Poetka Margarita Aliger: biografia, kreatywność

Margarita Aliger, której biografia powodujeszczere zainteresowanie wśród fanów jej twórczości - słynna radziecka poetka, która otrzymała Nagrodę Stalina II stopnia za wiersz „Zoya” o nieustraszonym wyczynie radzieckiej dziewczyny Zoi Kosmodemyanskiej.

Dzieciństwo

Pochodząca z Odessy Margarita Aliger, której biografię rozważamy, urodziła się 7 października 1915 r. w żydowskiej rodzinie drobnych pracowników.

Mama była zwykłą gospodynią domową, ojciec był zdolny,Wszechstronny erudyta, aby wyżywić rodzinę, próbował wszelkimi środkami zarabiać: udzielał lekcji, służył w różnych urzędach, zajmował się tłumaczeniami. Rita była jego jedynym i bardzo ukochanym dzieckiem. Kiedy dziewczynka miała 9 lat, jej ojca nie było.

Życie metropolitalne

Od wczesnego dzieciństwa dziewczyna bardzo lubiła czytać,preferując dzieła Niekrasowa i Puszkina, i podjął pierwsze próby pisania wierszy poetyckich. Dziewczyna zaczęła pokazywać swój talent literacki w latach szkolnych: na wszystkie święta i ważne wydarzenia. Po siedmiu latach nauki w szkole kontynuowała naukę w technikum chemicznym, równolegle pracowała w fabryce i przygotowywała się do związania swojego życia z chemią. Po dwóch latach Margarita zdała sobie sprawę, że najważniejszą rzeczą w jej życiu jest poezja i literatura. W wieku 16 lat dziewczyna porzuciła studia i przeniosła się do Moskwy, gdzie miał miejsce jej twórczy debiut. Po niezdanych egzaminach w instytucie dziewczyna wyszła z kąta, dostała pracę najpierw jako bibliotekarz w instytucie OGIZ, a później w fabryce dużego nakładu. W 1933 zaczęła publikować w czasopiśmie „Ogonyok”, będąc stałym słuchaczem jego kursów literackich: pierwszymi publikacjami były wiersze „Deszcz” i „Dni powszednie”.

Margarita Aliger: kreatywność

W 1934 roku Margarita została studentkąInstytut Literacki im. Gorkiego, gdzie studiowała do 1937 roku. Aktywne publikowanie wierszy i występów publicznych rozpoczęło się w 1935 r.: światło dzienne ujrzały takie zbiory, jak „Rok Urodzenia”, „Kamienie i Zioła”, „Kolej”. W latach 1934-1939 Margarita dużo podróżowała, odwiedzała Leningrad, Karelię, Azję Środkową, Uzbekistan, Kirgistan, Gruzję, Azerbejdżan, Białoruś i Ukrainę. Takie wyjazdy przyczyniły się do narodzin nowych wierszy, które chętnie publikowały różne wydawnictwa. Jej starsi koledzy V. Lugovskoy i P. Antokolsky przyciągnęli ją do działalności tłumaczeniowej, która w tym czasie była chlebem i trwała przez wiele lat. Przekłady literackie Margarity umożliwiły rosyjskiemu czytelnikowi zapoznanie się z twórczością autorów z różnych krajów oraz odczucie oryginalności i indywidualności każdego z nich.

Pierwsza nagroda

Margarita Aliger była jednym z czterech poetów(K. Simonov, E. Dolmatovsky, M. Matusovsky), który skomponował poetyckie przesłanie do bohaterskiego ludu Hiszpanii podczas wojny domowej w tym kraju, co stało się powodem bacznej uwagi Stalina i jego sympatii dla twórczości poetki .

Jak większość współczesnych, w latach 30.Aliger Margarita Iosifovna żył w uścisku istniejących mitów o Związku Radzieckim jako twórcy odnowionego świata, o społeczeństwie Kraju Sowietów jako najpiękniejszym i najlepszym, o Stalinie jako mądrym i wielkim przywódcy. Poetka wstąpiła do Komsomołu, a od 1938 r. Małgorzata była członkiem Związku Pisarzy ZSRR i zastępcą rady regionalnej Krasnej Presnyi. W 1939 r. poetka otrzymała pierwszą nagrodę rządową - Order Odznaki Honorowej.

Życie rodzinne Margarity Aliger

W 1937 roku Margarita Aliger, której biografiablisko związana z poezją i literaturą, założyła rodzinę z młodym kompozytorem Konstantinem Makarowem-Rakitinem. Na początkowym etapie wspólnego życia szczęście rodzinne natknęło się na życie materialne: nawet dwa stypendia nie wystarczyły na całe życie. Po bolesnej i przedłużającej się chorobie w wieku jednego roku zmarł syn małżonków, jej mąż zgłosił się na ochotnika na front i zginął w pierwszych dniach wojny. Na pamiątkę swojej żony, której śmierć Margarita była bardzo zdenerwowana, zadedykowała wiersz „Żyję na świecie z kulą w sercu” i „Muzyka”. Konstantinowi udało się napisać kilka piosenek i utworów fortepianowych na wersety swojej żony: jasne i melodyjne.

