Każdego dnia każda osoba mówi kilkaset.słów. Mowa różnych osób różni się w zależności od wykształcenia, czytania, sytuacji komunikacyjnych, zawodu, a nawet nastroju. Kolorowe, bogate słowa nieświadomie przyciągają naszą uwagę. Dzieje się tak, ponieważ mowa takich wirtuozów konwersacyjnych jest figuratywna i pełna metafor. W prostych słowach metafora może być opisana jako zmiana znaczenia słowa lub wyrażenia, przeniesienie znaczenia słowa na inne zjawisko lub obiekt. Ta właściwość językowa jest aktywnie wykorzystywana w mowie, czasami nawet nie zauważamy, że używamy tego lub tamtego wyrażenia w sensie przenośnym. Co może być taką „zużytą” metaforą? Przykłady są dość oczywiste: noga krzesła, głowa paznokcia, gorzkie rozczarowanie, wąskie gardło, górska podeszwa. W tych wyrażeniach znaczenie symboliczne jest już stracone.
Художественная литература - сплошь метафора.Przykłady z literatury, zwłaszcza poezji, są najbardziej obszerne i interesujące. Oczywiście utalentowani poeci nie umieszczają po prostu metaforycznego słowa, ale konsekwentnie rozwijają obraz lub komplikują go, kontrastując dwie metafory.
„Gorzki miód dla słów” w Blok.
„Chcę słów sztyletu” w Balmont.
Tyutczew, używając personifikacji i metafory, reprezentuje zimę na obrazie wściekłej i rozgniewanej kobiety: „Zima nie jest bez powodu wściekła ...”.
Не только русским поэтам свойственно прибегать к takie sposoby ożywienia poezji jako metafory. Przykłady z angielskiej poezji. Szekspir na przykład porównał oczy ukochanej kobiety z migoczącymi gwiazdami, a Burns pisał o gotującej się, szalejącej krwi.
Angielskie romantyczne farby Wordswortha niesamowiterównolegle między człowiekiem a naturą. Porównuje stokrotkę, która „ze skromną zakonnicą, spuściła oczy”, a następnie „królową, zwisała z koroną rubinów”.
В литературоведении существует термин авторская lub indywidualna metafora. Przykłady takiego przeniesienia doskonale ilustrują talent językowy i szczególną penetrację żywego świata poety przez lud Siergieja Jesienina. Dlatego tak trudno jest przetłumaczyć rosyjskich autorów na języki europejskie. Metafory Yesenina są naprawdę wyjątkowe: śnieg porównywany jest do srebra, płacz zamieci przypomina mu ciągnione melodie cygańskich skrzypiec, jesienne liście w kolorze miedzi, kolor ptasiej wiśni lata w zimnym śniegu.
Rosyjski folklor jest nie mniej kolorowy, zwłaszcza obraźliwa (obsceniczna) metafora. Wskazane jest przytaczanie przykładów z folkloru, ponieważ mata rosyjska nie potrzebuje przykładów.
Nadejdzie los, nogi się pociągną, a ręce zawiążą. Walczy jak ryba o lodzie.
Poetyka ludowa trafnie zauważa krótką chwilę kobiecej młodości, która leci „sokołem”, gwiżdże „słowik” i rechocze „czarnym krukiem”.
Możemy śmiało stwierdzić, że metafora jest przykładem i potwierdzeniem głębokiej poetyckiej natury języka rosyjskiego i jego subtelnego związku z całym rzeczywistym światem.
