Pojęcie „radzieckich detektywów” nie jest do końcazdecydowanie. Z jednej strony to zdanie ma zastosowanie do wszystkich kryminałów pisanych przez sowieckich autorów w latach 20. i 80. ubiegłego wieku. Z drugiej strony tak nazywają się stare i ukochane radzieckie filmy o dzielnej policji. W tym artykule porozmawiamy o książkach.
Radzieccy detektywi: cechy gatunku
O literaturze radzieckiej pisano tuż przedtemtrochę obraźliwe. Z różnych publikacji wydaje się, że w pewnym okresie życia naszego kraju publikowane były wyłącznie „poprawne” prace, opowiadające o partii, losie prostej klasy robotniczej i rewolucji. W rzeczywistości radzieccy autorzy napisali całkiem sporo różnych gatunków, chociaż w ich książkach wyraźnie widać ślady wpływu istniejącego wówczas systemu.
Radzieccy detektywi urodzili się około lat dwudziestychlat ubiegłego wieku, a impulsem do ich pojawienia się był gwałtowny wzrost przestępczości podczas NEP. W tym okresie pisano książki o Mishce Yaponchik, Vaska Whistle i Sonyie - dziewczynce z miasta.
Почему же мы так мало знаем о детективных dzieła tego czasu? Chodzi o to, że w czasach radzieckich detektyw był uważany wyłącznie za gatunek obcy, zresztą za skorumpowany i skorumpowany. Szczególnie oburzony tym był Maxim Gorky, który uważał takie dzieła za „kupę grozy, niebezpieczeństw, morderstw, perwersji seksualnych”. Nawiasem mówiąc, prawie podobny opis podano w TSB (drugie wydanie). Właśnie dlatego radzieccy detektywi długo ukryli się pod pozorem literatury przygodowej. Żaden autor nie chciał przyznać, że napisał kryminały, ponieważ sam gatunek był w niełasce.
Drugi etap rozwoju radzieckiego detektywapolicz dekadę przed Wielką Wojną Ojczyźnianą i czas operacji wojskowych. W tym okresie podstawą stały się różne historie szpiegowskie, walka z wrogiem klasowym w kraju i, oczywiście, wszelkiego rodzaju zbrodnie wojenne.
Trzeci etap rozpoczął się w 1956 roku.W tym czasie w końcu pojawiły się klasyczne radzieckie kryminały: zbrodnie, dochodzenia, dowody i inne cechy tego gatunku. W ciągu następnych kilku lat gatunek wyraźnie wyróżniał kilka obszarów, w których pracowali autorzy - klasyczna kryminał, powieść policyjna, fantastyczna powieść detektywistyczna, powieść szpiegowska, powieść pełna akcji politycznych i przygodowe przygody wojskowe. Najlepsze radzieckie kryminały stworzyli tacy mistrzowie jak Arkady i Georgy Weiners, Andris Kolbergs, Danil Koretsky, Victor Pronin i wielu innych.
Jednak pomimo różnorodności pracjedna wspólna cecha tego gatunku: łagodne podejście do czytelnika. Chociaż książki zawierały zbrodnie, walki i morderstwa, nie było tak rażącej szczerości, jak na przykład Dick Chase.
Radzieccy detektywi: lista najlepszych książek
Oto najlepsze książki (wg autora artykułu) z serii „Radziecki detektyw”.
1. „Era miłosierdzia”. Arkady i Georgy Weiners.
2. „Okoliczności łagodzące”. Danil Koretsky.
3. „Przejdź do likwidacji”. Edwarda Chruckiego.
4. „Anonimowy klient”. Siergiej Wysocki.
5. „Wdowa w styczniu”. Andris Kolbergs.