Z tego małżeństwa pozostało w ramionach Margaritycórka Tatiana, która później również związała swoje życie z poezją. Zmarła na raka krwi w 1974 roku. Ojcem drugiej dziewczyny Maszy był Aleksander Fadejew, który w tym czasie był żonaty z Angeliną Stiepanową, aktorką Moskiewskiego Teatru Artystycznego, i popełnił samobójstwo w 1956 roku. Najmłodsza córka, według naocznych świadków, jest bardzo piękną dziewczyną, założyła rodzinę z niemieckim poetą Hansem-Magnusem Enzensergerem i przeprowadziła się do niego w Niemczech. Życie rodzinne nie wyszło, Maria zamieszkała w Londynie, pisała książki i artykuły tłumaczone z angielskiego, który znała doskonale. Niespodziewanie dla wszystkich popełniła samobójstwo w 1991 roku.

Margarita Aliger: wiersze wojenne

Od 1938 do 1940 roku Margarita Aliger byławydrukowano trzy tomiki wierszy, zaplanowano nowe projekty, ale wszystko zmieniła wojna, w której Margarita uważała swoją ciężką, codzienną pracę w warunkach wojennych, utrzymanie dwójki dzieci i życie - takie samo jak życie wielu milionów Kobiety radzieckie, matki żołnierzy, wdowy i sieroty.

Z początkiem wojny Aliger Margarita IosifovnaPracowała w oblężonym Leningradzie jako korespondent wojenny gazety Stalinsky Sokol, na polecenie redakcji nieustannie podróżowała do różnych sektorów frontu. Zbiory jej wierszy („Pamięci odważnych”, „Wiersze i wiersze”, „Teksty”) Aliger dedykowane tym, którzy stojąc na czele i co chwila ryzykując śmiercią, bronią swojego kraju; bo tylko dzięki tym odważnym sercom ona i miliony obywateli radzieckich mogą żyć, pracować i wierzyć w przyszłość. W 1942 r. napisała wiersz „Zoja”, opowiadający o wyczynie Zoi Kosmodemyanskiej. Aby stworzyć to słynne dzieło, Margarita aktywnie zbierała materiały, spotykała się z ludźmi, którzy znali Zoyę: z matką, nauczycielami, towarzyszami, partyzantami z oddziału dziewczyny, czytali jej szkolne zeszyty, zeszyty, eseje, które sprawiły, że trzeba było pisać o wyczynie radziecka dziewczyna. To dzięki tej pracy nazwisko Margarita Aliger zyskało szeroką popularność i stało się symbolem propagandy patriotycznej. Za wiersz „Zoya” do Margarity Aliger dekretem,podpisany przez Stalina 21 marca 1943 r. otrzymał Nagrodę Stalina II stopnia. Dwa tygodnie później, 3 kwietnia, w gazetach ukazał się list od Małgorzaty, w którym poetka poprosiła o przekazanie otrzymanej nagrody w wysokości 50 000 rubli na potrzeby Armii Czerwonej i wzmocnienie jej zdolności uzbrojenia. Jednak ten hojny akt nigdzie nie jest wspomniany. Sukces wiersza „Zoya” zainspirował Margaritę do stworzenia dramatycznego dzieła o tym samym temacie. Tak powstał dramat „Opowieść o prawdzie”, który odniósł ogromny sukces wśród publiczności teatralnej. Po śmierci Stalina Margarita została okrzyknięta przez krytyków „przeciętną” poetką.

Ostatnie lata życia poety

W 1955 r. poetka Margarita Aliger brała udział w tworzeniu „Literackiej Moskwy” – tzw. almanachu odwilży, była członkiem zarządu Związku Pisarzy RFSRR i ZSRR.

W latach 60. i 70. poetka kontynuowała swoją twórczośćdziałalności, jej utwory były regularnie publikowane, Margarita odwiedzała wiele krajów i pisała takie cykle wierszy jak „Notatki japońskie”, „Dwa spotkania”, „Smutna Hiszpania”, „Z francuskiego notatnika”, „Włochy mojej duszy”, „Wiersze z daleka” , „Powrót do Chile”. W 70 ukazało się pierwsze dwutomowe wydanie, w którym ukazały się wiersze i wiersze Margarity Aliger, w 1984 - trzytomowe dzieła zebrane.

Margarita Aliger, której biografia powodujeprawdziwe zainteresowanie współczesnego pokolenia, które chce dotknąć przeszłości wojskowej, zginęło 1 sierpnia 1992 r. w pobliżu swojej daczy w wypadku: wpadła do głębokiego rowu. Poetka została pochowana na cmentarzu w Peredelkinie obok córek.