Bez zwrotek poezja jest prawie niemożliwa.Oczywiście niektórzy autorzy celowo uciekają się do astroficznego charakteru swoich dzieł, podkreślając ich niepodzielność, ale jednocześnie takie wersety nie zawsze są łatwe do odczytania. Najczęstszą formą zwrotek są quatrains, ale istnieje pięć, sześć i siedem standerów, wiele z tych zwrotek ma swoje własne nazwy zapożyczone z łaciny. Oktet lub ośmioczęściowy fragment jest strofą ośmiu wierszy, w której poeta zawiera całe dzieło literackie. Zwykle w pierwszym wierszu ośmioliterowej nazwy, która jest najczęściej jego nazwą, wyrażana jest teza, którą autor dalej rozwija. Ten rodzaj zwrotki doskonale dowodzi, że zwięzłość jest siostrą talentu.
Rym z lat osiemdziesiątych
Czyste kanony wierszyków w latach osiemdziesiątych nie sąistnieje - wszystko pozostaje w gestii autora. Na przykład, klasyczny ośmiomiejscowy wiersz to oktawa toskańska, zwykle podzielona na kanoniczną (z rymem ababbcc) i niekanoniczną (abcdefgg) - teraz tej formy wiersza praktycznie nie ma. Sycylijski oktet stał się kiedyś jednym z ulubionych trików Aleksandra Bloka, jego wierszyk - abababab - jest jednym z najprostszych wersetów, ale ten rodzaj oktetu nie jest dziś zbyt popularny, podobnie jak osiem wierszy zbudowanych na rymowance. Trioletom też nie podoba się miłość poetów - w tej formie oktetów czwarta linia powtarza pierwszą, siódmą i ósmą - drugą (przedstawioną jako abaaabab). Nowoczesna oktawa to rymowanka. Najczęściej poeci po prostu łączą w sobie dwa quatrain.
Osiem wersetów w tekście
O miejscu oktetów w poezji można mówić bardzo dużo.długo. Derzhavin i Karamzin już wiedzieli, czym jest ośmiowiersz, a później ich eksperymenty z tą formą wiersza kontynuowali Lermontow i Puszkin, Majakowski i Bunin. Trudno znaleźć autora tekstów, który nie próbowałby swoich sił w pisaniu oktetów. Nie sposób nie zauważyć całego cyklu dzieł Mandelstama, dzieł Achmatowej, w których liściści wykazali się całym swym talentem do wersyfikacji, wyrażając swoje myśli i uczucia w postaci ośmiu linijek.
Wniosek
O dziwo oktet pojawił się na przełomiew XIII i XIV wieku, w tamtych odległych czasach istniały tylko dwie jej formy, sycylijska i toskańska, ale nadal jest popularna do dziś. Wiersz ósmy to idealny sposób na wyrażenie myśli w krótkiej, a zarazem zwięzłej formie - to wyjaśnia zamiłowanie poetów różnych epok do tej niezwykłej formy poematu.
