założycielem tego gatunku. Człowiek zawsze był w centrum tych dzieł, ale poeci, którzy pracowali w XIX wieku, którzy wybrali ten gatunek, wiedzieli, że siły ludzkie nie zawsze mogą dać możliwość odpowiedzi na każde pytanie i stać się pełnoprawnym właścicielem własnego przeznaczenia. Dlatego często ballada jest wierszem opowiadającym o rocku. Do takich dzieł należy „Król lasu”. Został napisany przez poetę Johanna Wolfganga Goethego.
Wielowiekowe tradycje
Warto zauważyć, że ballada to gatunek, któryprzeszedł zmiany i nadal je znosi. W średniowieczu utwory te stały się piosenkami o tematyce domowej. Rozmawiali o nalotach rabusiów, odważnych wyczynach rycerzy, historycznych wojowników, a także o wszelkich innych wydarzeniach, które dotyczyły życia ludzi. Należy zauważyć, że każda ballada zawsze opierała się na konflikcie. Mogłoby się to wydarzyć między kimkolwiek - dziećmi i rodzicami, młodym mężczyzną i dziewczynką, z powodu inwazji wrogów lub nierówności społecznych. Ale fakt pozostaje faktem - był konflikt. A w średniowieczu był inny moment. Następnie emocjonalny wpływ tych dzieł literackich opierał się na fakcie, że dramatyczny konflikt między śmiercią a życiem pomógł zrozumieć znaczenie esencji i bytu.
Zniknięcie gatunku literackiego
Jak dalej rozwija się ballada?To ciekawa historia, ponieważ przestaje istnieć jako gatunek literacki w XVII i XVIII wieku. W tym okresie na scenach teatralnych wystawiano sztuki o charakterze mitologicznym lub te, w których opowiadano bohaterom historii starożytnej. A wszystko to było bardzo dalekie od życia ludzi. A nieco wcześniej powiedziano, że centrum ballady to ludzie.
Ale w następnym wieku, w XIX, znowu balladapojawił się zarówno w literaturze, jak i sztuce muzycznej. Teraz przekształciła się w gatunek poetycki, otrzymując zupełnie inne brzmienie w twórczości takich autorów, jak Lermontow, Puszkin, Heine, Goethe i Mitskevich. W literaturze rosyjskiej pojawił się na samym początku XIX wieku, kiedy wrócił do Europy. W Rosji w tym czasie tradycje pseudoklasycyzmu szybko upadały z powodu romantycznej poezji niemieckiej. Pierwszą balladą rosyjską był utwór „Thunderbolt” (autor - GP Kamieniew). Ale głównym przedstawicielem tego gatunku literackiego jest V.A. Żukowski. Nadano mu nawet odpowiedni przydomek - „balladista”.
Ballada w Anglii i Niemczech
Należy zauważyć, że niemiecki i angielskiballada miała niezwykle mroczny charakter. Wcześniej ludzie zakładali, że te wersety zostały przyniesione przez zdobywców Normanów. Angielski charakter zainspirował nastrój, który znalazł odzwierciedlenie w przedstawieniu strasznych burz i krwawych bitew. A bardowie śpiewali ballady o ucztach i bitwach Odyna.
Warto zastrzec, że w Niemczech takie słowo,jako ballada, jest używany jako termin dla wierszy napisanych w charakterze starych szkockich i angielskich piosenek. Akcja w nich z reguły rozwija się bardzo epizodycznie. W tym kraju ballada była szczególnie popularna pod koniec XVIII wieku i na początku następnego, kiedy kwitł romantyzm i pojawiły się dzieła tak wielkich autorów jak Goethe, Heine, Burger, Uhland.
Ballada jako gatunek literacki
Cechy gatunku „ballada” są bardzo różne odte, które są nieodłączne w pracach napisanych w innej formie. Musi więc istnieć fabuła z presetem, kulminacją i rozwiązaniem. Wiele uwagi poświęca się odczuciom bohaterów i emocjom samego autora. Prace łączą w sobie fantastyczność z rzeczywistością. Jest niezwykły (romantyczny) krajobraz. Cała ballada z konieczności przepełniona jest tajemniczością i intrygą - to jedna z kluczowych cech. Czasami fabułę zastępował dialog. I oczywiście dzieła tego gatunku łączyły zasady epickie i liryczne. Ponadto autorzy ballady, którzy tworzyli ballady, potrafili skomponować utwór możliwie lakonicznie, co w najmniejszym stopniu nie wpłynęło na sens.
